Γράφει ο Γιάννης Ψαρέλης
Ιστορικά ο αθλητισμός έχει συνδεθεί στενά με τους άντρες και την αρρενωπότητα σε σημείο που να θεωρούνται συνώνυμες έννοιες σε πολλές Δυτικές Κοινωνίες. O οργανωμένος αθλητισμός «έχει δημιουργηθεί από τους άντρες για τους άντρες» και στο εικοστό αιώνα «Ο αθλητισμός έχει γίνει ο ηγετικός ορισμός της αρρενωπότητας στην καλλιέργεια και διατήρηση της μαζικής κουλτούρας».(Cashmore,2000).
Σε αυτό το περιβάλλον η σταδιακή αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών στον αθλητισμό τόσο κατά τον 20ο όσο και 21ο αιώνα βοήθησε σημαντικά να αλλάξει η εικόνα, το στάτους καθώς και η μορφή των γυναικών. Η ιδέα της ανεξάρτητης γυναίκας που δρα υπερασπιζόμενη τα προσωπικά της συμφέροντα και επιδιώξεις ενισχύθηκε σημαντικά από την αθλητική εικόνα όπου γυναίκες επιδείκνυαν φυσικές δεξιότητες, κουράγιο, χάρη και κέρδιζαν έτσι την αποδοχή για το σωματείο ή την χώρα τους (Riordan Jim,2000)
Τι ισχύει στο Τρίαθλο ένα νέο άθλημα που έχει αναπτυχθεί ταχύτατα τα τελευταία 40 χρόνια;
Οι περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι το τρίαθλο βρίσκεται στις θέσεις στις λίστες με τα αθλήματα με την μεγαλύτερη ανάπτυξη αναφορικά με τον αριθμό των αθλητών που το εξασκούν. Όμως το ερώτημα είναι πως έγινε αυτή η εντυπωσιακή ανάπτυξη; “Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι παρά την φανερή σχέση με τα τρία αθλήματα – δηλαδή κολύμβηση, ποδηλασία και τρέξιμο- το τρίαθλο έχει αναπτυχθεί ανεξάρτητα ως άθλημα. Κατά αυτό τον τρόπο το Τρίαθλο δεν υπόκειται στις ίδιες περιοριστικές πιέσεις και παραδόσεις όπως τα αθλήματα από τα οποία προκύπτει. Όπως και άλλα αθλήματα το τρίαθλο έχει ένα εύρος οργανισμών οι οποίοι το υποστηρίζουν όπως ταξιδιωτικά γραφεία, χορηγούς, προμηθευτές αθλητικού εξοπλισμού κ.λπ.(Phillips P, Newland B, 2014).
Το άθλημα δημιουργήθηκε απαλλαγμένο από παραδόσεις και κουλτούρες των τριών αθλημάτων όμως ποια είναι η θέση της γυναίκας σε αυτό το άθλημα
To 1982 στο “Ironman” συμμετείχε η Julie Moss μία φοιτήτρια κολεγίου από το San Diego, που έχοντας μόνο μερικά μέτρα για να τερματίσει τον αγώνα και ενώ ήταν στην πρώτη θέση των γυναικών κατάρρευσε. Η υπεράνθρωπη και ταυτόχρονα συγκινητική της προσπάθεια τερματισμού του αγώνα μεταδόθηκε από το ABC και έτσι το άθλημα κέρδισε καινούργιους φίλους. Το μήνυμα που συνόδευσε την προσπάθεια της ήταν ξεκάθαρο : το να τερματίσεις το Ironman είναι ταυτόσημο με την νίκη. Έτσι αν κάποιος παρακολουθήσει τον τερματισμό ενός αγώνα Ironamn θα παρατηρήσει ότι όλοι πανηγυρίζουν όταν τερματίζουν, ασχέτως με την θέση που καταλαμβάνουν. Την επομένη χρονιά ο αριθμός των αθλητών που δήλωσαν συμμετοχή αυξήθηκε εντυπωσιακά.
Η Διεθνής Ομσοπονδίας Τριάθλου έχει κάνει μία ειλικρινή προσπάθεια για την ισότιμη μεταχείριση αντρών και γυναικών:
- Τα χρηματικά έπαθλα στους αγώνες είναι τα ίδια σε άντρες και γυναίκες.
