Η μεγάλη… παρεξήγηση με τα συμπληρώματα διατροφής

Υπάρχει μεγάλη μερίδα ανθρώπων οι οποίοι είτε αθλούνται, είτε δεν αθλούνται και έχουν παρεξηγήσει την έννοια του συμπληρώματος διατροφής.

Το συμπλήρωμα δεν είναι κάτι περισσότερο, ούτε κάτι λιγότερο από αυτό που λέει η λέξη! Βοηθάει, επικουρεί, ενισχύει, συμπληρώνει τη διατροφή, η οποία πρέπει ούτως ή άλλως να είναι καλή! Άλλο το «σωστό» συμπλήρωμα διατροφής και άλλο το «φάρμακο». Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.

Το να μην αθλείσαι, να τρως πιτόγυρα.. να έχεις μήνες να φας λαχανικά και φρούτα, ενώ ταυτόχρονα παίρνεις ένα συμπλήρωμα, όπως μια πολυβιταμίνη, δεν κάνει πιο υγιεινό τον τρόπο ζωής σου, ούτε σε βοηθάει ουσιαστικά.

Η ουσία αυτού του άρθρου είναι, όχι να σας πείσει να πάρετε ένα τέτοιο συμπλήρωμα, αλλά εάν το έχετε πραγματικά ανάγκη, να ξέρετε τι συστατικά θέλετε να έχει και τι συστατικά να μην έχει.

Οι επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι οι αθλητές (και όλοι εμείς που προπονούμαστε έντονα) χάνουν πολύτιμες βιταμίνες και μέταλλα, κυρίως βιταμίνες Β, βιταμίνη C, χρώμιο, σελήνιο, σίδηρο και χαλκό. Αυτές οι βιταμίνες και τα μέταλλα αποβάλλονται μέσω του ιδρώτα, των ούρων, ενώ χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας κατά τη διάρκεια των προπονήσεων μας, την αποκατάσταση των μυών και την πρωτεϊνική σύνθεση.

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι καλό (και βολικό) είναι ένα συμπλήρωμα πολυβιταμίνης να τα έχει όλα. Όλες τις βιταμίνες και όλα τα μέταλλα. Λάθος!

Υπάρχει σύγκρουση μεταξύ κάποιων μετάλλων με άλλα μέταλλα ή/και βιταμίνες. Συνεπώς κάποια μέταλλα δεν τα θέλουμε σε μια πολυβιταμίνη. Τα χρειαζόμαστε όμως. Πότε θα πάρουμε; Σε άλλη χρονική στιγμή της ημέρας. Άβολο; Ίσως. Θέλουμε αποτέλεσμα όμως και η επιστημονική γνώση μας τα δίνει!

Τι ΔΕΝ θέλω σε μια πολυβιταμίνη

Ψευδάργυρος (zinc):
1. Έρχεται σε σύγκρουση με τα αμινοξέα. Την πολυβιταμίνη πρέπει να την παίρνουμε μαζί με κάποιο γεύμα μας. Πολύ καλά γνωρίζουμε ότι σε κάθε γεύμα μας πρέπει να έχουμε πρωτεΐνη (αποτελείται από αμινοξέα), συνεπώς θα έρχεται σε σύγκρουση με αυτά.
2. Συγκρούεται με τον χαλκό (copper), τον οποίο τον θέλουμε.
3. Συγκρούεται με τον σίδηρο (iron), τον οποίο επίσης θέλουμε.

Ασβέστιο (calcium): Έρχεται σε σύγκρουση με τον σίδηρο, τον ψευδάργυρο και το μαγγάνιο.

Μαγνήσιο (magnesium): Εμποδίζει την απορρόφηση του μαγγανίου και του ασβεστίου.

