Το ερώτημα που απασχολεί τους δρομείς στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο είναι: Θα τρέξουμε σε αγώνα μέσα στο 2020;
Είναι γεγονός ότι η απάντηση δεν είναι απλή. Άλλωστε η κατάσταση με τον covid-19 όπως έχει αποδειχθεί σε παγκόσμιο επίπεδο είναι «βλέποντας και κάνοντας», ενώ τα δεδομένα αλλάζουν καθημερινά.
Η Ελλάδα έχει καταφέρει να κρατήσει τον νέο κορωνοϊό σε χαμηλά επίπεδα και μάλιστα αν οι προσπάθειες των πολιτών συνεχιστούν, τότε ίσως να μην αργήσει η μέρα που θα τον βάλουμε, έστω και σε προσωρινή, καραντίνα.
Σταδιακά, όπως ανακοίνωσαν μάλιστα και επίσημα την Τρίτη τόσο οι Τσιόρδας και Χαρδαλιάς, ήδη μελετώνται τα μέτρα της επόμενης ημέρας, τα οποία πιθανότατα και θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από τις αρχές Μάϊου.
Αυτά τα μέτρα θα αφορούν τα μικρά μαγαζιά αρχικά, τις μεταφορές και ορισμένες εταιρίες. Ανάλογα με τις εξελίξεις, ίσως επεκταθούν στα μεγαλύτερα εμπορικά μαγαζιά και δρόμους, στα πολυκαταστήματα και στο… βάθος τα εμπορικά, τα σινεμά και… βλέπουμε. Η οικονομία, εξάλλου, είναι το σημαντικότερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή.
Τα δεδομένα στον αθλητισμό
Αναφορικά με τον αθλητισμό, ακόμα οριστικές αποφάσεις δεν υπάρχουν. Σίγουρα θα ανοίξουν κάποιοι χώροι άσκησης που παραμένουν μέχρι σήμερα κλειστοί και ίσως ορισμένα πάρκα, όπως είπε και ο πρωθυπουργός.
Τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα ήδη ολοκληρώνονται για φέτος, διότι εκεί δεν υπάρχουν οικονομικά δεδομένα.
Ακόμα δεν έχει αποφασιστεί τι θα γίνει με τα επαγγελματικά πρωταθλήματα των ομαδικών αθλημάτων, αν και αυτή την ώρα σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, αν και εφόσον γίνει η επανεκκίνησή τους, τότε θα είναι κεκλεισμένων των θυρών.
Ποιο θα είναι το πρώτο μήνυμα…
Αν συμβεί αυτό, αν δηλαδή ξεκινήσουν οι διοργανώσεις χωρίς κόσμο στις εξέδρες, τότε θα έχουμε πάρει ένα πρώτο μήνυμα για το τι θα συμβεί με τους αγώνες δρόμου. Μεγάλους ή μικρότερους.
Παράλληλα η πίεση για επανεκκίνηση, αφορά κυρίως τους επαγγελματικούς και όχι τους ερασιτεχνικούς αγώνες, δεδομένου ότι εκεί «παίζονται» πολύ περισσότερα λεφτά και κυρίως διότι πιέζουν οι ευρωπαϊκές ομοσπονδίες. Δεν μπορεί δηλαδή στην Ελλάδα να μην ξέρουμε ποιος θα είναι ο πρωταθλητής, διότι το απαιτεί η UEFA προκειμένου να διοργανωθεί το Champions League της σεζόν 2020-21.
Είναι πιθανόν η IAAF να πιέσει και αυτή για να γίνουν οι διοργανώσεις, προκειμένου να γνωρίζει ποιοι αθλητές θα πιάσουν τα όρια και θα μπορούν να αγωνιστούν στις διεθνής διοργανώσεις ακόμα και στους Ολυμπιακούς αγώνες. Το ότι μπορεί να γίνουν τα πανελλήνια πρωταθλήματα, δεν σημαίνει αυτόματα ότι μπορεί να γίνουν και οι μαζικοί αγώνες δρόμου.