- Οι διαδρομές των αγώνων είναι πάντοτε οι ίδιες στις κατηγορίες αντρών και γυναικών ακόμα και όταν στο ποδηλατικό σκέλος υπάρχουν πολύ δύσκολα κομμάτια.
- Ίδιος ο αριθμός θέσεων σε άντρες και γυναίκες
Οι πρωταγωνίστριες
Για να μπορέσουμε να αποτυπώσουμε όλους τους κοινωνικούς, οικονομικούς, ιδεολογικούς, θρησκευτικούς φραγμούς θα είναι μαζί μας μερικές αρκετές αθλήτριες τριάθλου από διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας και αθλήτριες που έχουν μεγαλώσει στο εξωτερικό. Αθλήτριες που το Τρίαθλο τους ομόρφυνε και εξισσορόπησε την καθημερινότητά τους.
Γκρέτα Λυμπεροπούλου
Επικοινωνήσαμε με τη γνωστή αθλητικογράφο και συντονίστρια του group atheTRIes κα. Γκρέτα Λυμπεροπούλου και της ζητήσαμε να αναπολήσει το ξεκίνημά της στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας και εάν αισθάνθηκε κάποιου είδους σεξιστικού ρατσισμού στον ανδροκρατούμενο χώρο του αθλητισμού:
“ Έχοντας δουλέψει από την τρυφερή ηλικία των 18 ετών στον ανταγωνιστικό χώρο της τηλεόρασης και μάλιστα στον ανδροκρατούμενο τότε χώρο του αθλητικού ρεπορτάζ, πέρα από την πίεση της δουλειάς, δεν ένιωσα ότι οι ανδρες του επαγγέλματος σαμποτάρανε την πορεία μου. Ίσως είχαν μία επιφύλαξη, απόλυτα κατανοητή, μέχρι να αποδείξω τη δουλειά μου. Πιο πολύ ανταγωνιστικές ήταν οι γυναίκες του χώρου απέναντί μου”.
Την παρακαλέσαμε να μας πει πως ξεκίνησε το κίνημα athleTRIes;
“Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι στην Ironman Greece, διαπίστωσα πόσο μικρή είναι η συμμετοχή των γυναικών στο τρίαθλο στην Ελλάδα, σε σχέση με τα ξένα κράτη, μια πραγματικότητα που οφείλεται στη δυσκολία της Ελληνίδας να απεγκλωβιστεί από τους παραδοσιακούς της ρόλους και να δοκιμάσει τις δυνάμεις της σε έναν απαιτητικό στίβο, εκτός οικογένειας. Δημιουργήθηκε έτσι το κίνημα athleTRIes οπου γυναίκες που αγαπούν τον αθλητισμό κουβεντιάζουν τα θέματά τους, ενημερώνονται, δραστηριοποιούν η μία την άλλη κι απενοχοποιούνται σχετικά με τον αθλητισμό ο οποίος τελικά της κάνει καλύτερες και πιο δυνατές στις υπόλοιπες παραδοσιακές υποχρεώσεις τους!”