Φώσφορος (phosphorus): Μια συνηθισμένη διατροφή είναι πλούσια σε φώσφορο. Αν λαμβάνουμε επιπλέον ποσότητα, θα ανεβούν πάρα πολύ τα επίπεδα φωσφόρου. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα στη μετατροπή της βιταμίνης D στην βιοδραστική μορφή της, 1,25 διυδροξυβιταμίνη D, στα νεφρά.

Θα πρέπει λοιπόν ο ψευδάργυρος με το μαγνήσιο να λαμβάνονται μαζί κατά προτίμηση. Επίσης, το ασβέστιο καλό είναι να λαμβάνεται ξεχωριστά από τα υπόλοιπα.
Βιταμίνες και μέταλλα που χρειάζονται, αλλά βρίσκονται συνήθως σε μικρές ποσότητες

Βιταμίνη Κ: Έρευνες δείχνουν ότι πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν ανεπαρκείς δόσεις βιταμίνης Κ.

Ιώδιο (iodine): Ένα επίσης μικροθρεπτικό συστατικό που βρίσκεται σε έλλειψη, ενώ είναι απαραίτητο για τον οργανισμό, είναι το ιώδιο.

Χρώμιο (chromium): Επίσης βρίσκεται σε χαμηλές ποσότητες ή εντελώς σε έλλειψη στις πολυβιταμίνες. Μια μέση δίαιτα είναι φτωχή σε χρώμιο. Πρέπει να συνοδεύεται με βιταμίνη C.

Χαλκός (copper): Βρίσκεται σε χαμηλές ποσότητες ή εντελώς σε έλλειψη στις πολυβιταμίνες. Η υψηλή πρόσληψη σε ψευδάργυρο μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη χαλκού.

Άλλα μέταλλα τα οποία βρίσκονται σε πολύ χαμηλές δόσεις, ή δεν υπάρχουν στις πολυβιταμίνες είναι: σελήνιο (selinium), μολυβδαίνιο (molybdenum), μαγγάνιο (manganese).

Η πρόσληψη μιας πολυβιταμίνης με κάποιο γεύμα θα αυξήσει την πρόσληψη των μικροθρεπτικών συστατικών (βιταμινών και μετάλλων). Να τονίσουμε ότι πολλές βιταμίνες και μέταλλα δεν απορροφούνται πλήρως από τον οργανισμό. Αυτό σημαίνει ότι αποβάλουμε σημαντικές ποσότητες βιταμινών και μετάλλων.

Κλείνοντας επαναλαμβάνουμε ότι ένα συμπλήρωμα διατροφής, όπως η είναι πολυβιταμίνη, δεν αντικαθιστά τα γεύματά μας, αλλά τα συμπληρώνει, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο κρίνεται αναγκαίο. Η λήψη του δεν θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας εμπορικής διαφήμισης, αλλά μιας επιστημονικά τεκμηριωμένης σύστασης.

Διαβάστε ακόμα: Συμπληρώματα διατροφής: Γιατί μια κάψουλα δεν θα γίνει ποτέ φαΐ

Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News

Previous ArticleNext Article

Ζουν περισσότερο οι άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη;

Μια ντουζίνα λάθη που κάνετε στο γυμναστήριο και μένετε στάσιμοι

Οι άνθρωποι με μεγαλύτερη μυϊκή ισχύ, οι οποίοι μπορούν να σηκώσουν γρήγορα βάρη, τείνουν να ζουν περισσότερο.

Αυτό δείχνει για πρώτη φορά μια βραζιλιάνικη έρευνα, σύμφωνα με την οποία η άσκηση που βασίζεται σε βάρη μπορεί να παρατείνει το προσδόκιμο ζωής, χωρίς όμως όλες οι μέθοδοι ενδυνάμωσης να επιφέρουν το ίδιο θετικό αποτέλεσμα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Κλαούδιο Τζιλ Αραούζο, διευθυντή έρευνας και εκπαίδευσης της Κλινικής CLINIMEX στο Ρίο ντε Τζανέιρο, έκαναν σχετική παρουσίαση στο συνέδριο EuroPrevent («Ευρω-πρόληψη 2019») της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας, στη Λισαβόνα.

