Γιουσέιν Μπολτ, ένας θρύλος του παγκοσμίου αθλητισμού. Ο μεγάλος δρομέας, λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, έδωσε μια μακροσκελή και πέρα για πέρα απολαυστική συνέντευξη μιλώντας για… τα πάντα: για την καριέρα του, για τις μικρές στιγμές της κάθε κούρσας του, για το πως τον αντιμετωπίζει ο κόσμος, για την… τεμπελιά του και για την πιθανότητα να πάρει κιλά όταν αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Αναλυτικά, όλη η συνέντευξη του μυθικού δρομέα στη βρετανική ιστοσελίδα runnersworld:

 -Λοιπόν, τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο Ρίο;

Τρία ακόμα χρυσά φίλε. Πέρυσι ήμουν τραυματισμένος για μήνες και κανείς δεν ήξερε ποιό ήταν ακριβώς το πρόβλημά μου για μεγάλο διάστημα και παρ’ όλα αυτά κέρδισα στο Πεκίνο. Φέτος προπονήθηκα πραγματικά πάρα πολύ καλά και είναι πολύ καλό σημάδι που αυτή η σεζόν μου φαίνεται ως η πιο χαλαρή της ζωής μου. Συνήθως, τις σεζόν που υπάρχουν Ολυμπιακοί Αγώνες όλα γίνονται πολύ έντονα και πας με αντίστοιχη ψυχολογία και στους αγώνες. Φέτος όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα για εμένα και νιώθω ότι θα τα πάω πολύ καλά. Αν πάρω τα χρυσά στις ατομικές κούρσες αλλά οποιοδήποτε άλλο χρώμα μεταλλίου στην σκυταλοδρομία επειδή κάποιος άλλος από την ομάδα θα έχει κάνει κάποιο λάθος, τότε θα απογοητευτώ μεν αλλά δεν θα είναι κάτι για το οποίο θα μπορώ να κάνω κάτι. Από την στιγμή που δεν θα είμαι εγώ που θα ευθύνομαι ο κόσμος θα καταλάβει πως δεν θα φταίω. Εγώ μπορώ να ασχοληθώ μόνο με την δική μου εμφάνιση.

-Στο περσινό παγκόσμιο, η αναμέτρησή του με τον Justin Gatlin ήταν στα μάτια του κόσμου σαν μια αναμέτρηση ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ήσουν εσύ εναντίον κάποιου που έχει τιμωρηθεί δύο φορές για ντόπα. Ένιωθες επιπλέον πίεση εξαιτίας αυτού του κλίματος;

Όπου κι αν βρισκόμουν πέρυσι άκουγα διαρκώς ατάκες όπως: «Αν ο Μπολτ χάσει το άθλημα θα έχει τελειώσει, δεν πρέπει να νικήσει ο Gatlin, το μέλλον του αθλήματος εξαρτάται από τον Μπολτ». Συνεχώς τέτοια λόγια άκουγα. Καταλαβαίνω πλήρως γιατί ο κόσμος τον έχει βαφτίσει «κακό» και εμένα «σωτήρα». Όταν σου λένε πως «πρέπει να τον νικήσεις για το καλό του αθλήματος» προστίθεται επιπλέον πίεση στο σώμα σου. Το ίδιο ισχύει και όταν σου λένε: «Πρέπει να νικήσεις για την πατρίδα σου». Πολύ μεγάλη πίεση και όταν το ακούς συνέχεια αυτό. Όλοι όσοι αγωνίζονται θέλουν το ίδιο πράγμα. Όλοι θέλουμε να νικάμε και να χάνουν οι υπόλοιποι εφτά. Αλλά δεν γίνεται να τρέχεις με τόσο μεγάλη πίεση. Την ώρα του αγώνα επικεντρώνομαι μόνο σε εμένα και αγνοώ οτιδήποτε άλλο.

Η υπερβολική πίεση είναι ο λόγος της αποτυχίας για πολλούς αθλητές. Πάρε για παράδειγμα τον Christophe LeMaitre. Όταν είχε ξεκινήσει να τρέχει ήταν απίστευτος και σκεφτόμουν ότι αν τον γεμίσουν με πίεση δεν θα έχει την ίδια συνέχεια. Τώρα έχει καθοδική πορεία. Την στιγμή που ξεκινάνε να σου λένε «πρέπει να το κάνεις για την χώρα σου, πήγαινε στο τελικό για την χώρα σου, νίκησε για την χώρα σου», ακριβώς εκείνη την στιγμή ξεκινάει η καθοδική πορεία.

