Μπορεί οι δρομείς να έχουν συνηθίσει τους τραυματισμούς στα πόδια, όμως όταν αισθάνονται ενόχληση στο ισχίο τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα, κυρίως γιατί ένας πόνος στο ισχίο μπορεί να προκαλείται από αρκετά προβλήματα.
Η ανατομία των οστών του ισχίου είναι απλή. Η κεφαλή του μηριαίου οστού καταλήγει σε μια μπάλα που αρθρώνει με μια τσέπη στο πυελικό οστό, την κοτύλη. Η δυσκολία παρουσιάζεται στο γεγονός ότι το ισχίο δέχεται μεγάλη πίεση, κυρίως στο τρέξιμο, με αποτέλεσμα ένας πόνος να προέρχεται από διάφορους τραυματισμούς.
Η κατάσταση γίνεται πιο περίπλοκη, καθώς ο εντοπισμός ενός τραυματισμού πρέπει να γίνει άμεσα, διότι υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί βλάβη σε κάποια άρθρωση.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε τους πιο χαρακτηριστικούς τραυματισμούς που μπορεί να αντιμετωπίζει ένας δρομέας, όταν αισθάνεται ενοχλήσεις στο ισχίο.
Τράβηγμα στη βουβωνική χώρα
Αποτελεί ένα συνηθισμένο πρόβλημα των αθλητών, καθόσον το 5% των αθλητικών κακώσεων εντοπίζονται στη βουβωνική χώρα. Πιο συχνά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, στα αγωνίσματα δρόμου, στην ενόργανη γυμναστική, στο πατινάζ, και στην ιππασία. Αν η πάθηση δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα, ο πόνος μπορεί να γίνει χρόνιος και να έχει επιπτώσεις στην αθλητική σταδιοδρομία του πάσχοντος.
Παράγοντες κινδύνου για κακώσεις στη βουβωνική χώρα είναι τα αθλήματα με σωματική επαφή, το πάχος, η κακή κατάσταση του μυϊκού συστήματος, η ακαμψία και αθλήματα που απαιτούν γρήγορες εκκινήσεις. Yπάρχουν διάφορες κλινικές καταστάσεις και σύνδρομα που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη βουβωνική χώρα σε αθλητές.
Σύνδρομο των οπίσθιων μηριαίων
Χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο κοντά στο ισχιακό κύρτωμα που ακτινοβολεί στην οπίσθια επιφάνεια του μηρού. Ο πόνος προκαλείται κατά το τρέξιμο, την υπερπήδηση εμποδίων, κατά την καθιστική θέση ή την διάταση της οπίσθιας επιφάνειας του μηρού.
Η κλινική εξέταση αναδεικνύει ευαισθησία κοντά στο ισχιακό κύρτωμα. Επίσης, η έκταση του ισχίου υπό αντίσταση αναπαράγει συχνά τον πόνο. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως συντηρητική με ανάπαυση, αντιφλεγμονώδη ή τοπική έγχυση κορτικοειδούς αν κριθεί απαραίτητο.
Σύνδρομο του απιοειδούς μυός
Το σύνδρομο απιοειδούς μυός οφείλεται σε παθολογία του απιοειδούς μυός, η οποία προκαλεί παγίδευση και συμπίεση του ισχιακού νεύρου, με αποτέλεσμα o ασθενής να παρουσιάζει ισχιαλγία που δεν οφείλεται σε πρόβλημα της σπονδυλικής στήλης.
Η διάγνωση είναι πολύ πιθανό να υποδηλώνεται από το ιστορικό του ασθενούς, ιδιαίτερα όταν αναφέρεται τραυματισμός στο γλουτό, όπως π.χ. πτώση. Συχνά, το σύνδρομο οφείλεται σε υπερδραστηριότητα των στροφέων του ισχίου με συνέπεια εμφάνιση συνδρόμου υπέρχρησης ή σε πολύωρο κάθισμα σε σκληρές επιφάνειες. Η εγκυμοσύνη θεωρείται επίσης ένας προδιαθεσικός παράγοντας.