Στην έρευνα έλαβαν μέρος 3.878 μη αθλητές ηλικίας 41-85 ετών, των οποίων εξετάστηκε η μυϊκή δύναμη και ισχύς μέσω ειδικού τεστ.

Ο Αραούζο υπογράμμισε τη διαφορά μεταξύ μυϊκής ισχύος (power) και μυϊκής δύναμης (strength). Σύμφωνα με τον ίδιο, ενώ οι περισσότερες κινήσεις που κάνουμε στην καθημερινότητά μας απαιτούν μυϊκή ισχύ, η πλειονότητα των προγραμμάτων ενδυνάμωσης επικεντρώνεται στην αύξηση της μυϊκής δύναμης.

Δύναμη, ταχύτητα, συντονισμός

Η ισχύς περιλαμβάνει εκτός του στοιχείου της δύναμης και αυτό της ταχύτητας και του συντονισμού των κινήσεων. Περισσότερη μυϊκή ισχύς παράγεται όταν η ίδια εργασία ολοκληρώνεται σε μικρότερο χρονικό διάστημα ή όταν εκτελείται περισσότερη εργασία κατά την ίδια περίοδο. Για παράδειγμα, όταν ανεβαίνει κάποιος γρήγορα τις σκάλες, χρειάζεται μεγαλύτερη μυϊκή ισχύ, αλλά για να ανυψώσει ένα βαρύ αντικείμενο του αρκεί η μυϊκή δύναμη.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα άτομα με μυϊκή ισχύ ανώτερη του μέσου όρου για το φύλο τους είχαν μεγαλύτερα ποσοστά επιβίωσης, συγκριτικά με τους συμμετέχοντες με μυϊκή ισχύ κάτω του μέσου όρου.

Η μέχρι τώρα επιστημονική έρευνα έχει εστιάσει στη μυϊκή δύναμη – παραλείποντας το στοιχείο της ταχύτητας- και, μάλιστα, με εφαρμογή σε ασκήσεις αποκλειστικά χεριών.

Πόσο γρήγορα;

Συνεπώς στο γυμναστήριο δεν έχει σημασία μόνο πόσα βάρη σηκώνει κάποιος, αλλά και πόσο γρήγορα το κάνει. «Για το καλύτερο αποτέλεσμα στην εξάσκηση της μυϊκής ισχύος, πρέπει κάποιος να πάει πέρα από την τυπική μυϊκή δύναμη και να προσθέσει ταχύτητα στην ανύψωση των βαρών» ανέφερε ο Αραούζο. «Εφόσον η ισχύς συνάδει με τη μακροζωία, είναι ανάγκη τα προγράμματα ενδυνάμωσης να εμπλουτιστούν με το στοιχείο της ταχύτητας» πρόσθεσε.

Η μυϊκή ισχύς μειώνεται σταδιακά μετά την ηλικία των 40 ετών. Οι ερευνητές, που εξετάζουν τώρα τη συσχέτιση της μυϊκής ισχύος και των αιτιών θανάτου λόγω σοβαρών παθήσεων (καρδιαγγειακών, καρκίνου κλπ), προτείνουν ότι οι γιατροί θα πρέπει αφενός να αξιολογούν το επίπεδο μυϊκής ισχύος των ασθενών τους και αφετέρου θα πρέπει να τους παρέχουν χρήσιμες συμβουλές για την αύξηση της μυϊκής ισχύος.

Πηγή: www.healthyliving.gr

Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News

Με ποιο τρόπο η μαγειρική σόδα φροντίζει τα πόδια μας;

Η κόπωση κατά την διάρκεια οποιασδήποτε μορφής άσκησης είναι από τους πιο συνηθισμένους ανασταλτικούς παράγοντες στην απόδοση ενός αθλητή.

