Συνέντευξη στον Γιώργο Παπαδημητρόπουλο
Όταν στέκεται στη γραμμή της εκκίνησης έχει μόνο ένα πράγμα στο μυαλό της. Την… πίτσα και τον χαλβά Φαρσάλων που την περιμένει μετά τον τερματισμό! Φυσικά κάνουμε πλάκα, γιατί στην πραγματικότητα, η Ράνια Ρεμπούλη, θέλει ότι βάζει στόχο να το πετυχαίνει. Και ο Μαραθώνιος, είναι ο μεγάλος της αθλητικός στόχος, ειδικά αυτός της Αθήνας, τον οποίο έχει κερδίσει δύο συνεχόμενες χρονιές και οδεύει την Κυριακή για την τρίτη.
Η 28χρονη αθλήτρια από τη Λέρο δεν είναι απλά μία από τις ανερχόμενες Ελληνίδες δρομείς. Πλέον βρίσκεται στην ελίτ. Κορυφαία στιγμή της η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016. Χειρότερη η εγκατάλειψη στο παγκόσμιο του Λονδίνου το 2017. Με πολλές διακρίσεις σε μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις, η Ράνια τρέχει τον πρώτο της Μαραθώνιο το 2014 στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας και από τότε βλέπει μόνο κορυφή. Έχει τερματίσει πρώτη Ελληνίδα το 2015 και το 2016,
Η Ράνια, όμως, πάνω απ΄όλα ένα καλό και ντόμπρο παιδί. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο runnfun.gr λίγο πριν την έναρξη του Αυθεντικού μίλησε για τους λόγους που της αρέσει το τρέξιμο, αποκάλυψε το… γεύμα αποθεραπείας της μετά τον Μαραθώνιο, έδωσε συμβουλές στου νέους και πιο άπειρους δρομείς και αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αθλητές.
– Ράνια το τρέξιμο είναι εύκολο ή δύσκολο;
“Όταν κάτι σου αρέσει και αγαπάς ποτέ δεν είναι δύσκολο. Το τρέξιμο είναι εύκολο όταν τρέχεις για να ψυχαγωγηθεις και να αποφορτίσεις ότι σε απασχολεί από την καθημερινότητα μας. Όσο αφορά το κομμάτι του πρωταθλητισμού όχι δεν είναι πολύ εύκολο και πόσο περισσότερο στον μαραθώνιο τα χιλιόμετρα είναι πολλά και λίγο δύσκολα, αλλά η δύναμη της ψυχής μας και η αγάπη μας προς αυτό μας κάνει να το βλέπουμε εύκολο και να δουλεύουμε σκληρά για το καλύτερο αποτέλεσμα”.
– Εκτός από το τρέξιμο έχεις ασχοληθεί με άλλο άθλημα;
“Όχι! Από μικρή μου άρεσε μόνο να τρέχω και ήθελα πολύ να ασχοληθώ μόνο με αυτό”.
– Τι θα έλεγες σε κάποιον για να τον παρακινήσεις να ξεκινήσει να τρέχει;
“Τρέξε για σένα, για την ζωή σου για την αποφόρτιση και διέξοδο της καθημερινότητας σου”.
– Πως πήρες την απόφαση να κάνεις Μαραθώνιο;
“Μου αρέσει να τρέχω και μου αρέσουν και τα χιλιόμετρα, έτσι μια μέρα του Αυγούστου το 2014 πήρα τον προπονητή μου τηλέφωνο τον Χαραμή Παναγιώτη και του είπα την απόφαση μου να τρέξω σε 2 μήνες στον ΑΜΑ. Και έτσι έγινε… “
-Υπάρχει στήριξη από φορείς η χορηγούς στους αθλητές; Είναι αρκετή;
“Δεν θα έλεγα ότι είναι αρκετή, γιατί τα έξοδα στον υψηλό αθλητισμό είναι πολλαπλά και οι απαιτήσεις μεγάλες, έτσι ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε σε ένα μέρος των υποχρεώσεων μας.Υπάρχουν άνθρωποι που σέβονται τους αθλητές και την προσπάθεια μας και περισσότερο είναι οι χορηγοί που ανταποκρίνονται σε αυτό”!
– Αξίζει τελικά (σ.σ. οικονομικά) στην Ελλάδα να αφοσιώνεσαι σε οποιοδήποτε σπορ εκτός από το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ;
“Δεν αξίζει γιατί η βοήθεια από το κράτος είναι μηδαμινή και η υποστήριξη αυτή δεν επαρκεί σε υψηλό επίπεδο. Ευτυχώς που υπάρχουν οι χορηγοί και μας στηρίζουν στην προσπάθεια μας”.