Ο ασθενής με τυπικό σύνδρομο απιοειδούς παραπονιέται για πόνο στο γλουτό με ή χωρίς αντανάκλαση στην οπίσθια επιφάνεια του μηρού. Πολλές φορές μπορεί ο πόνος να επεκτείνεται κάτω από το γόνατο έως την οπίσθια επιφάνεια της κνήμης, μιμούμενος τυπική ισχιαλγία. Η καθιστική θέση δυνατό να είναι επώδυνη και η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν την κάμψη ή έσω στροφή των ισχίων σχεδόν αδύνατη. Το σημείο του Pace είναι θετικό (πόνος κατά την έσω στροφή του ισχίου υπό αντίσταση με το σκέλος σε έκταση).
Χρειάζεται πλήρης νευρολογική εξέταση (μυϊκής ισχύος, αισθητικότητας, αντανακλαστικών κ.λπ.) των κάτω άκρων.
Ο ακτινοδιαγνωστικός έλεγχος περιλαμβάνει απλές ακτινογραφίες, αξονική αλλά και μαγνητική τομογραφία. Η θεραπεία περιλαμβάνει ανάπαυση, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και επί εμμονής των ενοχλημάτων τοπική έγχυση κορτικοειδούς. Οι περισσότεροι ασθενείς αποκαθίστανται με συντηρητική αγωγή. Σε περίπτωση αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας, η χειρουργική αντιμετώπιση με διερεύνηση και κινητοποίηση του ισχιακού νεύρου δίνει πολύ καλά αποτελέσματα.
Σύνδρομο του λαγονοψοΐτη
Η πάθηση απαντάται συχνότερα στους δρομείς ταχυτήτων, στους εμποδιστές και στους χορευτές μπαλέτου.Οι ασθενείς παραπονούνται για πόνο στη βουβωνική χώρα, ο οποίος εκλύεται με την κάμψη του ισχίου υπό αντίσταση. Επίσης, πόνος καθώς και ήχος τριβής ή αίσθημα αναπήδησης, μπορεί να προκληθεί κατά την παθητική απαγωγή και εξωτερική στροφή του ισχίου. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως συντηρητική με ανάπαυση, αντιφλεγμονώδη ή τοπική έγχυση κορτικοειδούς αν κριθεί απαραίτητο.
Μόλις επανέλθει η πλήρης κίνηση του ισχίου χωρίς πόνο, ο αθλητής ενθαρρύνεται για την επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες. Σε επίμονες περιπτώσεις, συνιστάται χειρουργική αντιμετώπιση που μπορεί να γίνει και αρθροσκοπικά.
Κατάγματα
Πιο συχνά είναι τα αποσπαστικά κατάγματα της πυέλου από τη δράση των μυών που καταφύονται σε αυτή. Το 70-90% των αποσπαστικών καταγμάτων της πυέλου είναι σταθερά, οπότε και αντιμετωπίζονται συντηρητικά. Τα περιφερικά μεμονωμένα κατάγματα απoσπαστικoύ τύπου με ακέραιo πυελικό δακτύλιο είναι σχετικά συχνά σε αθλητικές δραστηριότητες συνήθως σε παιδιά λίγo πριν ή λίγo μετά την έναρξη της εφηβείας αλλά και μέχρι την ηλικία των 18 ή και 25 ετών, πoυ είναι δρoμείς, άλτες, αθλητές γυμναστικής ή πoδoσφαιριστές.
Θεραπεύονται συντηρητικά, εκτός ίσως από τα απoσπαστικά κατάγματα τoυ ισχιακoύ κυρτώματoς που προκαλούνται από έντονη σύσπαση των οπίσθιων μηριαίων, τα οποία μπoρεί να απαιτoύν χειρουργική αντιμετώπιση για ανάταξη του κατάγματος ή απώτερη χειρουργική αφαίρεση τoυ απoσπασθέντoς τμήματoς.
Σε επίμονο πόνο του ισχίου σε έφηβους αθλητές δε θα πρέπει να ξεχνάμε την πιθανότητα επιφυσιολίσθησης της μηριαίας κεφαλής.
Διαβάστε ακόμα: Οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί των δρομέων και πώς να τους αποφύγετε
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