Αυτή τη στιγμή, η συνάθροιση πάνω από 10 ανθρώπων και αυτή τηρώντας τους κανόνες απόστασης, παραμένει. Και εκεί εντάσσονται και οι μαζικοί αγώνες δρόμου.
Ακόμα και αν το όριο αυξηθεί στους 50 και τους 100, πάλι παραμένει δύσκολο να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε διοργάνωση.
Την ίδια στιγμή οι περισσότεροι διοργανωτές βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Οι χορηγοί, δεν φαίνονται αυτή τη στιγμή διατεθειμένοι να επενδύσουν σε αγώνες, ενώ Δήμοι και Περιφέρειες που στηρίζουν (και) οικονομικά τις διοργανώσεις, δεν δείχνουν «ζεστοί» να σταθούν δίπλα κάποιο event που δύσκολα φέτος θα τους φέρει έσοδα, ενώ παράλληλα μπορεί να τους φέρει… μπελάδες.
Θεωρούν επικίνδυνο να φέρουν στον τόπο τους 200-300 αθλητές άλλους τόσους συνοδούς, που θα ανακατευτούν με την τοπική κοινωνία και μπορεί να μεταφέρουν έναν ιό, που ακόμα και αν βρίσκεται σε ύπνωση, με βάση τις προβλέψεις των ειδικών θα «ξυπνήσει» το φθινόπωρο.
Το ρίσκο είναι ακόμα μεγαλύτερο για τις διοργανώσεις που είναι διεθνή brand και η επιτυχία τους εξαρτάται από τον κόσμο που ταξιδεύει από το εξωτερικό. Ποιος δήμαρχος, ποιας πόλης, νησιού ή περιοχής θα κοιμάται ήσυχος γνωρίζοντας ότι σε έναν αγώνα μπορεί να υπάρχουν συμμετέχοντες από 10-20-30 ή και 50 χώρες;
Λεφτά υπάρχουν;
Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι πολλά από όλα αυτά τα εμπόδια ξεπεραστούν. Είναι σίγουρο ότι ο μέσος Έλληνας θα μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά στην επόμενη μέρα και ταυτόχρονα να ξοδεύει χρήματα για να τρέχει σε αγώνες;
Είναι νωρίς αλλά…
Μπορεί να είναι ακόμα νωρίς, αλλά ο κίνδυνος να μην γίνουν καθόλου διοργανώσεις μέσα στο 2020, δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα.
Φυσικά, τα πράγματα αλλάζουν. Ο αόρατος εχθρός που λέγεται κορωνοϊός είναι απρόβλεπτος. Από την άλλη, όλα τα μεγάλα ερευνητικά κέντρα δίνουν μάχη με το χρόνο, πιεζόμενα από τις συνθήκες και φυσικά από τις οικονομίες των χωρών που πνέουν τα λοίσθια. Και δεν αποκλείεται να έχουμε ένα αξιόπιστο φάρμακο (σ.σ. όχι εμβόλιο) μέσα στους επόμενους μήνες.
Το να ζήσουμε εξάλλου, τούτη την ώρα, είναι πιο σημαντικό από το να τρέξουμε. Εξάλλου το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής. Σίγουρα ο καθένας από εμάς χρειάζεται το κίνητρο ενός αγώνα, αλλά η ίδια η ζωή, η υγεία μας, είναι το μεγαλύτερο.
Ας κάνουμε, λοιπόν, όλοι υπομονή. Όση χρειαστεί. Ας συνεχίσουμε να τρέχουμε για την υγεία μας και τη ζωή μας. Και ας ελπίσουμε ότι τα δεδομένα θα αλλάξουν. Το ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά.
Διαβάστε επίσης: Τρέχουμε μόνοι, συνεχίζουμε να ζούμε και θα νικήσουμε
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
