Συνέντευξη στον ΔΗΜ. ΜΥΩΤΕΡΗ
Ο Μαραθώνιος είναι επίπονος, εξαντλεί τον οργανισμό, οι λεπτομέρειες και οι αστάθμητοι παράγοντες καθορίζουν τα πάντα. Σήκωσε πάλι την Ελληνική σημαία και τη Χίο στην πλάτη του, αλλά μετά τον τερματισμό ο Χριστόφορος Μερούσης δεν άντεξε.
Μετά το 30 χλμ. τα στομαχικά προβλήματα που είχε από νωρίτερα έγιναν έντονα, του μετατράπηκαν σε μπούμεραγκ επειδή πίεσε τον εαυτό του για να κυνηγήσει τη νίκη. Τα βάσανα με τις ανηφόρες αρχίζουν από το 18ο χλμ., ολοκληρώνονται στο 32ο, αλλά τώρα οι μαραθωνοδρόμοι είχαν αδυσώπητο αντίπαλο και τον αντίθετο άνεμο.
Ένοιωσε κάποια «καμπανάκια» στην πορεία μετά το 21ο χλμ., παρά το ότι ήταν καλά προπονημένος και σε καλύτερη κατάσταση από πέρσι. Έχει μάθει να παλεύει αυτά τα φαινόμενα, το διαβολάκι της εγκατάλειψης και του φόβου έρχεται πάντα, αλλά είναι σκληρός και ανταπεξέρχεται. «Άλλωστε το πιο εύκολο πράγμα είναι να εγκαταλείψεις, να πεις το αφήνω, φεύγω απ’ τον πόνο και όλα τελειώνουν. Ο Μαραθώνιος είναι ένα μεγάλο σχολείο και σε μαθαίνει να παλεύεις και στη ζωή.»
Χίος
Πολύς κόσμος δεν καταλάβαινε ποιοι είναι οι Έλληνες αθλητές, γιατί είχαν περάσει οι ξένοι και ακολουθούσαν αυτός, ο Γκελαούζος και για κάποια χλμ. ήταν μαζί τους και ένας Κινέζος.
«Άκουγα τον κόσμο να ρωτάει «είναι οι Έλληνες αυτοί;». Μόλις περνούσαμε και έβλεπαν το «Χίος» στην πλάτη μου φώναζαν «Ναι, είναι οι Έλληνες, πάμε Χίος, πάμε Χιώτη. Αυτά είναι τα ωραία του αθλητισμού και ειδικά του Αυθεντικού Μαραθώνιου. Το θυμάμαι και ανατριχιάζω, αναγνώριζαν ποιοι είναι οι Έλληνες από το «Χίος» που έβλεπαν στην πλάτη μου. Κάθε χρόνο το ζω αυτό, γιατί όσο ακόμα έχω μια διαύγεια τα ακούω και τα συγκρατώ στο μυαλό και την ψυχή μου. Από ένα σημείο και μετά πια μπαίνεις σε άλλη σφαίρα. Κυρίως από το 28ο χλμ. έως το 32ο εκεί αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα, αλλά είσαι σε έναν άλλο κόσμο, έχεις μπει σε ένα τούνελ μεταξύ πραγματικότητας και εικονικής ζωής. Βλέπεις γνωστούς και φίλους που σου φωνάζουν αλλά δεν συνειδητοποιείς ότι ζεις στην πραγματικότητα. Παλεύεις εσύ, ο εαυτός σου και βλέπεις μόνο τον τερματισμό».
Ένα φοβερό συναίσθημα που έζησε στην Αγ. Παρασκευή και το σκέφθηκε όταν τερμάτισε και μετά από μέρες όταν είχε ηρεμήσει, είναι ότι όταν είχε ακόμη δέκα χλμ. να πονέσει, έλεγε ότι σε μισή ώρα θα αγκαλιάσει το γιό του στον τερματισμό και θα του περάσουν όλα.
«Είναι πράγματα που μας δίνουν δύναμη στη ζωή μας. Ακόμη και οι μικρές λεπτομέρειες, που πρέπει να εκμεταλλευόμαστε με την καλή έννοια, ανάλογα με τις περιστάσεις. Αυτό έκανα και εγώ».
Η περιπέτεια
Όλα αυτά τον δυσκόλεψαν και μετά τον τερματισμό οδηγήθηκε στα ιατρεία του Καλλιμάρμαρου αρκετή ώρα. Με το ζόρι πήγε στην απονομή, επειδή ο αθλητής θέλει να ζήσει αυτά τα συναισθήματα, αλλά στη συνέχεια από το βάθρο οδηγήθηκε στο Νοσοκομείο «Γεννηματάς».
Δείτε στο βίντεο όλα όσα είπε o Χριστόφορος Μερούσης στη συνέντευξή του στο politischios.gr:
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News