Πως επηρέασε τη σχέση με την κόρη της ο αθλητισμός;
Πιστεύω ότι αν δεν έκανα τρίαθλο με την κόρη μου δε θα είχαμε αποκτήσει τη στενή επαφή που αποκτήσαμε στη δύσκολη εποχή της εφηβείας, τα καρδιοχτύπια στις προπονήσεις, την αγωνία στους αγώνες, τα ταξίδια που κάναμε μαζί, τους υπολογισμούς για τους χρόνους και τις επιδόσεις, τις δίαιτες, τις οικονομίες για την αγορά εξοπλισμού την αλληλοϋποστήριξη. Γίναμε ομάδα χωρίς να το καταλάβουμε, ενώ τις πιο σημαντικές μας συζητήσεις τις κάναμε στο αυτοκίνητο στο δρόμο για την προπόνηση…
Ελίνα Λιάνη
Η κα. Λιάνη ξεκίνησε Τρίαθλο μερικά χρόνια μετά από την μετακόμισή της από Θεσσαλονίκη : “Όταν ξεκίνησα το τρίαθλο η οικονομική κατάσταση δεν ήταν καλή. Δεν είχα ιδέα για το κόστος του εξοπλισμού. Αν κάποιος μου έλεγε τι λεφτά θα έδινα για το άθλημα αυτό δεν θα το ξεκινούσα. Παρόλα αυτά όταν μπήκα στην ομάδα και σας γνώρισα ένιωσα τόσο όμορφα και οικία που είπα “εδώ είμαστε”. Ήμουν σε μία φάση που είχα 4 χρόνια που είχα μετακομίσει στην Αθήνα και δεν είχα δημιουργήσει κύκλο. Παρέα μου ήταν το κολύμπι που πήγαινα 4 με 5 φορές την εβδομάδα στην Καστέλα μόνη μου. Ερχόμενη στην ομάδα η ζωή μου απέκτησε ένα έντονο ενδιαφέρον, όχι μόνο για το άθλημα αλλά και η συναναστροφή μου με την ομάδα και μαζί σου με έκαναν να ανακαλύψω πράγματα για τον εαυτό μου που δεν ήξερα. Περίμενα κάθε μέρα πως και πως να έρθει η ώρα της προπόνησης. Όσο για το κόστος με έναν καλό προγραμματισμό κατάφερα και αγόρασα τον βασικό εξοπλισμό και συμμετείχα στους αγώνες και αυτό μου έδινε μεγάλη χαρά. Το τρίαθλο μου άλλαξε τη ζωή σε ότι αφορά τον τρόπο που σκέφτομαι, που βάζω στόχους, την κρυφή δύναμη που έχω μέσα για να αντιμετωπίσω και άλλους τομείς της ζωής μου. Το αγάπησα και το αγαπώ. Και όπως μου είπε και ένας ψυχολόγος σε πρόσφατο σεμινάριο που παρακολούθησα ένα χάπι σεροτονίνης δεν θα έδινε κάτι περισσότερο από αυτό που δίνει ο αθλητισμός το τρίαθλο. Αυτό νομίζω τα λεει όλα”.
Πόσο δύσκολο είναι για μία γυναίκα να κάνει Τρίαθλο;
«Σχετικά με το αν είναι δύσκολο για μια γυναίκα να κάνει τρίαθλο, ναι είναι δύσκολο ειδικά όταν έχει οικογένεια, λόγω του ρόλου που της έχει φορτώσει η κοινωνία. Είναι αυτή που θα είναι πιο πολύ χρόνο με τα παιδιά, αυτή που θα αναλάβει την οργάνωση του νοικοκυριού. Ο άντρας ακόμα και τις ίδιες ώρες να δουλεύει πάντα είναι πιο επικουρικός στο σπίτι. Ακόμα και γκρίνια να υπάρχει ο άντρας μπορεί να διαθέσει περισσότερο χρόνο στο τρίαθλο που είναι ένα χρονοβόρο άθλημα. Για κοινωνικούς και μόνο λόγους λοιπόν είναι πιο δύσκολο για την γυναίκα….το τρίαθλο για να το κάνεις γιατί είναι επίπονο άθλημα αλλά σου δίνει τόσο πολλά
Ποια τα στερεότυπα για μία γυναίκα που κάνει τρίαθλο;
Για τη single γυναίκα από την άλλη υπάρχει η άποψη ότι ασχολείται με το τρίαθλο γιατί δεν βρίσκει σύντροφο ή αν έχει σύντροφο γιατί δεν είναι ευχαριστημένη οπότε ψάχνεται. Ναι υπάρχει ανισότητα γιατί γενικά μια γυναίκα υφίσταται bulling όταν κάνει τρίαθλο ή αθλητισμό επειδή….και όχι επειδή το αγαπάει. Που πάς και τρέχεις?? είναι επικίνδυνο, κουράζεσαι και διάφορα τέτοια.
