Είμαι ένας άνθρωπος που δεν ασχολείται με το ρεπορτάζ του στίβου επαγγελματικά. Αντίθετα ο μαζικός αθλητικός είναι αυτός που έχει τα τελευταία χρόνια κεντρίσει το ενδιαφέρον μου σαν ερασιτέχνη δρομέα και έχει καθορίσει τα επαγγελματικά μου βήματα.
Στα πρώτα δρομικά μου βήματα, πριν ασχοληθώ και επαγγελματικά με το χώρο με την δημιουργία του runnfun.gr, έβλεπα τον Χριστόφορο Μερούση σαν το… τοτέμ του Μαραθωνίου.
Για τους ερασιτέχνες δρομείς ένας λαϊκός ήρωας των δρόμων, με πάθος γι αυτό που κάνει, πρότυπο για τους περισσότερους από αυτούς.
Για τους επαγγελματίες, ένα παράδειγμα προς μίμηση. Ένας αθλητής που συνδυάζει την επαγγελματική πορεία του στον αθλητισμό, με τη δουλειά του και την οικογένεια και μάλιστα από τη Χίο.
Για τους ανθρώπους του ΣΕΓΑΣ, ένα από τα πρόσωπα που στηρίχθηκε η ανάπτυξη του Μαραθωνίου τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Γιατί κακά τα ψέματα, την τελευταία 6ετία ο Μαραθώνιος με τις προσπάθειες ορισμένων ανθρώπων της Ομοσπονδίας, πήρε την πραγματική του διάσταση και σε συνάρτηση με την έκρηξη του δρομικού κινήματος στην Ελλάδα, μεταμορφώθηκε όχι απλά σε έναν αγώνα τεράστιας μαζικότητας, αλλά και την οικονομική ναυαρχίδα της Ομοσπονδίας που καλύπτει τις… τρύπες από την ελλιπή κρατική χρηματοδότηση. Τα έσοδα από τις συμμετοχές και φυσικά από τους χορηγούς του αγώνα “ζεσταίνουν” κάθε χρόνο τα ταμεία.
Η έκρηξη, τα ρεκόρ και τα πρόσωπα
Από το 2012 που έγινε η πρώτη έκρηξη και οι εγγραφές σε όλους τους αγώνες ξεπέρασαν τις 26.000 μέ 9.500 Μαραθωνοδρόμους, μέχρι το 2017 που οι 51.000 συμμετοχές με 18.500 στον Μαραθώνιο δρόμο αποτέλεσαν νέο ρεκόρ.
Και ο Μερούσης, όλως τυχαίως την τελευταία 6ετία, ήταν ο άνθρωπος που είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι, έχει συνδέσει το όνομά του με τον Αυθεντικό.
Από το 2012 που τερμάτισε 2ος Έλληνας πίσω από τον Παρμάκη, στο 2013, το 2014, το 2015 και το 2016 στην πρώτη θέση. Το 2017 δεύτερος πίσω από τον εξαιρετικό Γκελαούζο. Πρωταθλητής Μαρθωνίου από το 2013 έως το 2016, ο Χριστόφορος Μερούσης, έβαλε και αυτός το λιθαράκι του στην έκρηξη επιτυχίας του Μαραθωνίου της Αθήνας και στην άνοιξη του δρομικού κινήματος.
Ο ίδιος, πάντως, δεν δίσταζε να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Το θυμάμαι και από μια συνέντευξη που είχαμε κάνει μετά το Spetses Mini Marathon το 2017 και πριν τον Μαραθώνιο. Σε αυτόν τον αγώνα είχαμε γνωριστεί καλύτερα και είχαμε πει κάποια πράγματα. Και τότε μου είχε πει ότι χωρίς τη στήριξη των χορηγών, οι αθλητές του στίβου δεν πάνε πουθενά.
Δεν ξέρω αν ο Μερούσης που δεν επιλέχθηκε από τον ΣΕΓΑΣ για την αποστολή του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, “πληρώνει” το γεγονός ότι μιλάει πολύ ή ότι δεν μιλάει καθόλου σε αυτούς που πρέπει. Εύχομαι να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να καταλάβω, ωστόσο, το σκεπτικό της Ομοσπονδίας να αφήσει εκτός αγώνων τον κορυφαίο και πιο σταθερό αθλητή σε Μαραθώνιους και ημιμαραθώνιους δρόμους τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, έστω και αν δεν έπιασε το όριο. Και ενώ από όσο γνωρίζω, είχε την επιλογή να τον συμπεριλάβει στην αποστολή χωρίς να “κόψει” κανέναν.
Καμία κριτική στους αθλητές
Δεν πρόκειται να ασκήσω καμία κριτική στα παιδιά που επέλεξε ο ΣΕΓΑΣ για την αποστολή, γιατί σέβομαι απόλυτα τον αγώνα, τις προπονήσεις τους και τις θυσίες τους. Και, όποιος έχει τρέξει Μαραθώνιο έστω μία φορά, ξέρει πολύ καλά γιατί μιλάμε.
Δεν μπορώ, όμως, να μην επισημάνω ότι ο Μερούσης έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει αδικημένος και στεναχωρημένος από τον αποκλεισμό. Αλλά αυτό που ξέρω εγώ και είναι σίγουρο ότι το ξέρουν και στον ΣΕΓΑΣ είναι ότι ο Μερούσης δεν υπάρχει ούτε μια πιθανότητα να μην επιστρέψει δριμύτερος για να τους αποδείξει το λάθος τους.
Και είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει. Το θέμα είναι να ακουστεί μια φορά έστω και ιδιωτικά βρε αδερφέ ένα “συγνώμη φίλε, κάναμε λάθος”. Είναι τόσο μεγάλη η ψυχή του Μερούση που θα σκάσει ένα χαμόγελο και θα κόψει πάλι πρώτος το νήμα…
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
