Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Διότι καλή και επιθυμητή από όλους η επανεκκίνηση των αγώνων, αλλά…… Καλή η θεωρία, στην πράξη όμως;;;; Σε μια διοργάνωση εμπλέκονται πολλοί και πολλά. Από τον διοργανωτή, τους συμμετέχοντες αθλητές, εθελοντές,  χώρος διεξαγωγής, προϊόντα και υπηρεσίες χορηγών και υποστηρικτών, εγκαταστάσεις, εξοπλισμός …. κ.α.

Άντε και ξεκινήσαμε. Ανακοινώθηκε ο αγώνας. Ρεκόρ εγγραφών!!! Μεγάλα έσοδα!!  Τι γίνετε όμως σε περίπτωση, που είναι πολύ πιθανό να συμβεί, νέας έξαρσης του ιού μετά την απελευθέρωση και την χαλάρωση που παρατηρείται.  Ακύρωση αγώνα. Στο ποιο καλό σενάριο θα υποχρεωθεί ο διοργανωτής να επιστρέψει ένα ένα ατομικά το αντίτιμο σε κάθε συμμετέχοντα (ατελείωτες ώρες εργασίας χωρίς όφελος).  Και δεν υπολογίζω τις δικές του εργατοώρες και του προσωπικού για την προετοιμασία μέχρι εδώ. Ούτε τα ποσά που έχει δαπανήσει για προβολή, επικοινωνία, έξοδα κίνησης και μεταφοράς. Στο χειρότερο σενάριο, που έχει προχωρήσει στις παραγγελίες και πληρωμή υλικών και υπηρεσιών ( μετάλλια, ταμπελάκια αθλητών, chip χρονομέτρησης, T-Shirt κλπ) και φυσικά θα πρέπει να επιστρέψει ένα – ένα ατομικά το αντίτιμο συμμετοχής στον κάθε συμμετέχοντα, αυτό αυτόματα σημαίνει την οικονομική καταστροφή του διοργανωτή και σχεδόν βέβαιο το κλείσιμο της επιχείρησης.

Οι δρομείς. Απόλυτα λογική η επιθυμία και η λαχτάρα τους για συμμετοχή σε κάποιον αγώνα. Είναι όμως σίγουρο ότι πολλοί δρομείς στην τελική τους απόφαση για συμμετοχή θα επηρεαστούν από τον φόβο της εξάπλωσης λόγω του συγχρωτισμού που επικρατεί στους αγώνες. Οι ποιο πολλοί αγώνες στηρίζονται κατά βάση από δρομείς που ταξιδεύουν από άλλες πόλεις. Εδώ μπαίνει και η παράμετρος τα έξοδα του δρομέα. Σε ένα περιβάλλον οικονομικής αβεβαιότητας, μειωμένων εσόδων, εκτός του αντιτίμου συμμετοχής θα πρέπει να προϋπολογίσει ή προπληρώσει ένα σεβαστό ποσό για διαμονή, μεταφορά, διατροφή…. Και όλα αυτά στον αέρα, με την μεγάλη πιθανότητα ακύρωσης του αγώνα.

Οι Εθελοντές. Είναι το Α και το Ω κάθε διοργάνωσης. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχει καμία διοργάνωση. Δεν πληρώνονται, είναι οι άνθρωποι που έρχονται σε άμεση επαφή με τους αθλητές, σε όλη της διάρκεια της διοργάνωσης (γραμματείες, υδροδοσία, δείκτες, μετάλλια – απονομές. Μεγάλο ποσοστό ανήκει στις ευπαθείς ομάδες λόγο ηλικίας. Πιστεύω στην όλη κουβέντα ο παράγοντας εθελοντής δεν έχει εκτιμηθεί σωστά  ή έχει αγνοηθεί.