Elena Weiss
H Elena Weiss μεγάλωσε στο Τιρόλο στην καρδιά των Αλπεων και έχοντας συνηθίσει να είναι κοντά στην φύση και ο αθλητισμός να έχει κυρίαρχη θέση στην καθημερινότητά της δυσκολεύτηκε σημαντικά στο να προσαρμοστεί στη ζωή της στην Αθήνα : “Η μετάβαση στην Αθήνα ήταν μια μεγάλη αλλαγή καθώς δεν μιλούσα τη γλώσσα και εκτός από την οικογένεια του συζύγου μου δεν ήξερα κανέναν. Τώρα έχω μια οικογένεια, δύο σκυλιά και τρέχω ένα γηροκομείο που μερικές φορές είναι πολύ αγχωτικό”.
Πόσο εύκολο είναι για μία γυναίκα να κάνει τρίαθλο όντας εργαζόμενη και μητέρα; Η ίδια μας είπε τα εξής : “Δεν είναι πάντα εύκολο να συνδυάσεις την οικογένεια, την εργασία και τον αθλητισμό και για τις γυναίκες είναι ακόμα δυσκολότερο καθώς αναμένεται να φροντίζουν τα παιδιά τους, να διευθύνουν το νοικοκυριό και να είναι στο σπίτι φροντίζοντας όλους τους άλλους. Συχνά νιώθω «ένοχη» όταν φεύγω από το σπίτι για να πάω για προπόνηση και πολλές φορές χρειάστηκε να δικαιολογήσω τον εαυτό μου σε άλλους για την επιθυμία μου να κάνω προπόνηση. Είναι απλό, όμως, παίρνοντας χρόνο για τον εαυτό μου και κάνοντας αυτό που μου αρέσει, με κάνει πιο ευτυχισμένο άτομο, καλύτερη μητέρα και γυναίκα και μαθαίνω να αντιστέκομαι στην αρνητικότητα που αντιμετωπίζω. Το Triathlon με έφερε σε επαφή με τόσα πολλά ενδιαφέροντα άτομα και έχω κάνει μερικούς πραγματικά υπέροχους φίλους. Όταν καταφέρουμε να προπονηθούμε μαζί, είναι πάντα το επίκεντρο της εβδομάδας μου. Ξεκίνησα το τριάθλο πέρυσι. Για μένα είναι ένας ιδανικός συνδυασμός που συνδυάζει σωματική και πνευματική δύναμη και αντοχή. Το γεγονός ότι προπονούμαι με συνέπεια με έχει κάνει δυνατή χωρίς να τραυματιστώ. Μου δίνει μια επιλογή και μια ποικιλία που δεν κάνει την άσκηση βαρετή. Η τακτική προπόνηση με βοηθάει να αποβάλλω το άγχος όταν η εργασία γίνεται αγχωτική. Συνήθως προπονούμαι νωρίς το πρωί, έτσι η μέρα μου ξεκινά θετική και γεμάτη ενέργεια. Όταν έχω μια δεύτερη προπόνηση, προσπαθώ να το κάνω το απόγευμα ενώ ο γιος μου κάνει αθλήματα ή έχει μάθημα.»
Βάνα Παιταρίδου
Η κα. Παιταρίδου είναι γυμνάστρια, τριαθλητρια και…πάνω από όλα μητέρα μίας πολύ ταλαντούχας αθλήτριας που κάνει πρωταθλητισμό στο επι κοντώ. Τη συναντήσαμε και της ζητήσαμε να κάνει μία αναδρομή στην πορεία της μέσα στην άθληση και τον αθλητισμό:
«Κάνοντας μια ανασκόπηση στην προσωπική μου διαδρομή, ως ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΘΛΗΤΡΙΑ, δεν μπορώ παρά να νιώθω μόνο ευλογημένη για την απόφασή μου να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Οι πρώτες αντιξοότητες, βέβαια, δεν άργησαν να φανούν στην εφηβική μου ηλικία, όχι από τον χώρο του αθλητισμού, αλλά από τις περιρρέουσες στερεοτυπικές αντιλήψεις που επικρατούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες, σύμφωνα με τις οποίες ο αθλητισμός ήταν «γένους αρσενικού»! Πολλοί από το περιβάλλον μου δεν κατανοούσαν το πάθος μου και θεωρούσαν ότι έπρεπε να θέσω τον αθλητισμό σε δεύτερη μοίρα. Με παρότρυναν μάλιστα να θέσω ως γυναίκα άλλες προτεραιότητες… ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ: ουσιαστικό γένους αρσενικού. Είχαν δίκιο…Το αναφέρει και η ελληνική γραμματική… Ευτυχώς, όμως, η πολύμορφη ελληνική γλώσσα μας έχει κι ένα συνώνυμο για τον αθλητισμό, την «άθληση»! ΑΘΛΗΣΗ: ουσιαστικό γένους θηλυκού!
