Συνέντευξη στον Αντώνη Κυρίκο
Δεν έχει υπάρξει προσπάθεια ποτέ στο παρελθόν από Έλληνες ορειβάτες να επιχειρήσουν να κατακτήσουν την 3η ψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Mt Kangchenjunga, 8586m.
Η πρώτη Ελληνική αποστολή είναι πια γεγονός και θα επιχειρηθεί με αρχηγό τον Αντώνη Συκάρη, έναν από τους έμπειρους ορειβάτες της χώρας μας και τον Φώτη Θεοχάρη σχοινοσύντροφο του στο εγχείρημα της πρώτης Ελληνικής ορειβατικής αποστολής. Το ταξίδι για την κορυφή ξεκίνησε στις 5 Απριλίου 2018 και θα διαρκέσει 2 μήνες.
Ο Αντώνης Συκάρης, ορειβάτης γνωστός για την μακρόχρονη δράση του στα βουνά σε ολόκληρο τον κόσμο μίλησε στο runnfun.gr για τη νέα αποστολή αλλά και για την αγάπη του για την ορειβασία.
– Πως προέκυψε ο έρωτας σας για την ορειβασία και πόσα χρόνια κρατά;
Από μικρό παιδί μου άρεσε να κοιμάμαι στην ύπαιθρο και κάτω από τα αστέρια , ένιωθα πάντα μια παράξενη έλξη με τη φύση και φυσικά με τα βουνά. Επίσης μου άρεσε περισσότερο να βρέχει και να χιονίζει παρά να έχει λαμπρό ήλιο. Έλεγα χαρακτηριστικά ότι για μένα καλοκαιρία είναι όταν για τους άλλους έχει κακοκαιρία .Ένιωθα ότι η ευτυχία στην ζωή μου είναι σε απλά πράγματα όπως η θέα μιας κορυφής η μιας χιονισμένης ορθοπλαγιάς .
Τον Ιανουάριο του 1990 κάποιος γνωστός μου μίλησε για την ορειβασία και την επόμενη μέρα μαζί του ανεβήκαμε την Πάρνηθα. Εκεί στο καταφύγιο Μπάφι είδα σε μια φωτογραφία μία λίμνη που λεγόταν Δρακολίμνη στο όρος Σμόλιγκα, στα 2.637μ. Μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση που την άλλη εβδομάδα προσπάθησα να ανέβω στην κορυφή του περνώντας και από την λίμνη στα 2.210μ. Ήταν χειμώνας τα χιόνια ήταν πολλά και βούλιαζα μέχρι την μέση και όπως ήμουν και άπειρος, δεν τα κατάφερα να φθάσω στην κορυφή. Το έκανα και το άλλο Σαββατοκύριακο χωρίς πάλι επιτυχία. Το τρίτο Σαββατοκύριακο όμως στάθηκα στην κορυφή του Σμόλιγκα και εκεί κατάλαβα πόσο μαγικό είναι να φθάνεις σε μια κορυφή που τόσο θέλεις. Μάλιστα αυτή η πρώτη μου εμπειρία στο Σμόλιγκα για πάρα πολλά χρόνια.
Ακόμα και σήμερα είναι χαραγμένη στην μνήμη μου και όταν την σκέφτομαι χαλαρώνω τόσο πολύ και νιώθω μια γαλήνη μέσα στην ψυχή μου .Το 2018 είναι το 29ο έτος που βρίσκομαι στα βουνά του κόσμου χωρίς να τα έχω εγκαταλείψει ποτέ όλα αυτά τα χρόνια ούτε σχεδόν για μια εβδομάδα .
– Ποιες είναι οι σημαντικότερες στιγμές και ποια η πιο δύσκολη από τις αποστολές σας;
Οπωσδήποτε θα έλεγα η ανάβαση στην κορυφή του κόσμου το Έβερεστ 8.848μ, στις 22 Μαΐου του 2017 μαζι με τον ξεχωριστό σχοινοσύντροφο μου Mike Ευμορφιδη ,αλλά και το Pumori 7.161μ επίσης στα Ιμαλάια μια εξόχως τεχνική κορυφή που σκαρφαλώσαμε μαζί με 6 σχοινοσυντρόφους μου το 1996 αποτελούν σημαντικές επιτυχίες για μένα και την ελληνική ορειβασία .