Οι Χορηγοί – Υποστηρικτές. Ας μην κρυβόμαστε. Για την οργανωτική και οικονομική επιτυχία ενός αγώνα οι χορηγοί – υποστηρικτές είναι απαραίτητοι. Σε ένα περιβάλλον όμως  οικονομικής αβεβαιότητας και μειωμένων εσόδων για τις περισσότερες  επιχειρήσεις, ποια θα είναι αυτή που θα ρισκάρει την εμπλοκή της σε μια διοργάνωση που μπορεί ανά πάσα στιγμή να ακυρωθεί; Και πες ότι βρέθηκε χορηγός. Ποιος διοργανωτής θα μπει στην διαδικασία να προβάλει τον χορηγό, δαπανώντας εργατοώρες, χρήματα και χωρίς στο τέλος να λαμβάνει την χορηγία. Εδώ νομίζω θα πρέπει να υπάρξει νέος τρόπος συνεργασίας μεταξύ διοργανωτή και χορηγού, με πρόβλεψη και σκοπό το λιγότερο δυνατό κόστος για τον πρώτο.

Όπως ανέφερα και στην αρχή, έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά τις τελευταίες ημέρες. Οι εγγραφές αυτονόητα θα γίνονται μόνο ηλεκτρονικά, όπως και η πληρωμή. Για τις γραμματείες παραλαβής. Αυτό θεωρώ ότι είναι και το ποιο εύκολο σκέλος. Ήδη εμείς σαν διοργανωτές τα τελευταία χρόνια στους αγώνες μας έχουμε καθιερώσει την λειτουργία πολλών γραμματειών και την κατάργηση την ημέρα του αγώνα (7 γραμματείες παραλαβής και μάλιστα για 2 ημέρες στο πρόσφατο 6^ο Lycabettus  Run). Έτσι αποφεύγουμε τον υψηλό συγχρωτισμό ειδικά την ημέρα του αγώνα και τις άσκοπες μετακινήσεις. Ο δρομέας έρχεται την ημέρα του αγώνα μόνο για να τρέξει.

Όριο Συμμετοχών. Έχει τεθεί αρχικά από κάποιους σαν πρόταση ένα όριο συμμετοχών στα 300 άτομα και με εκκινήσεις σε κύματα των 10 ή 15 ατόμων με διαφορά εκκίνησης μεταξύ τους περίπου 1 λεπτό. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι η τελευταία εκκίνηση θα γίνει περίπου σε μισή ώρα από την πρώτη. Άρα αυτόματα αυτό σημαίνει ότι αποκλείονται αποστάσεις των 5 χλμ και μικρότερες και οριακά των 10 χλμ. Αυτό φυσικά με την προϋπόθεση ότι άλλο σημείο θα είναι η εκκίνηση και άλλο ο τερματισμός. Διαφορετικά μιλάμε για κωμικές καταστάσεις. Θα τερματίζει ο πρώτος αθλητής και ακόμα θα γίνονται εκκινήσεις. Επίσης θα πρέπει να υπάρχουν σημεία εκκινήσεων με μεγάλο πλάτος. Η πλειοψηφία των αγώνων δεν διαθέτουν τέτοιους χώρους εκκινήσεων. Εκτός και αν πάμε στα αεροδρόμια!!!  Εγώ ως πρώην αθλητής που έχω κάνει το πέρασμά μου από τον αγωνιστικό αθλητισμό  – προσπάθεια πρωταθλητισμού (ίσως φταίει και αυτό), δεν μπορώ να το αντιληφθώ αυτό  ως αγώνα, αλλά κάτι σαν αγώνα.

Ακόμα και σε αυτό το σενάριο, της εκκίνησης σε κύματα, θα πρέπει να προβλεφθεί η αποφυγή συνάντησης (δύσκολό έως αδύνατο) κατά την διάρκεια του αγώνα. Ένα είναι βέβαιο. Ότι είναι αδύνατη η χρήση της μάσκας μέσα  στον αγώνα. Διαδρομές με πήγαινε –  έλα και συνάντηση των δρομέων είναι απαγορευτικές. Ακόμα και στην περίπτωση της μονής διαδρομής (χωρίς πήγαινε – έλα) τι γίνετε με τις προσπεράσεις; Ας κάνουμε όλοι μας εικόνα ένα δρομέα λαχανιασμένο, την στιγμή της συνάντησης με άλλο δρομέα κατά την διάρκεια του αγώνα. Η χρήση της μάσκας είναι υποχρεωτική όταν απλά μιλάμε σε κάποιον σε κοντινή απόσταση με φυσιολογική αναπνοή. Φανταστείτε την περίπτωση ενός λαχανιασμένου δρομέα με covid – 19 χωρίς μάσκα.