Ποια τα οφέλη ενασχόλησης με τον αθλητισμό και το τρίαθλο;
Ως γυναίκα, λοιπόν, επιδόθηκα στον αθλητισμό και μάλιστα ασχολήθηκα με το τρίαθλο, ένα εξαιρετικά απαιτητικό άθλημα και ανέπτυξα όχι μόνο σωματικές αρετές (δύναμη, αντοχή, ταχύτητα…) αλλά κυρίως εξελίχθηκα ως άνθρωπος! Ασκήθηκα στην πειθαρχία, στην αυτοσυγκράτηση, αντιλήφθηκα την αξία της μετρημένης αισιοδοξίας, της υπομονής αλλά και της επίμονης. Έμαθα να αλληλοεπιδρώ με τους ανθρώπους, να συναισθάνομαι τις ανάγκες τους, να αναπτύσσω κώδικες επικοινωνίας… Κάνοντας μια ανασκόπηση στην αθλητική διαδρομή της κόρης μου, που ασχολείται με τον πρωταθλητισμό, δεν μπορώ παρά να νιώθω περήφανη. Δεν είμαι περήφανη τόσο για τις διακρίσεις της, όπως θα νομίζουν οι περισσότεροι. Είμαι περήφανη ως γυναίκα, γιατί δεν αναπαρήγαγα τον λανθασμένο τρόπο προσέγγισης του αθλητισμού, όπως έκαναν οι άνθρωποι γύρω μου στα δικά μου εφηβικά χρόνια.
Λειτουργεί μία μητέρα που αθλείται ως πρότυπο για την κόρη της;
Είμαι περήφανη ως μάνα, γιατί ανακαλύπτω καθημερινά στην κόρη μου αρετές που της καλλιεργεί ο αθλητισμός. Βλέπω την πνευματική της ετοιμότητα, τη γρήγορη αντίληψή της, το μεθοδικό πνεύμα της. Είμαι περήφανη, γιατί ως μάνα – αθλήτρια αντικρύζω στα μάτια της κόρης – αθλήτριας τον θαυμασμό προς το πρόσωπό μου. Και είμαι περισσότερο από όλα τα παραπάνω ΠΕΡΗΦΑΝΗ, γιατί η κόρη μου δεν θέτει ως αυτοσκοπό της ζωής της την κατάκτηση της νίκης. Η νίκη, ναι, για εκείνη είναι ένα σημαντικό κίνητρο της αθλητικής της προσπάθειας. Η νίκη, ναι, είναι η «Ιθάκη» της. Ο αυτοσκοπός της όμως, μέσα από το ταξίδι στον αθλητισμό, είναι να μάθει «οι Ιθάκες τι σημαίνουν»
Κατερίνα Παπαϊωάννου
Επικοινωνήσαμε με την κα.Παπαιωάννου και κάναμε μία πολύ εκτεταμένη συζήτηση όπου σημειώσαμε τα εξής πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία:
- Κλασσική θέση του φεμινισμού είναι ότι οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι κοινωνικά κατασκευάσματα της πατριαρχικής κοινωνίας κι ότι οι γυναίκες είναι εφοδιασμένες με ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με τους άνδρες και έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν ακριβώς τα ίδια πράγματα.
- ΟΜΩΣ: Εκτός από τη βιολογία που έχει προφανείς διαφορές, οι μελέτες δείχνουν ότι ο ανδρικός από το γυναικείο εγκέφαλο έχουν διαφορές στη μορφολογία και στη λειτουργικότητα. Εκτός αυτού, πειραματισμοί σε νήπια τα οποία μεγαλώνουν έχοντας στη διάθεσή τους αγορίστικα και κοριτσίστικα παιχνίδια, με ελεύθερη επιλογή, δείχνουν σαφή προτίμηση των αγοριών σε οχήματα και μηχανισμούς, ενώ των κοριτσιών σε κούκλες.
- Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Μήπως τελικά εκ φύσεως τα αγόρια διαλέγουν τον αθλητισμό και τα κορίτσια όχι;
Σε συνέχεια των παραπάνω μας έθεσε τα εξής πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία
- Σε αντίθεση με αυτό που υποστηρίζει η κλασσική φεμινιστική θέση, ίσως το «κατασκεύασμα» δεν είναι το γυναικείο και το ανδρικό προφίλ συμπεριφοράς. Ίσως, πολλές δραστηριότητες, όπως και ο αθλητισμός, γίνονται αντιληπτές μέσα από μια ανδρική οπτική.
- Μήπως ακόμη κι ένα μεγάλο μέρος των γυναικών που εισέρχονται στον αθλητισμό μιμούνται ανδρικές συμπεριφορές για να επιβιώσουν μέσα σε αυτόν; (αντίστοιχα και στις επιχειρήσεις ή στις επιστήμες;).
- Πώς μπορεί να αλλάξει ο αθλητισμός εάν οι γυναίκες, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, εισέλθουν μαζικά στον αθλητισμό ως αθλήτριες, προπονήτριες και στελέχη και όχι ως μιμητές των ανδρών; Εάν το πρότυπο προπονητή που έχουμε κατά νου είναι μια αυστηρή και ηγετική φιγούρα, τι θα συμβεί εάν αποδεχτούμε ως ισότιμο ένα πρότυπο προπονητή που βασίζεται στη συνεργασία, στην ευαισθησία και στην προσήνεια; Τι μπορεί να προσφέρει μια μητρική φιγούρα σε ένα ατομικό άθλημα;
- Το νέο ερώτημα συνεπώς είναι όχι γιατί ο αθλητισμός δεν είναι αρκετά ελκυστικός στις γυναίκες, αλλά πόσο θα αλλάξει ο αθλητισμός εάν οι γυναίκες προσφέρουν τη δική τους οπτική σε αυτόν.
Αθηνά Ψευτούδη
Η κα.Ψευτούδη μεγάλωσε στην Ζιμπάμπουε. Μας μετάφερε την πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία της από την χώρα που πέρασε όλη τη ζωή της μέχρι να ενηλικιωθεί. Υπήρχαν αθλήματα μόνο για αγόρια και αθλήματα μόνο για κορίτσια. Ακόμα και για τα αθλήματα όπως η κολύμβηση που μπορούσαν να τα κάνουν τόσο αγόρια όσο και κορίτσια οι προπονήσεις γίνονταν ξεχωριστά. Το ίδιο ίσχυε για τους αγώνες: “Γεννήθηκα στη Ζιμπάμπουε της Αφρικής και πήγε σε σχολείο της Γερμανικής Μονής, από 6 ετών μέχρι τα 18α γενέθλιά μου. Τώρα στη Ζιμπάμπουε, τα περισσότερα σχολεία είναι πλέον μεικτά».
Το Τρίαθλο για εμένα είναι πολύ σημαντικό καθώς μου προσφέρει την απαραίτητη ισορροπία στη ζωή μου και μου προσφέρει ικανοποίηση καθώς βελτιώνομαι. Η μητέρα μου και η οικογένεια μου ακόμα και σήμερα είναι πάντοτε οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές μου »
Τι θυμάται από την παιδική της ηλικία
Ως οικογένεια δεν αποθαρρυνθήκαμε να συμμετέχουμε σε οποιοδήποτε είδος αθλητισμού, στην πραγματικότητα, οι γονείς μου υποστήριξαν τη συμμετοχή μου στην κολύμβηση και τις καταδύσεις, που είναι το άθλημα που έκανα σε ανταγωνιστικό επίπεδο Η διαφορά είναι ότι όλοι οι αγώνες ήταν μόνο μεταξύ κοριτσιών, όλα τα αθλήματα διαχωρίστηκαν από τα αγόρια. Δεν είχαμε καμία αλληλεπίδραση οποιουδήποτε είδους με τα αγόρια και η σύγκριση/ συναγωνισμός ήταν μόνο με κορίτσια. Το να έχεις την ευκαιρία να αγωνιστείς δίπλα σε ένα αγόρι ή να παίξεις στον ίδιο χώρο με τους άντρες δεν ήταν ποτέ επιλογή/ δικαίωμα για εμάς τότε. Ένα πράγμα που θυμάμαι ξεκάθαρα. Ρώτησα γιατί παίξαμε netball και όχι μπάσκετ και μου είπαν τότε πολύ επίσημα, ότι ΔΕΝ είναι άθλημα για γυναίκες! .. αν μόνο οι Μοναχές μπορούσαν να με δουν τώρα!
