Το απόλυτο είδωλο: Τρώει μόνο junk food και είναι… φέτες

Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της εποχής μας και ένας από τους υποψήφιους για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Χαρούκι Μουρακάμι (γεννήθηκε στο Κιότο το 1949) εκτός από συγγραφέας είναι ένας έμπειρος δρομέας μεγάλων αποστάσεων.

Έχει τρέξει σε πάνω από 25 Μαραθώνιους, ακόμα και στον υπερμαραθώνιο του Χοκάιντο (100 χλμ). Ο πρώτος του Μαραθώνιος ήταν στην Αθήνα το 1983, όπου έτρεξε μόνος την αντίθετη διαδρομή, από την Αθήνα στο Μαραθώνα. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, αφού ασχοληθεί για μερικές ώρες το πρωί με το γράψιμο, τρέχει κατά μέσο όρο 10 χιλιόμετρα, 6 μέρες την εβδομάδα.

Σύνοψη του βιβλίου “Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο”

“Δεν ξεκίνησα να τρέχω επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω δρομέας. Όπως δεν έγινα μυθιστοριογράφος επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω μυθιστοριογράφος. Μια μέρα, έτσι στο άσχετο, μου ήρθε να γράψω ένα μυθιστόρημα. Και μια μέρα, έτσι στο άσχετο, άρχισα να τρέχω – επειδή απλώς το ήθελα”.

Το 1982, αφού πούλησε το τζαζ μπαρ του για ν’ αφοσιωθεί στο γράψιμο, ο Χαρούκι Μουρακάμι αποφάσισε ν’ αρχίσει να τρέχει για να κρατιέται σε φόρμα και να έχει την αντοχή να γράφει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ένα χρόνο αργότερα ολοκλήρωσε μόνος του τη διαδρομή από την Αθήνα στο Μαραθώνα και τώρα, ύστερα από δεκάδες παρόμοιες κούρσες, εκτός από τα τρίαθλα και μια πληθώρα βιβλίων, αναλογίζεται την επίδραση που είχε αυτό το άθλημα στη ζωή του και ακόμα περισσότερο στο γράψιμο του.

“Να γράφω με ειλικρίνεια για το τρέξιμο και να γράφω με ειλικρίνεια για τον εαυτό μου, είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα. Επομένως υποθέτω ότι αυτό το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και ως μια αυτοβιογραφία επικεντρωμένη στο τρέξιμο”, γράφει στον Πρόλογο του βιβλίου του.

Μέσα από κοπιαστικά προγράμματα προπόνησης και διαδρομές, αυτές οι αποκαλυπτικές αναμνήσεις καλύπτουν την τετράμηνη προετοιμασία του για τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης του 2005, και περιγράφουν τοποθεσίες από τους Τζίνγκου κήπους στο Τόκυο, όπου κάποτε μοιράστηκε τη διαδρομή μ’ έναν Ολυμπιονίκη, μέχρι τον ποταμό Τσαρλς στη Βοστώνη, ανάμεσα σε νέες γυναίκες, που τον άφηναν πίσω τους.

Μέσα απ’ τον θαυμαστό φακό ενός αθλήματος αναδύεται ένα κέρας αφθονίας από αναμνήσεις κι εμπνεύσεις: Η καταλυτική στιγμή όπου αποφάσισε να γίνει συγγραφέας, οι μεγαλύτεροι θρίαμβοι αλλά και οι απογοητεύσεις του, το πάθος του για τους δίσκους βινυλίου, και, μετά τα πενήντα, η αναπόφευκτη φθορά της ηλικίας, το αγαπημένο του μοτίβο της “απώλειας” και η επώδυνη σοφία της ωριμότητας.

“Καθώς τρέχω”, γράφει ο Μουρακάμι, “λέω στον εαυτό μου να σκεφτεί ένα ποτάμι. Και σύννεφα. Αλλά στην πραγματικότητα δεν σκέφτομαι τίποτα. Το μόνο που κάνω είναι να τρέχω ασταμάτητα μες στο δικό μου, οικείο, χειροποίητο κενό, την δική μου προσωπική νοσταλγία. Κι αυτό είναι υπέροχο. Ας λένε ό,τι θέλουν”.

Βιογραφία συγγραφέα: Murakami Haruki

Ο Χαρούκι Μουρακάμι, που θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Ιάπωνες συγγραφείς, γεννήθηκε στο Κιότο το 1949. Γνωρίστηκαν με τη γυναίκα του τη Γιόκο στο πανεπιστήμιο κι άνοιξαν στο Τόκιο ένα τζαζ κλαμπ με το όνομα “Peter Cat”. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Hear the Wind Sing”, εκδόθηκε το 1979 στα ιαπωνικά και το 1987 στα αγγλικά. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα “Pinball, 1973″ (1983, αγγλικά: 1985),”A Wild Sheep Chase” (1982, αγγλικά: 1989), “Hard-boiled Wonderland and The End of the World” (1985, αγγλικά: 1991), και αρκετά διηγήματα, που περιλήφθηκαν στις συλλογές “The Elephant Vanishes” (1985, αγγλικά: 1991), και “Blind Willow, Sleeping Woman” (2005, αγγλικά: 2006). Η εμπορική επιτυχία ήρθε με το επόμενο μυθιστόρημά του, “Norwegian Wood” (από τον τίτλο του τραγουδιού των Beatles, 1987 στα ιαπωνικά, 2000 στα αγγλικά), το οποίο τον έκανε διάσημο στη χώρα του, πούλησε περισσότερα από 10 εκ. αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και μεταφέρθηκε στην οθόνη. Το 1987 εγκατέλειψε την Ιαπωνία, για να επιστρέψει το 1995. Η επιτυχία συνόδευσε και τα επόμενα βιβλία του: “Dance Dance Dance” (1988, αγγλικά: 1994), “South of the Border, West of the Sun” (1992, αγγλικά: 2000), “The Wind-up Bird Chronicle” (1995, αγγλικά: 1997), “Underground” (το πρώτο δοκιμιακό του έργο, 1998, αγγλικά: 2000), “Sputnic Sweetheart” (1999, αγγλικά: 2001), “After the Quake” (διηγήματα, 2000, αγγλικά: 2002), “Kafka on the Shore” (μυθιστόρημα, 2002, αγγλικά: 2005), “After Dark” (μυθιστόρημα, 2004, αγγλικά: 2007), “What I Talk About When I Talk About Running” (δοκίμιο, με ειρωνική αναφορά του τίτλου στον Ρέιμοντ Κάρβερ, 2007, αγγλικά: 2008), “1Q84” (μυθιστόρημα-ποταμός σε τρία μέρη, 2009-2010, αγγλικά: 2011). Το νέο του μυθιστόρημα έχει τίτλο “Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage”, 2013 (στην Ιαπωνία), και αναμένεται να εκδοθεί στα αγγλικά το 2014. Έχει μεταφράσει στα ιαπωνικά έργα του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ, του Τρούμαν Καπότε, του Τζον Ίρβινγκ και του Ρέιμοντ Κάρβερ. Έχει τιμηθεί με τα βραβεία Franz Kafka και Jerusalem, καθώς και το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Ιαπωνίας, το Yomiury. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες.

Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News