Υπάρχουν πολλές φράσεις κλισέ με τις οποίες μπορείς να ξεκινήσεις ένα θέμα που αφορά τον Βαγγέλη Ασπρόμουγγο. «Νίκησε το καρκίνο», «μαχητής της ζωής», « η συγκινητική ιστορία ενός καρκινοπαθή που δίνει μαθήματα δύναμης και αντοχής»… και ο κατάλογος ατελείωτος.
Εγώ τον γνώρισα στο πιο χαρούμενο περιβάλλον που γίνεται να ανταμώσεις με κάποιον, στις αθλητικές διαδρομές. Τρέξαμε, κολυμπήσαμε, ήπιαμε και τρεις μπύρες και μπορώ να γράψω ένα πράγμα… ο τύπος γουστάρει να ΖΕΙ!!!!! Αφού ολοκλήρωσε το τρίτο του τρίαθλο, αράξαμε στις όχθες της λίμνης Δόξας και ξετυλίξαμε ένα κουβάρι που έχει πολλές αναποδιές αλλά και μεγάλο τσαμπουκά.
Ποιος κερδίζει θα μάθετε στο τέλος του κειμένου…
Γεμάτα 40άρης και Ταύρος στο ζώδιο, ο Βαγγέλης σπούδασε φωτογραφία με ειδίκευση στο φωτορεπορτάζ ενώ τώρα έχει με το δίδυμο αδερφό του μια εταιρεία με barcodes και ετικέτες. Ο αθλητισμός ήταν πάντα μέσα στην καθημερινότητα του.
«Με θυμάμαι πάντα τα να ασχολούμαι με κάτι. Στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ ήμουν αρκετά κακός και στράφηκα στο χάντμπολ. Επίσης έκανα σκι στο βουνό ενώ από μικρός είχα και ένα mountain bike. Το 2012 ήρθε μια στιγμή που αποδείχθηκε καταλυτική. Έπεσα με το mountain και έβγαλα το δεξί μου ώμο.Οι γιατροί μου είπανε πως για ένα χρόνο δεν έπρεπε να ξαναπέσω και τότε άρχισα να τρέχω. Ακολουθώντας τη συμβολή ενός φίλου έβαλα στόχο τον κλασσικό μαραθώνιο. Με μεγαλύτερο log run 9χλμ,έτρεξα το Νοέμβριο του 2012. Εννοείται πως ήταν λάθος που πήγα απροετοίμαστος. Τον τερμάτισα καθαρά λόγω μυαλού και όχι σώματος. Έκανα να περπατήσω δύο εβδομάδες. Θεωρώ πως το μυαλό και το πνεύμα υπερνικάει το σώμα, όταν χρειάζεται. Το έχουν πει σπουδαίοι αθλητές, όπως ο Κούρος, και το πιστεύω απόλυτα. Επίσης έτρεχα και σαν συνοδηγός σε ράλι, σε άσφαλτο πιο πολύ. Ήμουν με έναν πολύ ταλαντούχο οδηγό το Βασίλη Ζάχο και είχαμε διακρίσεις.»
– Ποιος είναι ο κοινός παρανομαστής τόσο διαφορετικών επιλογών; Από το χάντμπολ στο mountain και από το Μαραθώνιο στο ράλι;
«Το κοινό τους σημείο είναι πως δε μου αρέσει να κάθομαι σε μια καρέκλα. Σκέψου πως όταν διαγνώστηκα το 2013 μετά το Μαραθώνιο της Αθήνας, το να ήμουν μέσα σε ένα νοσοκομείο με τρέλαινε. Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως θα μου απαγορεύσουν οι γιατροί να κάνω ότι θέλω.» Ένας πόνος, ένα πρήξιμο, μια διάγνωση και ο Βαγγέλης βρέθηκε από το να κυνηγάει το χρόνο στους αγώνες να κυνηγάει τη ζωή!!! «Είδα στο σώμα μου μια συγκεκριμένη αλλαγή στους όρχεις. Λόγω ελλιπούς ενημέρωσης δεν το έψαξα σωστά. Περίμενα να φύγει το πρήξιμο,, αλλά όταν άρχισε να με ενοχλεί στην καθημερινότητα μου, ακολούθησα τη συμβουλή γιατρού. Είχα μια κακοήθεια στον αριστερό όρχη, και έπρεπε να κάνω αφαίρεση. Την έκανα το Μάιο του 2013, δύο μέρες πριν τα γενέθλιά μου, τη στιγμή που είχα ανακοινώσει στους φίλους πως θα ξεκινήσω προετοιμασία για να κάνω τρίαθλο. Φυσικά όλα ήρθαν πίσω. Έκανα χημειοθεραπείες και σιγά-σιγά άρχισα να προπονούμαι για τρίαθλο».
