Δεν είναι όλες οι μορφές σωματικής άσκησης κατάλληλες για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Για τους ανθρώπους που έχουν προδιάθεση παχυσαρκίας, λόγω συγκεκριμένων γονιδίων, η επιλογή της κολύμβησης δεν είναι η καλύτερη δυνατή σε αντιδιαστολή με το τρέξιμο, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «PLOS Genetics», η οποία διερεύνησε τις καταλληλότερες μορφές σωματικής άσκησης για τους ανθρώπους με γενετική προδιάθεση παχυσαρκίας, φάνηκε ότι το κολύμπι ‘ανοίγει την όρεξη’ με αποτέλεσμα να εμποδίζει την απώλεια βάρους.
“Η κολύμβηση ενεργοποιεί την όρεξη”
Η δρ. Βαν – Γιου Λιν, αναπληρώτρια καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ταϊβάν, δήλωσε: «Η σωματική άσκηση σε κρύο νερό, όπως το κολύμπι, ενεργοποιεί την όρεξη και την πρόσληψη τροφής».
Εκτός της κολύμβησης μη αποτελεσματική φάνηκε επίσης η ποδηλασία, οι διατάσεις και ορισμένα παιχνίδια όπως το Dance Dance Revolution.
Βέβαια, αυτά τα είδη άσκησης δεν είναι αναποτελεσματικά όταν πρόκειται για τον έλεγχο του βάρους, απλά δεν φαίνεται να αντισταθμίζουν τη γενετική προδιάθεση.
Από την άλλη, το τρέξιμο (τζόκινγκ) αποδείχθηκε η καλύτερη μορφή σωματικής άσκησης για τους ανθρώπους με ‘γονίδια παχυσαρκίας’. Δεν συνιστά όμως τη μόνη λύση καθώς αντίστοιχα αποτελέσματα φάνηκε να έχουν η ορειβασία, το περπάτημα, το γρήγορο περπάτημα, ορισμένα είδη χορού και η συμμετοχή σε συνεδρίες γιόγκα για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Κληρονομικότητα
Πάντως, οι άνθρωποι που ανέφεραν ότι ασκούνταν τακτικά είχαν χαμηλότερο ΔΜΣ (Δείκτη Μάζας Σώματος) και μικρότερη περιφέρεια μέσης από αυτούς που δεν ασκούνταν, ένα εύρημα το οποίο επιβεβαιώθηκε και για εκείνους που είχαν γενετική προδιάθεση για παχυσαρκία.
Φαίνεται, επομένως, ότι η κληρονομικότητα παίζει κάποιο ρόλο, όμως τα γονίδια δεν είναι πεπρωμένο και η επίδραση των γονιδίων παχυσαρκίας μπορεί να περιοριστεί με την τακτική σωματική άσκηση.
Πολύ συχνά οι γιατροί συνιστούν σωματική άσκηση. Μέχρι τώρα, όμως, δεν ήταν ξεκάθαρο ποιες μορφές της είναι οι κατάλληλες για τους ανθρώπους που έχουν προδιαθεσιακά για την παχυσαρκία γονίδια.
Το 40-70% της διακύμανσης του ΔΜΣ στον πληθυσμό οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες και πάνω από 400 γονίδια εξηγούν το γιατί ορισμένοι άνθρωποι γίνονται υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Ιδιαίτερα το γονίδιο MC4R έχει καίρια επίδραση στην παχυσαρκία καθώς δημιουργεί αίσθημα ακραίας πείνας. Αυτό βρίσκεται περίπου σε έναν στους 2.000 ανθρώπους.
Ο δρ. Σάιμον Κόρκ, λέκτορας Ιατρικής Εκπαίδευσης στο Βασιλικό Κολλέγιο του Λονδίνου, εξηγεί ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε ό,τι αφορά την υιοθέτηση άσκησης ως βασικής στρατηγικής απώλειας βάρους καθώς δεν είναι λίγες οι έρευνες που προτείνουν ότι πρέπει να γίνουν και άλλες αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η αλλαγή διατροφής. Ο ίδιος τονίζει επίσης την ανάγκη να γίνουν περαιτέρω έρευνες σε άλλους πληθυσμούς πέραν των Κινέζων Χαν που μπορεί να έχουν και διαφορετικά γονίδια.
Στην έρευνα αναλύθηκαν στοιχεία υγείας 1.824 ενήλικων Κινέζων ηλικίας από 30 έως 70 ετών από τη βάση δεδομένων υγείας «Taiwan Biobank».
Διαβάστε ακόμα: Πώς το αργό, μέτριο ή γρήγορο τρέξιμο επηρεάζει τη μακροζωία;
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