Ευθύνες. Κάτι άλλο που δεν έχει αναφερθεί. Στην περίπτωση που ανιχνευτεί κρούσμα κατά την διάρκεια του αγώνα, ποιος έχει την ευθύνη;  Ο διοργανωτής είναι εκτεθειμένος σε κάθε είδους νομική απαίτηση. Ακόμα και προσκόμιση βεβαίωσης καλής υγείας από την πλευρά του αθλητή δεν καλύπτει τον διοργανωτή. Ποιος γνωρίζει αν κάποιος ¨κολλήσει¨ παραμονές του αγώνα και την ημέρα του αγώνα είναι φορέας. Εδώ θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη, ώστε ο δρομέας να αναλαμβάνει την ευθύνη της συμμετοχής του κατά την διάρκεια της εγγραφής. Είναι αυτονόητο ότι και ο διοργανωτής θα πρέπει να έχει τηρήσει όλα τα πρωτόκολλα ασφαλείας που έχουν προβλεφτεί για την ασφάλεια όλων. Επίσης και η Πολιτεία, πριν ακόμα δώσει το πράσινο φως, να καθορίσει τις γενικές αρχές και κατευθύνσεις (νομικό πλαίσιο) άμεσα.

Ημερομηνίες αγώνων. Η πλειοψηφία των διοργανώσεων που ακυρώθηκαν την περίοδο της πανδημίας, ανακοίνωσαν την μεταφορά τους το προσεχές Φθινόπωρο. Αν τελικά, καλώς εχόντων των πραγμάτων αρθεί η απαγόρευση και πραγματοποιηθούν αγώνες, αν προσθέσουμε και τους αγώνες που παραδοσιακά πραγματοποιούνταν το Φθινόπωρο, τότε θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα. Αναπόφευκτα οι συμμετοχές θα μοιραστούν. Θα δούμε αγώνες με πολύ λίγες συμμετοχές και άρα λίγα έσοδα. Με την έλλειψη χορηγιών που ανέφερα παραπάνω είναι αμφίβολή αν κάποιοι αγώνες καταφέρουν να πραγματοποιηθούν.

Μέσα στο κλίμα αβεβαιότητας η παραμικρή κουβέντα γίνετε είδηση και όλοι βλέπουν λίγο φως από το μισάνοιχτο παράθυρο. Να σταθώ λίγο στην δήλωση του Κυρίου Παναγόπουλου (Πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ) στην Αθλητική Κυριακή ότι ο Μαραθώνιος της Αθήνας θα πραγματοποιηθεί κανονικά. Προσωπικά πιστεύω ότι ο Μαραθώνιος της Αθήνας δεν θα πραγματοποιηθεί και η δήλωση του ποιο πολύ ήταν μια προσπάθεια εφησυχασμού των χορηγών και των συμμετεχόντων αθλητών. Από την αρχή της πανδημίας αλλά και τώρα όλοι μας, ακόμα και οι ειδικοί όπως φαίνεται, κινούμαστε  σε θολά νερά. Τι θέλω να πω. Δεν μπορεί ο Κύριος Παναγόπουλος να δηλώνει ότι ο Μαραθώνιος της Αθήνας θα πραγματοποιηθεί και από την άλλη ο Κύριος Ευάγγελος Παπαπαστόλου  (Τεχνικός Διευθυντής του Μαραθωνίου της Αθήνας) να έχει αναβάλει και αλλάξει δυο φορές την ημερομηνία του Μαραθωνίου του Ναυπλίου (Ο κύριος Παπαπαστόλου είναι Τεχνικός Διευθυντής και στον μαραθώνιο του Ναυπλίου, αλλά και σε άλλους αγώνες). Επίσης να αναφέρω την περίπτωση του Kallithea Run, που και αυτός έχει αλλάξει δυο φορές ημερομηνία. Το Kallithea Run διοργανώνετε από τον Φιλαθλητικό Καλλιθέας. Πρόεδρος του Φιλαθλητικού Καλλιθέας είναι ο Κύριος Παναγιώτης Δημάκος, που ταυτόχρονα είναι Αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ,  Αντιπροέδρος της Μεσογειακής Ομοσπονδίας, μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Στίβου.