Έχω πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να ζω
– Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα τέτοιο σοκ, πρέπει να ψάξεις από που θα πιαστείς. Ποια ήταν η πηγή της δύναμης;
«Όταν έμαθα πως έχω καρκίνο και είναι και επιθετικός, αισθάνθηκα μεγάλο φόβο και στεναχώρια. Τσαντίστηκα που πλησίαζαν τα γενέθλια μου. Όλο αυτό κράτησε μισή ώρα. Μετά σκέφτηκα πως δεν θα του περάσει του καρκίνου. Έχω πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να ζω, όπως η οικογένεια μου, οι φίλοι μου, τα πράγματα που κάνω στην καθημερινότητα μου. Μου αρέσει η ζωή και έβαλα προτεραιότητα να νικήσω τον καρκίνο. Έκανα της χημειοθεραπείες, έκατσα 20 μήνες καθαρός και μετά σε έναν επανέλεγχο με διαγνώσανε με καρκίνο στους κοιλιακούς λεμφαδένες. Και έκανα δεύτερη πιο δυνατή χημειοθεραπεία. Μετά από δέκα μήνες είχα μια δεύτερη υποτροπή και έφυγα στην Κολωνία για λεμφαδενικό καθαρισμό. Σε μια πολύ δύσκολη και επικίνδυνη επέμβαση που κράτησε δέκα ώρες, μου αντικατέστησαν ένα τμήμα της κεντρικής αορτής. Μετά από 24 ώρες κατάφερα και σηκώθηκα να περπατήσω. Αυτά ήταν και τα πρώτα βήματα για να ξεκινήσω τρίαθλο. Από τα πρώτα πράγματα που ρώτησα τον γιατρό ήταν αν θα μπορούσα να κάνω προπόνηση υψηλής έντασης»
– Μετά από τέτοια περιπέτεια δεν θα ήταν λογικό να επανέλθεις με τρέξιμο ή ποδήλατο; Αργά και σταθερά;
«Θα κάνω ότι μου αρέσει εμένα και όχι ότι αρέσει στον καρκίνο. Θα βαριόμουν να έκανα μόνο τρέξιμο ή μόνο ποδήλατο. Το κολύμπι δεν το είχα δοκιμάσει και ξεκίνησα προπονήσεις με την ομάδα του Γιάννη Ψαρέλη. Τώρα είναι το αγαπημένο μου. Αν έπρεπε να κρατήσω κάτι, αυτό θα ήταν η κολύμβηση. Στους αγώνες τριάθλου συμμετέχω όχι για το χρόνο αλλά για τη μαγεία του τερματισμού. Όταν έχει προηγηθεί μια τέτοια περιπέτεια υγείας, μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει να τερματίζω. Επιπλέον οι διοργανώσεις τριάθλου είναι γεμάτες χαρά και θετική ενέργεια. Είμαστε μια οικογένεια όσοι συμμετέχουμε.»
Θα τερμάτιζα ακόμα και αν έπρεπε να συρθώ μέχρι τη γραμμή του τερματισμού.
