Του Γιώργου Αράπογλου
Σε πολύ μικρή ηλικία ο Carl Dudley βρέθηκε αντιμέτωπος με τον θάνατο. Παρά το γεγονός ότι ξεπέρασε τον κίνδυνο, μια σημαντική παρενέργεια που επηρέασε τον οργανισμό του, τον έφερε σε σημείο να ζυγίζει περίπου 190 κιλά.
Νέος άνθρωπος, με όρεξη για ζωή και δημιουργία, αποφάσισε πως άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία. Είχε ένα όνειρο. Να τρέξει κάποτε σε έναν Μαραθώνιο. Παρακάτω, ο Carl εξιστορεί με αφοπλιστικό τρόπο, πώς κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Η συγκλονιστική αφήγηση του 34χρονου Βρετανού στο runnersworld.
Τότε
Σε ηλικία 9 ετών, το 1995, διαγνώστηκα με όγκο στον εγκέφαλο. Παρ’ όλο που χειρουργήθηκα με επιτυχία, το κομμάτι του εγκεφάλου μου που επηρεάζει την όρεξή μου, καταστράφηκε.
Όταν ήμουν μικρός, λάτρευα το τρέξιμο, αλλά μετά το χειρουργείο μου άρχισα σταδιακά να παίρνω βάρος. Ένα μέρος της κατάστασης αυτής οφειλόταν στην φαρμακευτική αγωγή που έπαιρνα – και ακόμα παίρνω μέχρι και σήμερα – και στο γεγονός ότι δεν μπορούσα να αντιληφθώ ότι ήμουν πλήρης τροφής.
Στην εφηβεία μου και από τα είκοσι μου και μετά, έγινα αρκετά τεμπέλης. Σε αυτό συντέλεσε και η δουλειά μου στην τράπεζα, που προϋπέθετε πολλές ώρες καθιστικής ζωής πίσω από ένα γραφείο. Ήμουν τρομερά λιχούδης και είχα ιδιαίτερη αδυναμία σε σοκολάτες και πατατάκια που έπαιρνα από αυτόματους πωλητές. Το βάρος μου έφτασε ακόμα και τα 190 κιλά.Ο γιατρός μου με προειδοποίησε πως η υγεία μου κινδύνευε και κινδύνευα να αναπτύξω διαβήτη τύπου 2 ή καρδιακά προβλήματα, παρ’ όλα αυτά, εγώ συνέχιζα να τρώω υπερβολικές ποσότητες.
Για γεύμα έτρωγα πολλές φορές μια ολόκληρη πίτα και πουρέ, ενώ το δείπνο μου ήταν γενναίες ποσότητες από τα μαγειρευτά φαγητά της μαμάς μου.
Η μεταστροφή
Ένα Κυριακάτικο πρωινό τον Αύγουστο του 2014, αποφάσισα να προσπαθήσω να περπατήσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Κατά κάποιον τρόπο, μου έδωσε κίνητρο να γίνω πιο ενεργητικός. Σύντομα, αποφάσισα να προσπαθήσω να κάνω το επόμενο βήμα και να κάνω λίγο jogging.
Τον Φεβρουάριο του 2015 γράφτηκα στην ομάδα πρωινού τρεξίματος του τοπικού καταστήματος αθλητικών ειδών. Την πρώτη φορά που πήγα, μπορούσα να τρέξω μόλις 50 μέτρα από ένα ελαφρύ τρέξιμο 5 χιλιομέτρων. Κοκκίνιζα και μου κοβόταν η αναπνοή. Αλλά επέμεινα και δεν το παράτησα και πρόσθεσα και ένα μεσοβδόμαδο τρέξιμο.