Αθλητές, προπονητές αλλά και φαρμακοβιομηχανίες έχουν προσπαθήσει, με τη χρήση εργογόνων βοηθημάτων, να μειώσουν στο ελάχιστο την εμφάνιση της κόπωσης.

Οι πιθανοί παράγοντες που συνεισφέρουν στην κόπωση, κατά την διάρκεια της έντονης άσκησης, είναι η μειωμένη παραγωγή ενέργειας στους μύες, όπως και η συσσώρευση διαφόρων μεταβολιτών. Σε άσκηση παρατεταμένης υπο-μέγιστης προσπάθειας, πολύ σημαντικό ρόλο μπορεί να παίζει η εξάντληση των ενεργειακών υποστρωμάτων. Επιπρόσθετα, παράγοντες όπως η υπερθερμία, η αφυδάτωση και η διαταραχή της οξεοβασικής ισορροπίας των μυών, μπορούν να εντείνουν το αίσθημα κόπωσης σε έναν αθλητή. Η διατροφή και ιδίως συγκεκριμένα διατροφικά συστατικά μπορούν να επηρεάσουν το αίσθημα της κόπωσης.

Τι είναι η μαγειρική σόδα και ποιος ο μηχανισμός λειτουργίας της;

To διττανθρακικό νάτριο (κοινώς σόδα) είναι ένα αλκαλικό άλας που χρησιμεύει στη ρύθμιση της οξύτητας στον οργανισμό. Χρησιμοποιείται ευρέως στον πρωταθλητισμό και πιστεύεται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να έχει θετική επίδραση στην αθλητική απόδοση, όταν λαμβάνεται σύμφωνα με συγκεκριμένες οδηγίες.

Σαν βασικό αποτέλεσμα αναφέρεται η καθυστέρηση της «μυϊκής κόπωσης». Θα μπορούσε όμως η χρήση του να λειτουργήσει βοηθητικά σε κάθε προσπάθεια, ανεξάρτητα από το επίπεδο του αθλητή. Πολλοί αθλητές έχουν αναφέρει την εμφάνιση ανεπιθύμητων καταστάσεων από τη χορήγηση διττανθρακικού νατρίου και για τον λόγο αυτό αποφεύγουν τη χρήση του, θεωρώντας ότι δεν είναι κατάλληλο γι’ αυτούς. Ωστόσο, οι αθλητές αυτοί πρέπει να γνωρίζουν ότι η επίδραση του διττανθρακικού νατρίου στην αθλητική απόδοση εξαρτάται από τη λελογισμένη χρήση του.

Σε έναν υγιή άνθρωπο, σε κατάσταση ηρεμίας, το pH του αρτηριακού αίματος είναι ελαφρώς αλκαλικό, περίπου 7.4 και το pH του μυός 7. Μετά από έντονη άσκηση, το αρτηριακό pH μπορεί να μειωθεί σε 7.1, ενώ το pH του μυός σε 6.8. Η μείωση αυτή παρατηρείται λόγω της συσσώρευσης ιόντων υδρογόνου (Η+) στο εσωτερικό του μυός, που προκύπτει είτε λόγω αυξημένης παράγωγης γαλακτικού οξέος, είτε γιατί ο ρυθμός παραγωγής Η+ είναι μεγαλύτερος από τον ρυθμό απομάκρυνσής τους από τον μυ. Η αύξηση των Η+ και η μεταβολική οξέωση, όμως, έχουν σαν αποτέλεσμα να εμφανίζεται γρηγορότερα μυϊκός κάματος και άρα να μειώνεται η απόδοση του αθλητή. Για τον λόγο αυτό, το σώμα μας έχει ομοιοστατικούς μηχανισμούς που ρυθμίζουν την ισορροπία παραγωγής και απομάκρυνσης Η+.