– Η επιθυμία υπήρχε, προετοιμασία έκανες , γιατί άργησε η στιγμή της πρώτης εκκίνησης;
«Τέσσερις φορές ήμουν φουλ φορμαρισμένος. Τη στιγμή που ήμουν έτοιμος να επιλέξω έναν αγώνα έκανα επανέλεγχο και είχα αρνητική διάγνωση. Αυτό με πείσμωνε ακόμα περισσότερο. Το 2016 από τον Αύγουστο μέχρι το Δεκέμβριο τελείωσα μια μεγάλη θεραπεία με αυτόλογη μεταμόσχευση μυελού των οστών. Τρεις συνεχόμενες θεραπείες ανά δεκαπέντε μέρες. Είχα πει στον εαυτό μου, αν καταφέρω και βγω ζωντανός, θα κάνω το πρώτο μου τρίαθλο ότι και αν γίνει. Είχα βάλει στόχο τη Λίμνη Δόξα γιατί είναι μια ήρεμη διαδρομή, το είχα συζητήσει και με τη Δανάη Μωραΐτη. Το έκανα σε 2ώρες, ενώ φέτος το έκανα σε μιάμιση. Βγήκε από μέσα μου ένα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Όλοι μπορούμε, το ανθρώπινο μυαλό και η ανθρώπινη θέληση δεν τιθασεύονται. Θα τερμάτιζα ακόμα και αν έπρεπε να συρθώ μέχρι τη γραμμή του τερματισμού. Είναι η προσωπική νίκη που με βοήθησε να γυρίσω σελίδα και να συνεχίσω τη ζωή μου. Από τότε έχω συμμετάσχει σε 3 αγώνες τριάθλου. Το ένα ήταν σκυτάλη με τον Νίκο Παπαγγελή στον Σχινιά, η φετινή Λίμνη Δόξα και το Syros Triathlon που ήταν το αποκορύφωμα γιατί συμμετείχα στο Brave Light και έζησα όλες τις μέρες τις διοργάνωσης.
#cancelthecancer
«Προέκυψε όταν ήμουν μέσα στο νοσοκομείο. Έψαχνα μέσα στα social media να βρω κάτι σχετικά με το τρίαθλο. Να βρω αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο και ασχολούνται με τον αθλητισμό και μοιράζονται την προσπάθεια τους. Αποφάσισα να κάνω μια σελίδα γύρω από τον εαυτό μου ώστε να παίρνουν κουράγιο όσοι ζουν ότι και εγώ. Να βλέπουν πως μπορεί να υπάρξει η επόμενη μέρα. Η σχέση είναι αμφίδρομη γιατί και εγώ παίρνω δύναμη από τα μηνύματα που μου στέλνουν.
– Ποια σκέψη σε κρατάει δυνατό στον αγώνα;
Το γούρι μου είναι οι κοντινοί μου άνθρωποι. Η οικογένεια και οι φίλοι μου. Σε κάθε αγώνα τρέχω για φίλους μου που έχουν νοσήσει και κάνουν θεραπεία. Τους αφιερώνω τον τερματισμό μου. Σου δίνει μεγάλη χαρά να σου αφιερώνει κάτι κάποιος που περνάει την ίδια περιπέτεια με εσένα. Είναι σα να σου λέει σε περιμένω»
– Πάμε σε στυλ βραβεία Όσκαρ…. Ποιους θες να ευχαριστήσεις ;
«Θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο μου Γιώργο, γνωστός και σαν icnoc . Ποδηλάτης και ταλαντούχος γραφίστας, είναι «συνεργός» στο «cancel the cancer». Δική του σκέψη ήταν το logo και η σχεδίαση. Να μπουν στη σελίδα και άλλοι καρκινοπαθείς που ασχολούνται με τον αθλητισμό ώστε να δίνουμε κουράγιο σε όσους νοσηλεύονται. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον Στέλιο Ανδρεάδη. Με τις συμβουλές και την καθοδήγησή του κατάφερα να τερματίσω στους αγώνες μου. Με βοήθησε και με το κολυμβητήριο Blue Swimming Center όπου έκανα προπονήσεις. Σε ότι αφορά το ποδήλατο, ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Νίκο Κασσιμάτη και την οικογένεια του. Είναι φίλος αδελφικός. Τέλος ευχαριστώ την οικογένεια μου που αγαπώ πολύ και τους φίλους μου τριαθλητές.»
– Ποιος είναι ο επόμενος στόχος;
«Είσαι ο πρώτος που το μαθαίνεις. Επόμενος στόχος είναι το Half Ironman στο Costa Navarino κάνοντας σκυτάλη με το Νίκο Παπαγγελή ο οποίος είχε νοσήσει με καρκίνο. Θέλουμε να προετοιμαστούμε κατάλληλα και να στείλουμε ένα μήνυμα και εκτός συνόρων.»
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