Όταν λοιπόν αυτοί οι δυο παράγοντες και πολύ στενοί συνεργάτες του κυρίου Παναγόπουλου, που βρίσκονται στην καρδιά των πληροφοριών,  αναγκάζονται να αλλάξουν δυο φορές τους αγώνες που διαχειρίζονται, τότε μάλλον και ο Μαραθώνιος της Αθήνας δεν θα πραγματοποιηθεί στην ημερομηνία που έχει ανακοινωθεί ή θα ακυρωθεί. Ακόμα και αν γίνει δεν θα θυμίζει σε τίποτα την διοργάνωση που ξέραμε. Και μιλάω για διοργάνωση, γιατί δεν έχουμε μόνο της απόσταση του Μαραθωνίου, αλλά και μικρότερες αποστάσεις (5χλμ, 10 χλμ, παιδικό), που εκεί είναι και ποιο πολλές συμμετοχές (χιλιάδες). Πως θα μπορέσει να τις διαχειριστεί η Ομοσπονδία;;;

Προσωπική μου άποψη είναι ότι η διεξαγωγή αγώνων δρόμου θα αργήσει. Η Κυβέρνηση από ότι δείχνουν οι μέχρι τώρα αποφάσεις της, ακούει πιστά τις οδηγίες των αρμοδίων για τα θέματα υγείας. Ακόμη και αυτοί δεν έχουν σαφή και πλήρη εικόνα του covid-19. Πηγαίνουμε σε ελεγχόμενη απελευθέρωση, βήμα – βήμα. Άλλο λοιπόν η απελευθέρωση της ατομικής άσκησης και άλλο η διοργάνωση αγώνων.

Μήπως θα πρέπει να κάνουμε λίγο ακόμη υπομονή όλοι μας; Στην τελική έχουμε ήδη μπει στο καλοκαίρι, που λόγο της ζέστης κάνει την συμμετοχή σε αγώνες αρκετά κουραστική. Μήπως από την μεγάλη μας αγάπη για το τρέξιμο και άμεση επιστροφή στους αγώνες  έχουμε πάλι πισωγύρισμα και τώρα με δική μας ευθύνη.

Γνώμη μου είναι, οι αγώνες που ακυρώθηκαν ή θα ακυρωθούν το προσεχές διάστημα, να μην ανακοινώσουν ημερομηνίες το προσεχές Φθινόπωρο. Το καλεντάρι αγώνων τα τελευταία χρόνια είναι ήδη γεμάτο. Αν προστεθούν και οι ακυρωμένοι, τότε μιλάμε για ασφυξία.  Θα πρέπει από σεβασμό στους άλλους διοργανωτές που παραδοσιακά κάνουν τους αγώνες τους σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, να ακυρώσουν εντελώς την δική τους διοργάνωση και να την μεταφέρουν απευθείας το 2021.

Φίλοι δρομείς!!

Είμαστε στον πάτο. Και όταν βρίσκεσαι στον πάτο, μόνο μια κατεύθυνση υπάρχει.

Λίγο όμως ακόμα υπομονή. Αν δεν κάνουμε τώρα υπομονή, ίσως η επανεκκίνηση των αγώνων να αργήσει και άλλο.

Με δρομικούς χαιρετισμούς

* Ο Δημήτρης Θώδης είναι διοργανωτής αγώνων (www.mysportevent.gr)