Σαφώς η πιο δύσκολη ήταν το 1998 τον Μάιο στο Dhaulagiri 8.167μ όταν έχασα τον καλό μου φίλο και σχοινοσύντροφο Νίκο Παπανδρέου. Τότε για λίγο πίστεψα ότι θα εγκαταλείψω τα βουνά. Δεν το έκανα όμως γιατί η αγάπη μου για την ορειβασία ήταν ίσως κάτι παραπάνω από έμφυτο !!
Ακόμα το 1992 στο Kongur 7.719μ στην Κίνα όταν παραμείναμε στο βουνό για 60 και πλέον μέρες χωρίς κανένα σημείο ζωής μας προς την Ελλάδα και προς τις οικογένειες μας.
– Πρώτη ελληνική ορειβατική αποστολή που θα επιχειρήσει να κατακτήσει την τρίτη ψηλότερη κορυφή του κόσμου το Kangchenjunga 8 586 m που βρίσκεται και γιατί το θέσατε;
Στα Ιμαλάια υπάρχουν 14 κορυφές πάνω από τα 8000μ και ανήκουν στο Νεπάλ στο Πακιστάν και στην Κίνα. Αποτελούν ένα μεγάλο και φιλόδοξο στόχο για κάθε ορειβάτη, μετά την ανάβαση του ‘Εβερεστ.
Η πρόκληση ενός τόσο δύσκολου αλλά και ταυτόχρονα απομονωμένου βουνού με σαγήνευσε και μαζί με τον νέο σχοινοσύντροφο μου Φώτη Θεοχαρη. Το Kangchenjunga βρίσκεται στα ανατολικά του Νεπάλ στα σύνορα με την Ινδία, στην περιοχη Sikkim και… η πρώτη ελληνική αποστολή είναι πια γεγονός
– Πόσο καιρό πριν αρχίζει προετοιμασία και τι περιλαμβάνει
Η προετοιμασία για κάθε αθλητή ορειβάτη στην πραγματικότητα δεν αρχίζει ποτέ γιατί απλά δεν σταμάτησε ποτέ. Ο αείμνηστος Μπάμπης Τσουπράς (ορειβάτης ) έλεγε με σημασία :« πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι, πάντα προπονημένοι για κάθε αποστολή ,για κάθε βουνό στη ζωή μας». Η συνεχής προετοιμασία όμως περιλαμβάνει τρέξιμο, ποδήλατο, αναβάσεις σε λόφους, αναφορικά τερέν… άφθονο σκαρφάλωμα στα βουνά της Αττικής και της χώρα μας. Επίσης ενδυνάμωση με βάρη και Cross fit, μονόζυγο κλπ. Η καλύτερη προπόνηση όμως για την ορειβασία είναι η ίδια ορειβασία.
Υπάρχει όμως και η ψυχολογική προετοιμασία. Σκέφτεσαι συνέχεια το βουνό, μελετάς την διαδρομή, της δυσκολίες, το σχέδιο ανάβασης γενικά. Σκέφτεσαι ότι έχεις μια δυνατότητα να το ανέβεις και αυτό σε χρειάζεται εκεί… ψυχή και σώματι!!
– Μπορείτε να μας εξηγήσετε τη λέξη σχοινοσύντροφος; Ακούγεται σε κάποιον που δε γνωρίζει από ορειβασία ως σχέση ζωής
Ναι είναι μια σχέση ζωής κυριολεκτική και μεταφορικά. Το σχοινί ενώνει τους δυο ορειβάτες όταν σκαρφαλώνουν, ενώνει τις ζωές τους. Αν ο ένας γλιστρήσει ο άλλος τον συγκρατεί. Αν δεν τα καταφέρει ίσως χαθούν και οι δύο. Μέσα από αυτή την ορειβατική αλλά και ανθρώπινη σχέση αναπτύσσονται δεσμοί φιλίας αλληλεγγύης και αλτρουισμού.
