Κυριακή 14 Απριλίου. Αργά το βράδυ έχοντας επιστρέψει σπίτι μετά από μια γεμάτη μέρα, προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη…
Αρχικά, προσπαθώ να βάλω στην άκρη τον ενθουσιασμό και την υπερηφάνεια που ένιωσα ως Ελληνίδα για όλο αυτό που τόσο μοναδικά καταφέραμε να παρουσιάσουμε σε όλους τους ξένους αθλητές που ήρθαν στη χώρα μας για να πάρουν μέρος στη σπουδαιότερη διοργάνωση τριάθλου, που έχει φιλοξενηθεί ως τώρα στη χώρα μας, το Ironman 70.3 Peloponnese Costa Navarino και να επιχειρήσω να αποτυπώσω τα πράγματα όπως συνέβησαν.
Δεν θα μακρυγορήσω και δε θα κουράσω. Μοναδικές εικόνες, πραγματική διαφήμιση των πραγματικών αξιών του αθλητισμού, που τόσο μας έχουν λείψει, άρτια από κάθε άποψη διοργάνωση.
Ειλικρινά, δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις αντίστοιχες του εξωτερικού. Τόσο το ξενοδοχειακό συγκρότημα με τις μοναδικές εγκαταστάσεις του όσο και οι εργαζόμενοι σε αυτό, χειρίστηκαν άψογα τον τεράστιο όγκο αθλητών, συνοδών και των επισκεπτών που βρέθηκαν αυτές τις μέρες στους χώρους του.
Οι διοργανωτές, είχαν φροντίσει τη παραμικρή λεπτομέρεια ώστε να μην υπάρξει τίποτα που δε θα λειτουργήσει…ρολόι Εθελοντές πρόθυμοι, χαμογελαστοί, άρτια καταρτισμένοι, ιδανικοί συμπαραστάτες στο πλευρό των αθλητών.
Φανταστικές συνθήκες, δύσκολες κι απαιτητικές όπως άλλωστε προστάζει το brand του Ironman για…διαβασμένους και καλά προετοιμασμένους. Για το σκηνικό, τα λόγια είναι περιττά. Η ευρύτερη περιοχή του Costa Navarino, είναι απο τις πιο όμορφες κι ευλογημένες περιοχές του τόπου μας.
Για τον κόσμο που βρέθηκε κατά μήκος της διαδρομής για να χειροκροτήσει και να εμψυχώσει τους αθλητές, τί να πρωτοπείς; Άνθρωποι όλων των ηλικιών που «έσπρωχναν» με τις επευφημίες και το ζεστό τους χειροκρότημα όλους τους συμμετέχοντες ανεξαιρέτως, Έλληνες και ξένους, να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό και να καταφέρουν να ολοκληρώσουν το δικό τους προσωπικό «άθλο».
Για να πω την αλήθεια μου, τους ζήλεψα. Με την καλή έννοια πάντα… Ζήλεψα όλους εκείνους που προετοιμάστηκαν όλο αυτό το καιρό και με φοβερή δύναμη μυαλού και σώματος έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, είτε ανήκαν στους τυχερούς που κατάφεραν να περάσουν τη γραμμή του τερματισμού, είτε σε εκείνους που «ακούγοντας» το σώμα τους επέλεξαν να μη ρισκάρουν και σταματήσουν.
Για μένα όλοι είναι νικητές. Γιατί όση δύναμη ψυχής θέλει να φτάσεις στη γραμμή του τερματισμού άλλη τόση χρειάζεται για να πάρεις τη δύσκολη απόφαση να εγκαταλείψεις.
Θα ήθελα να είμαι ανάμεσά τους. Θα βάλω τα δυνατά μου κι ελπίζω να μου δωθεί η ευκαιρία να το κάνω στο μέλλον….
Στους νικητές, αναμφισβήτητα, συγκαταλέγεται και το τρίαθλο που πλέον μπαίνει σε μια νέα εποχή. Είναι μοναδική ευκαιρία για το άθλημα να βρεθεί στο προσκήνιο και να δει ακόμα περισσότερο κόσμο να μπαίνει στους κόλπους του, αφού διοργανώσεις τέτοιου βεληνεκούς, μόνο διαφήμιση αποτελούν γι΄ αυτό αλλά και για τη χώρα μας, που διαφημίζεται με τον καλύτερο τρόπο στο εξωτερικό.
Ο πήχης πλέον έχει μπει ψηλά. Αλλά όπως αποδείχτηκε περίτρανα και στη περίπτωση αυτής της διοργάνωσης, του Ironman 70.3 Peloponnese Costa Navarino, όταν ονειρευόμαστε και δουλεύουμε όλοι μαζί με ομοψυχία, πρόγραμμα κι αφοσίωση, τότε δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε.
Ραντεβού του χρόνου…
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