Το Διττανθρακικό Νάτριο ή Μαγειρική Σόδα είναι το πιο άμεσο και ισχυρό ρυθμιστικό σύστημα του αίματος, αφού με χημικές αντιδράσεις «εξουδετερώνει» την περίσσεια Η+ που σχηματίζονται κατά την άσκηση. Με βάση τα παραπάνω, οι επιστήμονες υποθέτουν ότι αυξάνοντας την εξωκυτταρική ρυθμιστική ικανότητα του οργανισμού με την ενίσχυση των αποθεμάτων διττανθρακικών ιόντων, θα επιτρέψουν στα ιόντα υδρογόνου να εγκαταλείψουν γρηγορότερα τους ασκούμενους μυς, πριν η οξέωση αποτελέσει μέσα στα μυϊκά κύτταρα περιοριστικό παράγοντα.

Σε ποια αθλήματα ενδείκνυται η κατανάλωση διττανθρακικού νατρίου (σόδας);

Όπως έχει φανεί από πολλές επιστημονικές μελέτες, η εργογόνος δράση του διττανθρακικού νατρίου επηρεάζεται από την ένταση και τη διάρκεια της αγωνιστικής προσπάθειας.

Πιο συγκεκριμένα, τα αθλήματα που διαρκούν 3 έως 30 δευτερόλεπτα (π.χ. ακόντιο, σφυροβολία κλπ), απαιτούν λίγη ενέργεια αλλά μεγάλη ισχύ και χρησιμοποιούν την αμεσότερη πηγή ενέργειας των μυών (φωσφοκρεατίνη). Σε αυτά τα αθλήματα, η χορήγηση διττανθρακικού νατρίου δεν επιφέρει βελτιώσεις.

Σε αθλήματα που διαρκούν 1-7 λεπτά, αλλά απαιτούν μεγάλη ένταση, η ενέργεια παρέχεται με αναερόβια γλυκόλυση, μια διαδικασία που προκαλεί την παραγωγή γαλακτικού οξέος. Τέτοια αθλήματα είναι το τρέξιμο (400-1500m), η κολύμβηση (100-400m), η ποδηλασία, η κωπηλασία κ.ά. Σε αυτά τα αθλήματα, η χορήγηση διττανθρακικού νατρίου φαίνεται να επιφέρει βελτιώσεις, αφού μειώνει την ενδοκυτταρική οξείδωση, ενώ αυξάνει τον χρόνο εξάντλησης και την μέγιστη παραγωγή δύναμης.

Πολλές μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να βελτιώσει την απόδοση σε αθλήματα που περιλαμβάνουν μικρά χρονικά διαστήματα υψηλής δύναμης και ταχύτητας, όπου χρησιμοποιείται το αναερόβιο σύστημα παραγωγής ενέργειας και παράγεται μεγάλη ποσότητα γαλακτικού οξέος, ενώ μεσολαβούν μικρά διαλείμματα ανάπαυσης. Αναφερόμαστε δηλαδή σε επαναλαμβανόμενες δοκιμασίες υψηλής έντασης (π.χ. σειρά από επαναλαμβανόμενα ποδηλατικά σπριντ), αλλά και σε αθλήματα που έχουν χαρακτήρα παρατεταμένης διαλειμματικής άσκησης, όπως πολλά ομαδικά αθλήματα (π.χ. ποδόσφαιρο, υδατοσφαίριση κ.ά.).

Σε αθλήματα υψηλής έντασης, αλλά μεγάλης χρονικής διάρκειας που απαιτούν μεγάλη ενέργεια και μικρή ισχύ η χορήγηση διτανθρακικού νατρίου έχει δείξει αντιφατικά αποτελέσματα. Σε μια μελέτη, 10 προπονημένοι ποδηλάτες εκτέλεσαν 14% περισσότερο έργο κατά τη διάρκεια 60λεπτης προσπάθειας μετά την κατανάλωση διαλύματος διττανθρακικού νατρίου σε δοσολογία 300 mg ανά kg σωματικής μάζας. Η προπόνηση αντοχής υψηλής έντασης, παρόλο που είναι κυρίως αεροβικού τύπου, επιφέρει αύξηση γαλακτικού οξέος και ενδοκυτταρική οξέωση, γεγονότα τα οποία μπορούν να επιδράσουν αρνητικά στην απόδοση.