– Η κατάκτηση του Everest είναι το άγιο δισκοπότηρο για να έναν ορειβάτη;
Σίγουρα ναι! Πρόκειται για την ψηλότερη κορυφή του κόσμου, όνειρο και στόχος για κάθε επίδοξο φιλόδοξο ορειβάτη όμως τίποτα δε σταματάει εκεί. Από εκεί όλα συνεχίζουν. Μια σειρά από κορφές 8000μ, 7000μ, 6000μ, υπάρχουν σε πολλές οροσειρές του κόσμου και σε περιμένουν να τις σκαρφαλώσεις. Μακάρι να ζούσαμε πιο πολλά χρόνια θα ανεβαίναμε πολλές κορυφές. Γιατί «τα βουνά που σκαρφαλώνουμε δεν είναι φτιαγμένα μόνο από πάγο και βράχο αλλά όνειρα και επιθυμίες!!!
– Ποιος είναι μεγαλύτερος κίνδυνος για ένα ορειβάτη σε αυτά τα υψόμετρα;
Θα έλεγα ο ίδιος σου ο εαυτός που αν δεν ξεπεράσεις τα όρια σου, αν δεν ανακαλύψεις τι ακόμα μπορείς να καταφέρεις κινδυνεύεις να μείνεις εκεί .Ασφαλώς λόγω του μεγάλου υψομέτρου και του μειωμένου οξυγόνου κινδυνεύεις από της ασθένειες του υψομέτρου αλλά και τις χιονοστιβάδες και τα ετοιμόρροπα σερακς. Η υποθερμία επίσης μπορεί ανά πάσα στιγμή να σε σκοτώσει.
– Ποια είναι η σκέψη που κρατάει ζωντανά σώμα και ψυχή τις στιγμές που νιώθετε πως δεν μπορείτε να συνεχίσετε άλλο;
Η επιθυμία να φθάσεις στην κορυφή πρέπει να κυριαρχήσει, να νικήσει την λογική που σου υπαγορεύει να σταματήσεις να γυρίσεις πίσω στην ασφάλεια της κανονικής ζωής. Στην πραγματικότητα είναι μια μάχη με την ίδια σου την ύπαρξη. Το όνειρο της κορυφής μαζί με την ισχυρή θέληση μπορούν να σε φθάσουν στην επιτυχία.
Ασφαλώς σε «κρατούν ζωντανό» οι ευχές των ανθρώπων που σε αγαπούν. Μια ευχή μπορεί να σε πάει πολύ μακριά, πολύ ψηλά. Η ευχή του γιου μου Γιάννη ακούγεται πάντα στα αυτιά και με «ανεβάζει»: «Μπαμπά μου δείξε την κλάση σου!!!» . Και αυτή του προσωπικού μου γυμναστή Mike Bowman: «Κύριε Αντώνη μόνο εσείς μπορείτε !!»
– Υπάρχει κάτι που δεν ξεχνάτε να κάνετε πριν ξεκινήσετε κάποια αποστολή και κάτι που έχετε πάντα μαζί σας;
Bλέπω πάντα τους φίλους μου, κυρίως τους συνορειβάτες μου, την μητέρα μου και περνάω αρκετό χρόνο με την οικογένεια μου. Και ασφαλώς έχω πάντα μαζί μου τα γραπτά μηνύματα των παιδιών μου και της γυναίκα μου.
– Τα μέλη της οικογένειας σας ασχολούνται με την ορειβασία πώς αντιδρούν σε αυτή την αγάπη;
Είναι οικογενειακή υπόθεση!! Και η σύζυγος και η Βιολετίνα και ο Γιάννης μου ασχολούνται λίγο ή πολύ με την ορειβασία. Με υποστηρίζουν πάρα πολύ σε ότι κάνω και ποτέ δεν γκρινιάζουν για την απουσία μου. Ασφαλώς στεναχωριούνται όταν λείπω και αγωνιούν πολύ. Και εμένα μου λείπουν πολύ. Αλλά ξέρουν ότι βρίσκομαι εκεί που μου αρέσει. Εκει που για μένα αυτό που κάνω έχει νόημα, έχει περιεχόμενο χαρά και ευτυχία!
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News