Γράφει ο Αποστόλης Τζελέτας*
Μπορούν να διοργανωθούν μαζικοί αγώνες το 2021; Σαφέστατα και μπορούν. Και η διοργάνωση του Ioannina Lake Run τον Σεπτέμβριο του 2020 το απέδειξε, έστω κι αν ήταν ίσως ο μοναδικός μαζικός, λαϊκός αγώνας δρόμου που πραγματοποιήθηκε από το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού στη χώρα μας.
Δεν ήταν εύκολη απόφαση. Προβληματιστήκαμε, συζητήσαμε, δουλέψαμε τρεις φορές παραπάνω από τους προηγούμενους αγώνες, αλλά νομίζουμε ότι τα καταφέραμε. Και εκατοντάδες δρομείς μπόρεσαν και έτρεξαν στην ομορφότερη διαδρομή της Ελλάδας για μία ακόμη χρονιά, και αποδείχθηκε ότι όλα έγιναν με τρόπο που σε καμία περίπτωση δεν επιβάρυνε την επιδημιολογική κατάσταση στη χώρα και στην περιοχή εκείνη την περίοδο.
Και σαφώς θα το ξανακάνουμε, αν φυσικά υπάρχουν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που μας οδήγησαν πέρυσι να πάρουμε μια απόφαση, κόντρα στην επιλογή των περισσότερων διοργανωτών που αποφάσισαν να ακυρώσουν τις διοργανώσεις, είτε με δική τους πρωτοβουλία είτε λόγω άνωθεν απαγορεύσεων.
Το υπολογισμένο ρίσκο
Για να προχωρήσεις σε έναν μαζικό, λαϊκό αγώνα δρόμου, πρώτη και βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει ένα υπολογισμένο ρίσκο, και όχι ένα ανοιχτό ρίσκο. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει κάποιος να οδηγηθεί στην απόφαση «κάνουμε αγώνα κι ό,τι γίνει».
Χρειάζεται επιστημονική καθοδήγηση, αξιολόγηση των δεδομένων και λήψη όλων των μέτρων που οδηγούν στην ελαχιστοποίηση των κινδύνων, που απ’ ότι φαίνεται και αυτή τη χρονιά θα είναι παρόντες.
Αυτό έκανε και το Ioannina Lake Run. Ζήτησε και είχε την επιστημονική καθοδήγηση καθηγητών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αξιολόγησε το ότι η περιοχή είχε πολύ μικρό αριθμό κρουσμάτων, αλλά κυρίως φρόντισε να λάβει μέτρα, που στόχευαν τόσο στην προστασία των δρομέων όσο και στη διαφύλαξη της υγείας των εμπλεκόμενων στη διοργάνωση και των εθελοντών.
Μάσκες παντού (τότε δεν ήταν υποχρεωτικές), μόνο ηλεκτρονικές εγγραφές, περιορισμός του αριθμού των συμμετεχόντων, εκκινήσεις ανά κύματα, εξαντλητική επιμονή στην τήρηση αποστάσεων, θερμομέτρηση, ατομικές συσκευασίες τροφοδοσίας, αντισηπτικά παντού, χώρος απομόνωσης κρουσμάτων μέχρι και διαχωριστικά πλέξι γκλας στη γραμματεία.
Ακόμη κι έτσι, όμως, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα ενός κρούσματος. Όπως φυσικά δεν μπορεί κανείς διοργανωτής να αποκλείσει ότι κάποιος θα πάθει καρδιακό επεισόδιο ή δε θα εμφανιστεί ένα αδέσποτο από το πουθενά. Το ζήτημα είναι να έχεις κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σου να περιορίσεις τον κίνδυνο και να μην αφήσεις τα πράγματα στην καλή ή κακή σου τύχη.
Ένα «συμβόλαιο» διοργανωτών- συμμετεχόντων
Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι μόνο να έχεις ένα καλό σχέδιο, αλλά και να το εφαρμόσεις. Το υγειονομικό πρωτόκολλο δεν πρέπει να είναι ένα τυπικό βήμα για να πάρει κάποιος την άδεια διοργάνωσης ενός αγώνα, αλλά ένα «Ευαγγέλιο» που θα πρέπει να τηρηθεί κατά γράμμα.
