Γράφει ο Γιάννης Ψαρέλης (BSc, MSc, MBΑ- Ιδρυτής Triathlon Lab Athens & Εκδότης Triathlon Mag)
O Ελληνικός αθλητισμός διανύει μία πολύ δύσκολη περίοδο προσπαθώντας να επιβιώσει σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Όμως δε είναι μόνο τα συνεχόμενα on/off στα πρωταθλήματα και στις εγκαταστάσεις και τα περιοριστικά μέτρα που αλλάζουν τις συνθήκες καθημερινότητας αθλητών και πρoπονητών.
Έχουμε παράλληλα μία συνεχόμενη παρατεταμένη εκλογική περίοδο στις ομοσπονδίες, δυστυχώς ενίσχυση της κομματικοποίησης στα αθλητικά δρώμενα, μη ύπαρξη και δημοσιοποίηση οράματος και ξεκάθαρου στρατηγικού σχεδιασμού τόσο για τον μαζικό αθλητισμό και τον υψηλό αθλητισμό (ζητούμε συγνώμη εάν υπάρχει και δεν το έχουμε δει),
Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στα ήδη χρόνια προβλήματα και τις παθογένειες του Ελληνικού αθλητισμού. Ναι ο Ελληνικός Αθλητισμός είναι σε κρεββάτι ΜΕΘ και κάποιοι πάνω από τον «άγγλο ασθενή» καυχώνται ότι κάνουν επανάσταση. Ο ασθενής πρέπει να σωθεί εδώ και τώρα αλλιώς δεν θα υπάρχει μέλλον.
H νέα αθλητική ηγεσία προσπάθησε να φέρει αλλαγές στον ελληνικό αθλητισμό αλλά χρεώνεται από την αθλητική οικογένεια πολλά λάθη.
Αντί να ακολουθήσει τις βασικές αρχές του change management οι επικριτές της λένε ότι ακολούθησε την τακτική της χειροβομβίδας. Της χρεώνουν ότι ήρθε και αντί να έχει υπομονή και να αντιμετωπίσει με σεβασμό το αθλητικό οικοδόμημα συγκρούστηκε με όλους και με όλα και προσπάθησε να γκρεμίσει όλα και όλους.
Τα ερωτήματα είναι τα εξής:
Η στρατηγική της είναι συνεπής με την φιλελεύθερη στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας ή ακολούθησε μία έντονα κρατικοκεντρική;
Τι σημαίνει φιλελεύθερη πολιτική και ποια ήταν η χρόνια θέση των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας στον αθλητισμό επί χρόνια απέναντι στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ και Σύριζα; Ότι είχαν ένα κρατικοκεντρικό μοπντέλο με έντονη επέμβαση σε Ομοσπονδίες και Ολυμπιακή Επιτροπή. Προς έκπληξη όλων και κυρίως των Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας τo ίδιο φαίνεται ότι κάνει και η ίδια η αθλητική ηγεσία όπως την καταγγέλλουν οι Ομοσπονδίες και η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Μία αθλητική διοίκηση που δεν προέρχεται από την βάση του κόμματος (τομέας αθλητισμού) αλλά είναι συνονθύλευμα πολλών στελεχών διαφορετικών παρατάξεων και ιδεολογιών. Γίνεται να έχεις αθλητική ηγεσία εάν δεν έχει συνέπεια στην ιδεολογία της;
Eίναι η πολιτική του Υπουργείου πραγματικά φιλελεύθερη; H απάντηση είναι πως όχι ; H φιλελεύθερη θεώρηση είναι ότι ο αθλητισμός (σύμφωνα και με την ευρωπαϊκή ένωση) είναι μεταξύ άλλων ίσως και πρωτίστως οικονομική δραστηριότητα. Δηλαδή το μοντέλο των αθλητικών σωματείων ως μοναδικός πυλώνας ανάπτυξης θεωρείται ξεπερασμένο και πλέον πάμε σε πιο φιλελεύθερες μορφές. Π.χ. Για να αναβαθμίσω την ποδηλασία ή το τρίαθλο μπορεί να χρειαστεί να φτιάξω μία ημιεπαγγελματική λίγκα (π.χ. international swimming league ή Super League Triathlon ή Xterra ή WTC- Ironman) ή ομάδα με αθλητές Έλληνες και ξένους από διάφορα σωματεία. Προφανώς και δεν μπορούν να γίνουν Ανώνυμες Εταιρείες σε όλα τα αθλήματα αλλά το μονοδιάστατο μοντέλο ανάπτυξης μέσω αθλητικών σωματείων έχει τελειώσει. Φτιάχνονται εταιρείες που φέρνουν έσοδα στο ταμείο πέρα από τεχνάσματα και φέρνουν πολλές θέσεις εργασίας πέρα από την ανάπτυξη του ελληνικού αθλητισμού και την βελτίωση των επιδόσεων λόγω ευελιξίας και καινοτομίας Π.χ. Στις Δυτικές Χώρες ένας προπονητής ξεκινάει τη δική του εταιρεία και φτιάχνει μία ομάδα. Ενας προπονητής που ειδικεύεται σε κάτι (στα σπριντ στην κολύμβηση, στο Ironman στο τρίαθλο, ….) μπορεί να έχει αθλητές από διάφορες χώρες και πληρώνεται από αθλητές, αποδίδοντας φόρους στο κράτος, ενισχύοντας των αθλητικό τουρισμό, βοηθώντας να είναι αυτοχρηματοδοτούμενες οι εγκαταστάσεις κ.λπ.. Σε όλα τα αθλήματα δημιουργούνται άτυπες εθνικού ή διεθνούς επιπέδου ομάδες και φτιάχνονται λίγκες . Αυτό είναι ο φιλελευθερισμός. Καμία σχέση με την κρατικοκεντρική- σοσιαλιστική κατεύθυνση της αθλητικής ηγεσίας.
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News