Έχοντας την ελευθερία να επιλέξουμε ποιο άθλημα θέλουμε να κάνουμε είναι ελευθερία
Το μήνυμά της για τι υπόλοιπες γυναίκες
Αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις μας ως γυναίκες, και οι υπόλοιπες κυρίες ξέρουν για τι μιλάω… την εφηβεία και όλα όσα συμβαίνουν με αυτήν, τη μητρότητα, στη συνέχεια μεταβαίνοντας στην προ-εμμηνόπαυση μέσης ηλικίας και την εμμηνόπαυση. Το σώμα μας μας προκαλεί συνεχώς και πολεμούμε καθημερινά μέσω της αλλαγής της διάθεσης, των εμμηνορροϊκών κύκλων και των εξάψεων κ.λπ.
Έτσι, λέω ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ σε όλες, που τολμούμε και βγούμε εκεί. Οι γυναίκες είναι δυνατές και μαχήτριες, και τα καταφέρνουν εξίσου ή και καλύτερα στα αθλήματα αντοχής από τους άνδρες (όπως έχουν δείξει οι έρευνες)
Είναι εντάξει ότι μπορεί να μην είμαστε εξοπλισμένοι με τεστοστερόνη… για αντοχή και δύναμη, αλλά έχουμε τη βούληση της επιμονής, της συνέπειας και της προσπάθειας.
Δεν πρέπει να υποτιμούμε την ικανότητά μας να αγωνιζόμαστε ή να συμμετέχουμε σε οποιοδήποτε άθλημα και το τριάθλο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εξαίρεση, είναι μια απαιτητική δραστηριότητα και μπορεί η καθεμία να το προσεγγίσει με τον δικό της τρόπο και να πετύχει τους δικούς της στόχους
Το μήνυμα είναι απλό #choosetochallenge!
Αγγελική Χαμτζίδου
Η κα.Χαμτίζου είναι η πρώτη Ελληνίδα που ξεκίνησε το Τρίαθλο στην Ελλάδα. Μεγάλωσε στην Γερμανία από γονείς που την αποθάρρυναν να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα βρήκε «μία κοινωνία πολύ πιο προοδευτική από αυτό που φανταζόμουν. Τα τελευταία χρόνια λόγω της εργασίας του συζύγου της έζησε στις ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα στη Γιούτα, μία κοινωνία Μορμόνων. «Η συγκεκριμένη θρησκεία ευνοεί την ενασχόληση των κοριτσιών με τον αθλητισμό».
Τι σημαίνει για εκείνη το Τρίαθλο;
Ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου, της προσωπικότητάς μου και της καθημερινότητάς μου. Μία εσωτερική πρωτίστως προσπάθεια να βελτιώνομαι και να νιώθω ότι ζω
Πως βλέπει ότι έχουν αλλάξει τα δεδομένα από το 1990μαναφορικά με τη συμμετοχή περισσότερων Ελληνίδων στο τρίαθλο
Πολύ χαρούμενη ότι πλέον υπάρχουν πολλές Ελληνίδες που προπονούνται συστηματικά στο Τρίαθλο.
“Sport in Society” Dialogues
Η διαδικτιακή συνάντηση είναι μέρος των διαδικτιακών διαλόγων του Triathlon Lab
Διάλογοι για τον ρόλο του αθλητισμού στην Κοινωνία και για Κοινωνικά θέματα έντονου ενδιαφέροντος που υπάρχουν στον αθλητισμό.
O αθλητισμός δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ξεκομμένος από την κοινωνία. Είναι σημαντικό μέρος αυτής, δημιουργός και αποδέκτης κοινωνικών δρώμενων. Το αθλητικό πλαίσιο δεν είναι ένα αποστειρωμένο περιβάλλον αλλά ένα «κομμάτι» μέρος του κοινωνικού περιβάλλοντος.