Και πρέπει να τηρηθεί όχι μόνο από τους διοργανωτές και τους εθελοντές, αλλά και από τους δρομείς. Από το Ioannina Lake Run 2020 έχουμε την εμπειρία ότι οι δρομείς είναι έτοιμοι να πειθαρχήσουν σε κανόνες, ακόμη και αν δε συμφωνούν απόλυτα με αυτούς, προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα να απολαβάνουν την αγαπημένη τους δραστηριότητα.
Είδαμε δρομείς να παραλαμβάνουν και να φορούν τη μάσκα τους μετά τον τερματισμό τους, ακόμη και αν θεωρούσαν ότι δεν είναι αποτελεσματικό μέτρο προστασίας, είδαμε συμμετέχοντες να περιμένουν υπομονετικά το σύνθημα της εκκίνησης ακόμη κι αν θεωρούσαν ότι οι ίδιοι είναι γεροί και υγιείς, και άρα δεν κινδυνεύουν από τον κορωνοϊό.
Κοντολογίς, απαιτείται ένα άτυπο «συμβόλαιο» μεταξύ διοργανωτών και δρομέων, μια συμφωνία κυρίων ότι όλοι θα τηρήσουν κατά γράμμα τις οδηγίες, ώστε να υπάρξει το ελάχιστο δυνατό ρίσκο.
Ανάγκη για μεγαλύτερη στήριξη
Η τρίτη προϋπόθεση είναι οι διοργανωτές να τύχουν μεγαλύτερης στήριξης για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν πρακτικά και οικονομικά στις συνθήκες διοργάνωσης ενός αγώνα δρόμου σε συνθήκες πανδημίας.
Είναι εύκολα αντιληπτό ότι η λήψη επιπλέον μέτρων απαιτεί και μεγαλύτερες δαπάνες, ενώ την ίδια στιγμή ο αναγκαστικός περιορισμός των συμμετεχόντων δε συνεπάγεται και ανάλογη μείωση του κόστους διοργάνωσης, αφού οι περισσότερες δαπάνες είναι ανελαστικές.
Το Ioannina Lake Run τα κατάφερε, χάρη στη σχέση εμπιστοσύνης που έχει χτίσει με τους χορηγούς, χάρη στη στήριξη της αυτοδιοίκησης, αλλά και χάρη σε εναλλακτικούς τρόπους συμμετοχής, όπως το Virtual Lake Run. Ωστόσο, αποτελεί διαπίστωση η ανάγκη μεγαλύτερης και πιο ουσιαστικής συνδρομής, όχι για να κάνουμε απλά έναν αγώνα και να μη λείψει ένας κρίκος στην αλυσίδα, αλλά γιατί τα οφέλη είναι πολλαπλά και δεν πρέπει να τα παραβλέπουμε.
Έχουν γραφτεί πολλά για το πώς οι αγώνες δρόμου προάγουν τη συναισθηματική, σωματική και ψυχολογική υγεία, τα οποία δεν έχει νόημα να επαναλάβουμε. Και είναι διαπιστωμένο και το οικονομικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες. Στην περίπτωσή του Ioannina Lake Run, μάλιστα, έχει «μετρηθεί» και με βάση έρευνα για το «οικονομικό αποτύπωμα» που διενήργησε το Επιμελητήριο Ιωαννίνων.
Άρα, από τη στιγμή που βάζουμε σε μία ζυγαριά οφέλη και κινδύνους, και η ζυγαριά κλίνει προς τα οφέλη, οφείλουν όλοι να συνδράμουν, ώστε το όποιο ρίσκο υπάρχει να είναι υπολογισμένο και για τους διοργανωτές.
*Δημοσιογράφος- Υπεύθυνος επικοινωνίας Ioannina Lake Run
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