-Στον ημιτελικό στο Πεκίνο λίγο έλειψε να αποκλειστείς…

Δεν τα πήγα καλά εκεί. Ήθελα να περάσω εύκολα και να στείλω ένα μήνυμα ενόψει τελικού, ξεκίνησα πολύ άγαρμπα από την βιασύνη μου και παραλίγο να χάσω την ισορροπία μου. Στα πρώτα βήματα δεν μπορούσα να βρω το κέντρο βάρος μου και έτσι πήγαινα τρεκλίζοντας. Έπρεπε να προσπαθήσω πάρα πολύ για να βρω τον ρυθμό μου. Κοίταζα την γραμμή του τερματισμού ενώ είχα μείνει πίσω και έμοιαζε απελπιστικά κοντά. Και όντως ήταν πολύ κοντά. Τα έδωσα όλα στα τελευταία μέτρα. Έλεγα από μέσα μου «το έχω» και πέρασα.

-Ο προπονητής σου τι σου είπε μετά από αυτή την κούρσα;

Μου είπε ότι είχα πολύ άγχος για το τι θα κάνει ο Gatlin αντί να έχω άγχος για το τι θα κάνω εγώ. Πέρυσι δεν ήμουν σε καλή κατάσταση και όταν δεν είμαι σε καλή κατάσταση έχω πρόβλημα με τις εκκινήσεις. Ο Gatlin είχε φοβερή εκκίνηση και γνώριζα πως η δική μου θα είναι πολύ κρίσιμη. Σκεφτόμουν πως αν κάνω κακή εκκίνηση τα πάντα θα τελειώσουν. Ο κόουτς μου είπε να χαλαρώσω, μου είπε πως είμαι ένας θρύλος, πως είμαι ο πρωταθλητής και πως ο Gatlin πρέπει να ανησυχεί για την απόδοσή μου και όχι το αντίθετο. Αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν απλά αυτό που κάνω πάντα και θα κέρδιζα. Αυτά που μου είπε με χαλάρωσαν πολύ, μου έδιωξαν όλο το άγχος.

-Τι θυμάσαι από έναν τόσο αγχωτικό τελικό; Μπορείς να θυμηθείς στιγμές μιας κούρσας που διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα;

Θυμάμαι κάθε κούρσα μου. Εκείνη τη στιγμή ο χρόνος μοιάζει να κινείται πολύ αργά κι έτσι θυμάμαι κάθε στιγμή. Οι περισσότεροι αθλητές επικεντρώνονται στο δικό τους τρέξιμο αλλά εγώ θέλω να κοιτάω και τους υπόλοιπους, να βλέπω τι γίνεται γενικά στην κούρσα. Μετά από δέκα μέτρα ήμουν μισό βήμα πίσω του και έλεγα στον εαυτό μου: «άντε φίλε, απλά τρέχα. Τρέχα, τρέχα, τρέχα».

Μέχρι τα μισά της κούρσας ο Gatlin προπορευόταν αλλά από τα μισά της κούρσας και μετά όχι και έτσι σκεφτόμουν: «τέλεια, είναι πίσω μου, αυτό είναι καλό». Τον έβλεπα δίπλα μου αλλά όχι μπροστά μου και έτσι είχα αυτοπεποίθηση. Πλησιάζαμε προς το τέλος και συνέχιζα να είμαι μπροστά. Έλεγα από μέσα μου: «Κράτα τον ρυθμό σου, κράτα τον ρυθμό σου. Μην χάσεις». Λίγο πριν το τέλος κοίταξα δεξιά μου. Εκείνη την στιγμή ήξερα πως έχω νικήσει. Δεν τον έβλεπα δεξιά μου, υπήρχε απλά ο φρέσκος αέρας. Στο τέλος, κοιτούσε προς τον πίνακα για να δει αν κέρδισε αυτός ή εγώ. Αλλά εγώ ήξερα πως είχα κερδίσει εγώ.