Επομένως, παρά τη σχετικά μικρή συμβολή του αναερόβιου μεταβολισμού σε τέτοιου είδους προσπάθειες, συγκριτικά με τη μικρή σε διάρκεια μέγιστη άσκηση, η πρόσληψη διττανθρακικού νατρίου πριν από την άσκηση θα μπορούσε να διευκολύνει την αποβολή του γαλακτικού οξέος και των ιόντων υδρογόνου και επομένως να βελτιώσει τη μυϊκή λειτουργία. Κατά συνέπεια, οι αθλητής μπορεί να αγωνιστεί σε υψηλότερες εντάσεις ή να παράγει μεγαλύτερο σωματικό έργο. Άλλες μελέτες, έχουν δείξει ότι η χορήγηση διττανθρακικού νατρίου σε συνεχή παρατεταμένη άσκηση οδηγεί σε μικρή μυϊκή αλκάλωση, χωρίς όμως να βελτιώνει την απόδοση σε καλά προπονημένους άντρες.

Ποια η σωστή δοσολογία για να υπάρχουν ευεργετικά αποτελέσματα;

Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι η απαραίτητη ανεκτή δόση διττανθρακικού νατρίου που θα μπορούσε να βελτιώσει την απόδοση ενός αθλητή είναι 300mg διττανθρακικού νατρίου ανά κιλό σωματικού βάρους, 90 λεπτά πριν την άσκηση με κατανάλωση 1L νερό. Έχει προταθεί, επίσης, για την αποφυγή παρενεργειών, η κατάποση του διττανθρακικού νατρίου σε 2 δόσεις πριν την άσκηση (100mg/κιλό 90 λεπτά πριν την άσκηση και 100mg/κιλό 30 λεπτά πριν την άσκηση). Επίσης, αποτελεσματικό φάνηκε το πρωτόκολλο «φόρτισης διττανθρακικών», όπου χορηγήθηκε στους αθλητές 500mg συμπληρώματος/κιλό για 5 μέρες πριν τον αγώνα.

Με τον τρόπο αυτό, επιτυγχάνεται ρύθμιση της οξύτητας του αίματος που μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 24 ώρες, επιτρέποντας να σταματήσει η συμπληρωματική χορήγηση την ημέρα πριν τον αγώνα, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος παρενεργειών. Ένα άλλο πρωτόκολλο, πρότεινε την κατανάλωση διττανθρακικού νατρίου 3 φορές την εβδομάδα, πριν από προπόνηση, για 8 εβδομάδες. Μελετήθηκε σε μέτρια προπονημένες γυναίκες και φάνηκε ότι η αύξηση στην ένταση της προπόνησης ήταν υπεύθυνη για τις βελτιώσεις που παρατηρήθηκαν και όχι η χορήγηση διττανθρακικού νατρίου.Ωστόσο, εμφανίστηκε λίγο μεγαλύτερη βελτίωση στο γαλακτικό κατώφλι και στην απόδοση έπειτα από κατανάλωση διττανθρακικού νατρίου.

Είναι ασφαλής η κατανάλωση μαγειρικής σόδας;

Η μαγειρική σόδα είναι ένα νόμιμο εργογόνο βοήθημα. Ωστόσο, έχει φανεί ότι μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικά προβλήματα, όπως εμετούς και διάρροιες. Το 10% των αθλητών που καταναλώνουν μαγειρική σόδα αντιμετωπίζουν προβλήματα. Μία πρόταση για την αποφυγή των παρενεργειών του διττανθρακικού νατρίου, ήταν η αντικατάσταση του με κιτρικό νάτριο, ωστόσο το κιτρικό νάτριο δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικό, ενώ δεν απέκλεισε την εμφάνιση γαστρεντερικών προβλημάτων. Η πρώτη δοκιμή του συμπληρώματος συστήνεται να είναι σε προπόνηση και όχι πριν από κάποιο σημαντικό αγώνα.