Αφού πήρα μέρος σε έναν φιλανθρωπικό αγώνα 5 χιλιομέτρων, έτρεξα στον κλασικό αγώνα 10K τον Ιούλιο 2015. Ακόμα ζύγιζα περίπου 185 κιλά κι έτσι ήμουν ευχαριστημένος που κατάφερα και τερμάτισα σε 01:45:00. Γράφτηκα στην ομάδα Wimbledon Windmilers και στους Backpackers και πλέον τρέχω τέσσερις φορές την εβδομάδα.
Ο πρώτος μου Ημιμαραθώνιος ήταν στο Royal Parks το 2016. To φθινόπωρο toy 2018 πήρα μέρος στον Μαραθώνιο του Βερολίνου και τερμάτισα σε 07:06:00 κερδίζοντας μόνο το βανάκι που μάζευε όσους εγκατέλειπαν! Από τότε που άρχισα να τρέχω συστηματικά, η μέση μου έπεσε σε νούμερο από το 58 στο 44 και το στήθος μου από το 60 στο 50 και ζυγίζω 145 κιλά.
Στόχος μου είναι να χωρέσω σε κάποια από τα μπλουζάκια όσων τερμάτισαν στους περίπου 40 αγώνες που έχω κάνει μέχρι τώρα.
Το μέλλον…
Το τρέξιμο μου άλλαξε ολοκληρωτικά την εμφάνιση και τα ενδιαφέροντα μου. Το junk food και τα ποτά με κενές θερμίδες είναι πλέον παρελθόν. Τώρα τα σνακ μου είναι φρούτα, καρύδια και μπάρες δημητριακών. Γράφτηκα επίσης και σε μαθήματα γυμναστικής. Η αυτοπεποίθησή μου έχει αυξηθεί πάρα πολύ και συνεχώς κάνω καινούριους φίλους χάρη στο τρέξιμο. Αυτό που θα ήθελα είναι να τρέχω περισσότερο και, ελπίζω, γρηγορότερα.
Θα ήθελα να καταφέρω να τρέξω στον Μαραθώνιο του Λονδίνου, όπως ο μπαμπάς μου ο Roy, που το είχε κάνει πολλές φορές. Είναι πολύ περήφανος για μένα και θα ήθελα να τρέχω μαζί του όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Απολαμβάνω να ταξιδεύω στο εξωτερικό για να τρέχω και έχω θέσει μεγάλο στόχο να τρέξω και τους έξι μεγάλους Μαραθωνίους, καθώς επίσης και τον Μαραθώνιο της Σιγκαπούρης, που είναι μια από τις αγαπημένες μου πόλεις. Πραγματικά μου αρέσει πολύ η χαλαρή και φιλική ατμόσφαιρα των trail races και γι’ αυτό θα ήθελα να κάνω όσο περισσότερους μπορώ.
Μπορεί να μην κερδίσω ποτέ σε κάποιον αγώνα, αλλά το αληθινό επίτευγμα για μένα είναι η γραμμή τερματισμού και όχι ο χρόνος τερματισμού.
Η ριζική αλλαγή
Ξεκινήστε θέτοντας ταπεινούς στόχους. Ακόμα και ένας αγώνας ενός μιλίου, είναι καλύτερος από το τίποτα. Μην αλλάξετε μονομιάς την δίαιτα σας. Εγώ άλλαξα τα ανθρακούχα αναψυκτικά με αρωματισμένο νερό πριν πιο κανονικό νερό. Όταν νιώσετε έτοιμοι, γραφτείτε σε κάποιον αγώνα και ακολουθείστε πιστά ένα πρόγραμμα προπόνησης. Αυτό θα σας δώσει κίνητρο.
Κοινωνικοποιηθείτε κατά τη διάρκεια του τρεξίματος, καθώς το να συνομιλείτε με άλλους δρομείς, θα σας κάνει να βγάλετε από το μυαλό σας ότι το κάνετε μόνο για να χάσετε βάρος.
Διαβάστε ακόμα: Από υπέρβαρος ο Αυγουστίνος έγινε ρέκορντμαν αγώνων δρόμου!
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