Ότι συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες στον ελληνικό αθλητισμό δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Οφείλουμε να σταθούμε με ψυχραιμία και να βάλουμε στο τραπέζι όλες τις χρόνιες παθογένειες τα προβλήματα του ελληνικού και του παγκόσμιου αθλητισμού και να τα συζητήσουμε : ρατσισμός, λεκτική και σωματική βία, μη παιδαγωγικές προπονητικές προσεγγίσεις, παιδική και εφηβική παχυσαρκία, διοικητική διαφθορά, ντόπινγκ, μεγάλα ποσοστά εγκατάλειψης του αθλητισμού των νέων παιδιών, ο ρόλος των ΜΜΕ στην διάδοση των αθλημάτων …
Ξεκινάμε μηνιαίους διαλόγους προσκαλώντας ανθρώπους που θα μπορέσουν να ανοίξουν καινούργια παράθυρα στους προβληματισμούς που έχουμε όλοι μας.
- Κάνουμε Διάλογο και όχι μονόλογο.
- Προσεγγίζουμε επιστημονικά αλλά μιλάμε απλά.
- Παρότι όλα αυτά τα έχουμε βιώσει στην καθημερινότητά μας τα προσεγγίζουμε αποστασιοποιημένα κοιτώντας στο μέλλον.
Ο αθλητισμός στη σύγχρονη κοινωνία έχει προκύψει ως αποτέλεσμα του εκπολιτισμού του ανθρώπου (Norbert Ellias) όμως είναι ευσεβής πόθος να θεωρούμε ότι μόνος του μπορεί να λειτουργήσει συνεκτικά για την κοινωνία. Είναι τόση η δύναμή του που πάντοτε δημιουργεί προϋποθέσεις χρήσης του για επίτευξη προσωπικών, κομματικών, οικονομικών, εμπορικών, εθνικών, ιδεολογικών κ.λπ. συμφερόντων.
Εντοπίζουμε τα προβλήματα και προτείνουμε λύσεις. Απευθυνόμαστε σε αθλητές, γονείς, προπονητές και διοικητικά στελέχη. Ιδιαίτερα εστιάζουμε στον ρόλο του προπονητή ώστε να είναι αυτός που θα εξασφαλίσει ότι οποιαδήποτε μορφή βίας, διάκρισης, ρατσισμού, παρενόχλησης και πάνω από όλα αντι-παιδαγωγικής συμπεριφοράς θα μείνει έξω από το αθλητικό πλαίσιο.
Ο σύγχρονος προπονητής δεν αρκεί να έχει τεχνικές γνώσεις. Οφείλει να αποδεχτεί τον πολυδιάστατο ρόλο και αυτό περιλαμβάνει τον ρόλο του ως κοινωνιολόγου, ψυχολόγου, manager και πάνω από όλα παιδαγωγού. Η παιδαγωγική του ιδιότητα είναι πάνω από όλα και δεν αίρεται εάν προπονεί ενήλικους αθλητές.
Οργάνωση
Triathlon Lab Athens
Διεύθυνση Πλούτωνος 17 Παλαιό Φάληρο -17562
Κινητό 6937170260
Τηλέφωνο 210 9838364
Email : smartsportcoach@hotmail.com
Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
Cashmore Ellis (2000) Sports Culture, An A-Z Guide
Gruneau Richard S. (2000) Sport as an area of Sociological Study: Definitions and Socio- Historical Concerns by Richard Guneau. The paper has been written specially for the University of Leicester MSc course in Sports Administration and Sports Sociology
Riordan Jim (2000) Sport and the Social Emancipation of Women by Jim Riordan The paper has been written specially for the University of Leicester MSc course in Sports Administration and Sports Sociology
Στοιχεία Επικοινωνίας
Triathlon Lab Athens Hellas – Head Coach Giannis Psarelis (BSc, MSc, MBA)
Διεύθυνση : Πλούτωνος 17 Παλαιό Φάληρο
Email :smartsportcoach@hotmail.com
Κινητό :+306937170260
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