-Και μετά ήταν η σειρά των 200 μέτρων. Εκεί ήξερες πως θα κερδίσεις, έτσι;

Ναι, εννοείται. Για τα 100 μέτρα είχα αμφιβολίες αλλά τα 200 μέτρα είναι το αντικείμενό μου. Είναι αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα. Έδινα μια συνέντευξη στην μεικτή ζώνη μετά τα 100 μέτρα και αφου την ολοκλήρωσα και γύρισα για να πάω προς τα αποδυτήρια, ο δημοσιογράφος μου είπε: «Ο Gatlin είπε πως θα σε νικήσει στα 200». Κανονικά θα αγνοούσα αυτά τα λόγια όμως εκείνη την στιγμή σταμάτησα, γύρισα ξανά προς το μέρος του δημοσιογράφου και του είπα: «Ο Justin Gatlin ΔΕΝ θα με νικήσει στα 200». Και μετά έφυγα. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να με νικήσει στα 200 μέτρα. Μπορεί κάποιος να σταθεί τυχερός και να με νικήσει στα 100 μέτρα αλλά στα 200 μέτρα το παίρνω προσωπικά».

-Με τέτοια ονειρική καριέρα τι άλλο μπορεί να ονειρευτείς; Τι όνειρα βλέπεις όταν κοιμάσαι;

Βλέπω ένα συγκεκριμένο όνειρο εδώ και πολλά χρόνια. Είναι κάτι τύποι που με κυνηγάνε, έχουν όλοι όπλα και μου ρίχνουν και όσο γρήγορα και αν τρέχω δεν μπορώ να τους ξεφύγω. Προσπαθούν να με σκοτώσουν και εγώ πηδάω πάνω από φράχτες, κατεβαίνω κατηφόρες, κάνω τα πάντα αλλά αυτοί συνεχίζουν να είναι πίσω μου. Ποτέ δεν με πλησιάζουν πάρα πολύ αλλά δεν ούτε απομακρύνομαι. Δεν ξέρω τι προκαλεί αυτό το όνειρο αλλά πάντα ξυπνάω κουρασμένος.

-Ποιός είναι ο επόμενος Μπολτ;

Έξυπνη ερώτηση. Αν ο Yohan Blake φτάσει στο ίδιο επίπεδο που ήταν πριν τραυματιστεί, αν φτάσει ξανά στο επίπεδο που ήταν πριν δυο χρόνια θα μπορέσει να με πλησιάσει. Όμως έτσι όπως προπονούνται οι νέοι αθλητές δεν βλέπω και πολλούς. Τα παιδιά που πάνε τώρα σχολείο και τρέχουν δεν έχουν το ίδιο κίνητρο που είχα εγώ. Όταν έτρεχα εγώ στην ηλικία τους είχα πολύ μικρό συμβόλαιο, δεν έπαιρνα πολλά λεφτά. Πλέον τα παιδιά κυνηγάνε μεγάλα συμβόλαια. Η αγορά στην Τζαμάικα έχει εξελιχθεί πολύ, οι χορηγοί ψάχνουν περισσότερους δρομείς και τα λεφτά που παίζουν δεν δίνουν πραγματικό κίνητρο στα παιδιά. Σκέφτονται: «είτε είμαι καλός αθλητής είτε όχι, θα βγάλω λεφτά». Πρέπει να βρεθεί αυτός ο ένας αθλητής που θέλει κάτι παραπάνω από το να βγάλει λεφτά, που θέλει να γίνει πρωταθλητής. Ψάχνω αλλά ακόμα δεν τον έχω δει.

-Θα προτιμούσες να είσαι φτωχός με τα μετάλλια που έχεις ή πλούσιος χωρίς αυτα.

Ουάου, αυτή είναι πολύ δύσκολη ερώτηση. Νομίζω πως θα διάλεγα την δόξα και τα μετάλλια. Όσο μεγάλωνα δεν είχα ποτέ πολλά λεφτά αλλά πάντα ζούσα άνετα. Ακόμα και τώρα προτιμώ να μην μένω σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία και ο κόσμος γύρω μου αναρωτιέται. Απαντάω: «μην ασχολείστε, έχω συνηθίσει τα μικρά δωμάτια και υπάρχουν και χειρότερα, μια χαρά είμαι κι έτσι». Θα μπορούσα εύκολα να είμαι φτωχός αν είχα τη δόξα και την ικανοποίηση πως δούλεψα σκληρά για να γίνω Ολυμπιονίκης.