Ποια είναι τελικά η σύσταση;

Τόσο τα ερευνητικά δεδομένα, όσο και οι εμπειρικές αναφορές αθλητών δείχνουν, ότι η χορήγηση μαγειρικής σόδας πριν από άσκηση μικρής (1-10 λεπτά) ή παρατεταμένης (30-60 λεπτά) διάρκειας υψηλής έντασης βελτιώνουν την απόδοση. Είναι ένα συμπλήρωμα εύχρηστο, οικονομικό και διαθέσιμο, ωστόσο, συνιστάται προσοχή και σύνεση στην χορηγούμενη δόση και τον χρόνο χορήγησης του συμπληρώματος.

Είναι αναγκαίο, οι αθλητές σε συνεργασία με τους προπονητές τους να πειραματίζονται με την αναπλήρωση διττανθρακικών/κιτρικών σε προπονητικές συνθήκες που να προσομοιάζουν τον πραγματικό αγώνα, συμπεριλαμβανομένης και της εξάσκησης χορήγησης πολλαπλών δόσεων κατά τις προκριματικές και τις τελικές σειρές ενός αγώνα. Ο κίνδυνος γαστρεντερικών παρενεργειών δεν μπορεί να αγνοηθεί, ωστόσο τα συμπτώματα αυτά φαίνεται ότι εμφανίζονται με μικρότερη συχνότητα και βαρύτητα από αυτήν που αρχικά πιθανολογείτο.

Για τα πόδια

Για να απαλλαγείτε από την κακοσμία των παπουτσιών και των ποδιών, μία καλή και φθηνή λύση είναι η μαγειρική σόδα. Ψεκάστε (παπούτσια κλειστά, ανοιχτά, ακόμη και σαγιονάρες) με 1 ή 2 κουταλάκια του γλυκού μαγειρική σόδα αναμεμειγμένη με νερό και αφήστε να απορροφήσει την υγρασία.

Για επιπλέον άρωμα, συνδυάστε το μείγμα με 3 κουταλιές της σούπας αποξηραμένα φύλλα φασκόμηλου. Μάλιστα μπορείτε να ετοιμάσετε και να φυλάτε σε ένα αεροστεγές γυάλινο βάζο το φασκόμηλο με τη μαγειρική σόδα για να είστε πάντα έτοιμοι.

Αφού αφαιρέσετε τα παπούτσια σας, πασπαλίστε με 1 κουταλιά από το μείγμα το κάθε παπούτσι. Ανακινήστε και αφήστε τα για μία μέρα. Την επομένη, αφαιρέστε το επιπλέον μείγμα και επαναλάβετε κάθε βράδυ για καλύτερα αποτελέσματα.

Ένας άλλος τρόπος για να χρησιμοποιήσετε τη μαγειρική σόδα είναι να κάνετε ένα ποδόλουτρο. Προσθέστε 2 κουταλιές της σούπας μαγειρική σόδα σε ένα μπολ με ζεστό νερό και μουλιάζετε τα πόδια σας κάθε βράδυ για ένα μήνα. Η κακοσμία θα φύγει, οι μύκητές θα υποχωρήσουν. Μπορείτε με μια ελαφρόπετρα κατά τη διαρκεια του ποδόλουτρου να τρίβετε τα σκληρά σημεία δέρματος των ποδιών.

Διαβάστε ακόμα: Δείτε πως θα καθαρίσετε εύκολα τα αθλητικά σας παπούτσια

Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News

x
Send this to a friend