– Αρα θα έλεγες σε κάποιον νεότερό να μην ασχοληθεί επαγγελματικά;
“Όχι. Απλώς θα του έλεγα την αλήθεια. Είναι μια μοναχική διαδρομή με πολλές δυσκολίες. Αν το αγαπάς πολύ θα μείνεις και θα συνεχίσεις. Μη νομίζει κάποιος δηλαδή ότι μπορεί να κάνει… ζωάρα τρέχοντας”.
-Έχεις τρέξει και σε άλλες χώρες Μαραθώνια διαδρομή;
“Ναι έχω τρέξει σε άλλες 3 χώρες, όπου στην πρώτη μου συμμετοχή σε μαραθώνιο στο εξωτερικό (Βερολίνο 2015) εξασφάλισα και την συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του ΡΙΟ το 2016. Ωραίες και διαφορετικές εμπειρίες. Ειδικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες”.
-Είναι ο Μαραθώνιος της Αθήνας ο κορυφαίος του κόσμου;
“Ναι είναι. Δεν το συζητάμε”.
– Με δεδομένο ότι τρέχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι, θεωρείς ότι είναι ευκαιρία να δημιουργηθεί σχολή Μαραθωνοδρόμων;
“Έχει ανεβεί πολύ το δρομικό κίνημα στην Ελλάδα και έχει γίνει αποδεκτό από τον κόσμο ως μέσω ψυχαγωγίας και διέξοδος από την καθημερινότητα τους και το σημαντικό και να μην το ξεχνάμε είναι η ιστορία και από που ξεκίνησε ο Μαραθώνιος. Όποτε θα ήταν πολύ καλό βήμα να δημιουργηθεί μια σχολή Μαραθωνοδρόμων στην Ελλάδα και να ανεβάσουμε και άλλο το δρομικό κίνημα”.
-Έχεις κάποια γούρια πριν τους αγώνες;
“Παίρνω πάντα μαζί μου την εικόνα του Ταξιάρχη”.
-Ποια είναι η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή σου;
“Η καλύτερη στιγμή ήταν στο Μαραθώνιο του Βερολίνου που έπιασα το ο όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ριο και η 6η θέση με την κατάρριψη του πανελλήνιου ρεκόρ στον Ημιμαραθώνιο στο Πανευρωπαϊκό στο Άμστερνταμ. Η χειρότερη στιγμή και δεν θέλω να το ξανά ζήσω αυτό, ήταν όταν εγκατέλειψα στο Παγκόσμιο στο Λονδίνο φέτος λόγο σοβαρού τραυματισμού που αντιμετώπιζα από τον Μάιο”.
-Έχεις “ζηλέψει” αθλήτρια ή αθλητή;
“Όχι δεν έχω ζηλέψει. Αλλά θαυμάζω τους αθλητές και αθλήτριες που πετυχαίνουν και πολλές φορές αυτό μου δίνει δύναμη να προσπαθήσω και εγώ και να τα καταφέρω”.
– Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;
“Μετα από κάθε Μαραθωνιο θέλω Πίτσα μαργαρίτα και το αγαπημένο μου γλυκό χαλβάς Φαρσάλων (xαχαχα)”.
– Τρεις συμβουλές που θα έδινες σε κάποιον αρχάριο δρομέα;
“Να έχει κάνει καλή προετοιμασία. Να έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό από τα παπούτσια μέχρι και τα ρούχα, τζελακια και ηλεκτρολύτες για την αναπλήρωση των υγρών στον αγώνα. Και προσοχή στο φαγητό, Δηλαδή, πολλούς υδατάνθρακες την εβδομάδα του αγώνα και πολλά υγρά για να είναι ενυδατωμένος στη διάρκεια του αγώνα”.
– Πόσο σημαντική είναι η καθοδήγηση για κάποιον που ξεκινά το τρέξιμο;
“Πολύ σημαντική και καλό είναι οι αρχάριοι δρομείς να ρωτάνε τους πιο έμπειρους δρομείς, γιατί ο Μαραθώνιος δεν είναι κάτι απλό, θέλει προσοχή ώστε ο δρομέας να τερματίσει και να είναι υγειής”
-Ράνια ευχαριστώ πολύ. Θα βγεις πρώτη;
“Το θέλω και θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό…”
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News