-Σου ζητάνε πολλές φορές λεφτά; Ποιά είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση;

Μια κυρία μου είχε πει μια φορά πως έχει εσωτερική αιμορραγία για χρόνια και πρέπει να κάνει εγχείρηση. Της απάντησα: «κυρία μου, αν είχες εσωτερική αιμορραγία για χρόνια θα είχες πεθάνει». Ακούω τους πάντες όμως και προσπαθώ να βοηθάω αλλά διακριτικά γιατί όσο πιο γνωστό γίνεται αυτό τόσοι περισσότεροι έρχονται και ζητάνε λεφτά και είναι αδύνατο να τους βοηθήσω όλους. Κάποια στιγμή είχα ένα σύστημα. Κάθε Δεκέμβρη αποταμίευα 30.000 δολλάρια και τα μοίραζα σε όποιους πίστευα πως τα έχουν ανάγκη. Στο τέλος αναγκάστηκα να σταματήσω. Έκανα προπόνηση στις εγκαταστάσεις ενος πανεπιστημίου και οι φοιτητές που μου ζητούσαν βοήθεια τσακωνόντουσαν με κόσμο έξω από το πανεπιστήμιο που μου ζητούσε επίσης βοήθεια. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός, έπεφτε ακόμα και ξύλο και η αστυνομία μου ζήτησε να σταματήσω να το κάνω.

Προσπαθώ ακόμα να βοηθάω έναν ή δυο ανθρώπους αλλά δεν μπορώ ποτέ να καταλάβω ποιός μου λέει αλήθεια και ποιός ψέμματα. Συνήθως βοηθάω παιδιά. Αν έρθει ένας νέος άνθρωπος και μου πει ότι χρειάζεται λεφτά για να πληρώσρι τις σπουδές του θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω.

-Αν και είσαι εθνικός ήρωας στην Τζαμάικα, είχες μερικά προβλήματα με τις ανώτερες τάξεις της χώρας…

Υπάρχουν κάποιες οικογένειες στην Τζαμάικα που νιώθουν πως βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας και δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους να σκαρφαλώνουν εκεί. Όταν ξεκίνησα να βγάζω λεφτά άρχισαν να μου κάνουν ξεκάθαρο πως δεν με θέλουν δίπλα τους. Δεν θέλουν να βλέπουν τους φτωχούς να βγάζουν λεφτά και να αποκτάνε το ίδιο στάτους με αυτούς και έτσι σε πολεμάνε. Αν δουν ότι προσπαθείς να χτίσεις κάτι χρησιμοποιούν τις διασυνδέσεις τους και σου κάνουν πόλεμο. Κάποιος σαν εμένα πρέπει να κρατάει χαμηλό προφίλ. Τώρα που είμαι διάσημος και φέρνω μετάλλια στην χώρα δεν τους ενοχλώ αλλά αν αποσυρθώ δεν θα με ήθελαν μέσα στα πόδια τους, θα προτιμούσαν να επιστρέψω στο χωριό μου.

-Αν είχες παιδιά ποιά στοιχεία δεν θα σου άρεσε να πάρουν από εσένα;

Την τεμπελιά μου. Είμαι τεμπέλης στα πάντα εκτός από την προπόνηση. Πολλές φορές βλέπω τηλεόραση και αν το κοντρόλ είναι ελάχιστα μακριά μου θα ζητήσω από κάποιον άλλο να μου το δώσει. Επίσης, έτσι και ξαπλώσω στο κρεβάτι δεν σηκώνομαι με τίποτα.

-Ποιο χαρακτηριστικό σου δεν σου αρέσει;

Τα πόδια μου. Δεν είναι όμορφα αλλά με έχουν φτάσει ως εδώ που είμαι σήμερα. Πολλοί έρχονται και μου λένε: «ρε Μπολτ έχεις πολύ άσχημα πόδια». Και τους απαντάω: «έτσι είναι αλλά πόσα λεφτά σας έχουν δώσει τα δικά σας πόδια;».

-Όταν αποσυρθείς πιστεύεις ότι θα χάσεις την φόρμα σου;

Είναι ένα στοίχημα που έχω βάλει με την ομάδα μου. Πιστεύουν ότι όταν αποσυρθώ μέσα σε δύο χρόνια θα έχω γίνει χοντρός επειδή είμαι πολύ λαίμαργος. Συμβαίνει σε πολλούς δρομείς, βλέπω πως παχαίνουν οι αποσυρμένοι αθλητές. Ο αντζέντης μου, ο Ρίκι λέει πως θα το παλέψω για κάνα χρόνο αλλά στον δεύτερο χρόνο θα αφεθώ και θα γίνω πολύ τεμπέλης. Αλλά αυτή την στιγμή έχω μια κοπέλα και δεν μπορώ να αφεθώ. Άμα είσαι παντρεμένος αφήνεσαι αλλά άμα έχεις κοπέλα για κανένα λόγο. Θα το παλέψω μαζί της αν χρειαστεί και: Δεν. Θα. Πάρω. Κιλά.

Πηγή: www.runnersworld.co.uk

Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News