Η αντίστροφη μέτρηση για τον Stoiximan.gr 13o Διεθνή Μαραθώνιο “ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ” έχει ξεκινήσει. Μερικές ημέρες μόνο έμειναν για την έναρξη του αγώνα που αποτελεί το μεγάλο δρομικό γεγονός της Άνοιξης και το οποίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Στέλιου Κυριακίδη. Ποιος ήταν, όμως, αυτός ο σπουδαίους δρομέας και άνθρωπος;
Ο Στέλιος Κυριακίδης…
Γεννήθηκε στην Πάφο της Κύπρου στις 15 Ιανουαρίου του 1910. Ασχολήθηκε με το τρέξιμο από μικρή ηλικία και φυσικά έγινε αθλητής με τον Γυμναστικό Σύλλογο Ολύμπια Λεμεσού στον οποίο γράφτηκε το 1930.
Το 1936, τον βρίσκει στην Αθήνα να δουλεύει στην ΔΕΗ – τότε “Ηλεκτρική Εταιρεία” – να «μετράει τα ρολόγια» και να εισπράττει τους λογαριασμούς στο Χαλάνδρι όπου και εγκαταστάθηκε. Χρονιά ολυμπιακή το 1936 και η συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου, αλλά και η «μανία» του να συλλέγει και να αρχειοθετεί, έμελλε να σώσει την δική του ζωή αλλά και αρκετών αγωνιστών στην Κατοχή.
Σύμφωνα με την μαρτυρία του γιου του Δημήτρη: « Το 1940 σταμάτησε η αθλητική καριέρα του Στέλιου Κυριακίδη λόγω πολέμου. Από το 1940 έως και το 1946 δεν προπονήθηκε και δεν έτρεξε πουθενά. Το 1945 έχοντας την εμπειρία της κατοχής και αργότερα του εμφυλίου πολέμου: την πείνα, την κακουχία, το να βλέπει τους συναθλητές του της μεγάλης σχολής της δεκαετίας του ’30 να πεθαίνουν, είτε από πείνα, είτε από αρρώστιες, είτε από τον κατακτητή, αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί. Σκέφτεται λοιπόν πως μπορεί σαν αθλητής να κάνει κάτι για την Ελλάδα. Αποφασίζει έτσι να πάει στην Βοστώνη…
Το 1946…
Όταν τον Απρίλη του 1946 ο Στέλιος Κυριακίδης πατούσε το έδαφος της Βοστώνης προκειμένου να τρέξει για δεύτερη φορά στη ζωή του στον θρυλικό μαραθώνιό της, δεν πίστευε πως μερικές ώρες αργότερα θα βρισκόταν αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο μιας τόσο μεγάλης απογοήτευσης.
Ο Κυριακίδης έτρεχε από πιτσιρικάς, δεν ήταν κάποιος χθεσινός στον χώρο των αγωνισμάτων αντοχής. Άλλωστε, είχε λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 όταν και είχε τρέξει εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Η Βοστώνη όμως έμοιαζε να μην του πηγαίνει.
Ήταν το 1938 άλλωστε που είχε συμμετάσχει για πρώτη φορά στον μαραθώνιο της Βοστώνης και δεν στάθηκε εφικτό ούτε καν να τερματίσει. Τα πόδια του μάτωσαν εξαιτίας του γεγονότος ότι τα παπούτσια του ήταν καινούρια, μόλις είχαν αγοραστεί και μάλιστα έπειτα από συλλογή χρημάτων των Ελλήνων της ομογένειας. Οκτώ χρόνια αργότερα, τον Απρίλη του 1946, μια νέα απογοήτευση έστεκε μπροστά του.
Οι γιατροί δεν τον άφηναν
Οι γιατροί που ήταν υπεύθυνοι για την εξέταση όλων των συμμετεχόντων αρνήθηκαν κατηγορηματικά να δώσουν τη συναίνεσή τους στο να λάβει μέρος ο Κυριακίδης. Το σώμα του ήταν υπερβολικά αδύνατο, η Ελλάδα άλλωστε είχε βγει μόλις πριν δύο χρόνια από τη γερμανική κατοχή, βρισκόταν εν μέσω εμφυλίου και η πείνα που την διακατείχε αντικατοπτριζόταν πλήρως πάνω στο εξασθενισμένο κορμί του Έλληνα δρομέα που είχε ταξιδέψει μέχρι την άλλη άκρη της Γης για να λάβει μέρος στον μαραθώνιο. Με τόσο αδύναμο σώμα και τόσο εξασθενημένο οργανισμό, η απόφαση των γιατρών να «ανάψουν κόκκινο» στη συμμετοχή του στον αγώνα δεν ήταν και τόσο παράλογη.
Ο Κυριακίδης δεν μπορούσε να το δεχθεί. Μπορεί η λογική να έλεγε πως όντως δεν έπρεπε να τρέξει, πως έβαζε σε κίνδυνο τη ζωή του αλλά αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. Κατά μία έννοια άλλωστε, η ζωή του ολόκληρη ήταν ένα συνονθύλευμα τρελής τύχης και φαινομενικά παράλογων αποφάσεων που εν τέλει αποδεικνύονταν σωστές. Από το ότι παράτησε το σχολείο μόλις στα 14 για να καταλήξει τελικά να γίνει ο αθλητής που έσπασε το ρεκόρ του Σπύρου Λούη (!) μέχρι το ότι κατά την περίοδο της κατοχής γλίτωσε την εκτέλεση επειδή ένας ναζί αξιωματικός που είχε τρέξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου μαζί του τον αναγνώρισε και έδωσε εντολή να αφεθεί ελεύθερος (!), η λογική και η πραγματικότητα έμοιαζαν να είναι δυο τσακωμένες έννοιες στη ζωή του.
Το 2004 το ΝΒC τον επιλέγει σαν Τον Έλληνα Αθλητή και γυρίζει ντοκιμαντέρ τη ζωή του, το οποίο και κερδίζει βραβείο Emmy. Αμερικάνική εταιρεία παραγωγής θα γυρίσει στο σύντομο μέλλον ταινία με τη ζωή του
Θα έτρεχε πάση θυσία. Άλλωστε, δεν είχε πουλήσει για το τίποτα όλα τα έπιπλα του σπιτιού του -και μάλιστα εν μέσω εμφυλίου- για να καλύψει τα έξοδα του ταξιδιού στη Βοστώνη (να μια ακόμα τρελή πράξη της ζωής του). Μπροστά στην εκνευριστική του επιμονή, οι γιατροί «λύγισαν». Του ξεκάθαρισαν πως θα υπογράψει μια υπεύθυνη δήλωση πως αν πάθει κάτι δεν φέρουν ευθύνη οι ίδιοι. Την υπέγραψε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ήταν 20 Απρίλη του 1946 όταν ο Στέλιος Κυριακίδης στήθηκε στη γραμμή εκκίνησης του μαραθωνίου της Βοστώνης. Ένας από τους τους δρομείς ήταν και ο κορυφαίος Αμερικανός Τζόνι Κέλι. Ο Έλληνας έμεινε πίσω τα πρώτα χιλιόμετρα αλλά ενέργεια που εξοικονόμησε σε αυτά ήταν το μυστικό της μετέπειτα αντεπίθεσής του. Όσο η κούρσα προχωρούσε, ξεκίνησε να ανεβάζει ταχύτητα και να προσπερνάει τους υπόλοιπους δρομείς. Όταν στο 40ο χιλιόμετρο άφησε πίσω του και τον Κέλι, ήταν πια το απόλυτο φαβορί. Ο τερματισμός του έγινε εν μέσω τρελών πανηγυρισμών από τους ομογενείς που τον παρακολουθούσαν.
«Αγωνιζόταν για μια ολόκληρη χώρα»
«Πώς θα μπορούσα να νικήσω εγώ έναν τέτοιο αθλητή; Εγώ αγωνιζόμουν μόνο για τον εαυτό μου. Αυτός αγωνιζόταν για μια ολόκληρη χώρα», ήταν τα λόγια του Κέλι για τον Έλληνα δρομέα. Η επίδοσή του ήταν ρεκόρ για τον μαραθώνιο της Βοστώνης. Ένα ρεκόρ που έπρεπε να μπει η δεκαετία του ’60 για να σπάσει. Ο Κυριακίδης το ήξερε: δεν έτρεχε απλά για τον εαυτό του αλλά 7 εκατομμύρια Έλληνες. Κυριολεκτικά και όχι μόνο συμβολικά: μετά τον θρίαμβό του ζήτησε από τους ομογενείς να διοχετεύσουν τον ενθουσιασμό τους σε υλική βοήθεια στην Ελλάδα. Είδη πρώτης ανάγκης και πολλά λεφτά συγκεντρώθηκαν από τους ομογενείς και έφτασαν στην Ελλάδα με την ονομασία «Πακέτο Κυριακίδη».
Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, περίπου ένα μήνα μετά, χιλιάδες φιλάθλων τον περίμεναν στο αεροδρόμιο και τον υποδέχθηκαν αποθεωτικά. Στη Βοστώνη το όνομά του δεν «σβήστηκε» ποτέ: το άγαλμα του στο οποίο απεικονίζεται να τρέχει και δίπλα του να στέκεται ο Σπύρος Λούης, δεσπόζει.
Το άγαλμα που τον απεικονίζει να τρέχει με τον Σπύρο Λούη να τον εμψυχώνει, ύψους 4 μέτρων, βρίσκεται στο 1ο χιλιόμετρο του Μαραθωνίου της Βοστώνης αλλά και στον Μαραθώνα στο σημείο της Έναρξης
Στη θρυλική αυτή φιγούρα, είναι αφιερωμένος ο επερχόμενος ο Stoiximan.gr 13ος Διεθνής Μαραθώνιος «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ». Στον άνθρωπο που ανάγκασε ολόκληρη την εμφυλιακή Ελλάδα του 1946 να σταματήσει για λίγο τον πόλεμο και να πανηγυρίσει για τον θρίαμβό του.
Στον θρυλικό δρομέα που κάποτε νίκησε έναν από τους πιο διάσημους μαραθώνιους όλους του κόσμου, αυτόν της Βοστώνης. Το πνεύμα του Στέλιου Κυριακίδη θα χαρακτηρίζει τη μεγάλη γιορτή της Θεσσαλονίκης.
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News