Γράφει η Μαρία Καραγιάννη
Από που άραγε κατάγεται ο καλύτερος ερασιτέχνης δρομέας του κόσμου; Κάποιος λογικός θα έλεγε από τις ΗΠΑ, αυτή τη χώρα μαζικής παραγωγής αθλητών. Θα έπεφτε έξω. Κάποιος άλλος, πιο «ψαγμένος, θα ανέφερε την Αφρική, συνυπολογίζοντας την παράδοσή της στο να βγάζει μεγάλους δρομείς. Η απάντηση θα ήταν εξίσου λανθασμένη. Ο καλύτερος ερασιτέχνης δρομέας του κόσμου κατάγεται από την Ιαπωνία!
Τον λένε Γιούκι Καβαούτσι, είναι ο νικητής του φετινού Μαραθωνίου της Βοστώνης που ολοκληρώθηκε πριν μερικές ημέρες στην αμερικάνικη πόλη και στα 31 του μπορεί να περηφανεύεται πως αποτελεί μια κατηγορία μόνος του. Τα νούμερά του άλλωστε προκαλούν ίλιγγο.
- Ο Καβαούτσι έχει τερματίσει 80 φορές στη ζωή του σε μαραθώνιο με επίδοση κάτω από 2:20! Κανένας άλλος δεν το έχει καταφέρει τόσες πολλές φορές.
- Είναι επίσης ο μοναδικός που έχει τερματίσει τόσες πολλές φορές σε μαραθώνιο με επίδοση κάτω από 2:12: συγκεκριμένα, το έχει πετύχει 25 φορές.
- Σύμφωνα με κάποια πρόσφατα στατιστικά από τις ΗΠΑ, από το 2011 μέχρι και σήμερα ο Καβαούτσι έχει καταφέρει να κάνει επίδοση κάτω από 2:10 περισσότερες φορές από ότι όλοι οι ερασιτέχνες δρομείς των ΗΠΑ μαζί!
- Φυσικά, συμμετέχει και σε ασύλληπτα περισσότερους μαραθώνιους, γεγονός που είναι επίσης εντυπωσιακό. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Γκάλεν Ραπ, μάλλον ο καλύτερος μαραθωνοδρόμος των ΗΠΑ, έτρεξε σε μόλις δυο μαραθωνίους το 2017. Ο Καβαούτσι έτρεξε σε 12!
Στο επίπεδο που ο ίδιος βρίσκεται θα περίμενε κανείς πως θα έχει δικό του προσωπικό γυμναστή ή θα ήταν μέλος ενός γκρουπ αθλητών. Όμως όχι. Ο Καβαούτσι είναι απλά ένας δημόσιος υπάλληλος που μετά την δουλειά του προπονείται. Για την ακρίβεια, δεν έχει ούτε καν έναν χορηγό. Με τις επιδόσεις του θα μπορούσε εύκολα να προσεγγίσει χρηματοδότες αλλά ο ίδιος έχει απλά επιλέξει πως δεν θέλει. Ο λόγος;
«Δεν θέλω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου, τρέχω για να νιώθω ελεύθερος»
«Είναι αλήθεια πως δυσκολεύομαι να ισορροπήσω ανάμεσα στις προπονήσεις και την δουλειά. Είναι πολύ δύσκολο αλλά αποτελεί και αυτό μια μεγάλη πρόκληση. Δουλεύω 40 ώρες την εβδομάδα σαν διοικητικός υπάλληλος σε ένα γυμνάσιο της Ιαπωνίας και κατά τη διάρκεια της εβδομάδας μπορώ να κάνω μόνο μια προπόνηση την ημέρα. Το πρόγραμμα μου είναι πολύ πιεσμένο αλλά σε σχέση με τους επαγγελματίες αθλητές έχω πολύ μεγαλύτερη ελευθερία. Δεν έχω πάνω από τον κεφάλι μου κάποιον προπονητή να μου λέει τι πρέπει να κάνω. Αν θέλω να τρέξω μέχρι και 10 μαραθώνιους τον δρόμο απλά θα το κάνω. Και όσο είμαι οικονομικά ανεξάρτητος μπορώ να είμαι ακριβώς ο αθλητής που θέλω, χωρίς περιορισμούς», τονίζει ο ίδιος σε μια παλιά του συνέντευξη.
Δεν θέλω να τρέχω για τα λεφτά. Θέλω να τρέχω για να νιώθω ελεύθερος
Στην ίδια συνέντευξη, την οποία είχε δώσει στο runnersworld.com, ο Καβαούτσι εξηγεί: «Υπάρχει ένας νόμος στην Ιαπωνία που απαγορεύει να έχει συστηματική χρηματοδότηση από τον οποιονδήποτε ιδιώτη ένας δημόσιος υπάλληλος. Άρα δεν μπορώ να έχω χορηγό». Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα έπρεπε να πάψει να είναι ένας απλός εργαζόμενος και από ερασιτέχνης να μετουσιωθεί σε επαγγελματία δρομέα. Όμως δεν θέλει ούτε να το σκέφτεται…
«Έχω επιλέξει ότι αυτή τη ζωή θέλω. Δεν θέλω να τρέχω για τα λεφτά. Θέλω να τρέχω για να νιώθω ελεύθερος. Αν έτρεχα για τα λεφτά θα υπήρχαν παραπάνω απαιτήσεις προς το πρόσωπό μου, στόχοι που θα έπρεπε να πιάσω και διάφοροι παράγοντες που θα εισέβαλαν στην καθημερινότητά μου. Θέλω να τρέχω μόνο για τον εαυτό μου, για τους στόχους που βάζω εγώ ο ίδιος, για τις δικές μου φιλοδοξίες», τονίζει.
Οι επικριτές…
Δεν υπάρχει αμφιβολία για το επίπεδό του. Ο άνθρωπος συμμετέχει σε 10 μαραθώνιους το χρόνο κατά μέσο όρο και σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο ψάχνει και βρίσκει μικρές κούρσες που γίνονται στη Ιαπωνία και συμμετέχει απλά για προπόνηση. Όσοι παρακολουθούν στενά τους αγώνες δρόμου σε αυτό το επίπεδο τον θαυμάζουν ενώ δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως έχει δημιουργήσει και ένα δικό του κοινό.
Απλά δείτε τον τερματισμό του στον φετινό, χιονισμένο Μαραθώνιο της Μασαχουσέτης και τις επευφημίες που ακούγονται:
Και όμως, υπάρχουν ορισμένοι επικριτές του που τονίζουν πως ο Γιούκι Καβαούτσι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο! Και για να το τεκμηριώσουν χρησιμοποιούν τους αριθμούς. Λένε -και έχουν δίκιο- πως το προσωπικό του ρεκόρ που δεν είναι άλλο από το 2:08:14 απέχει πάνω από πέντε λεπτά από το παγκόσμιο ρεκόρ, απόσταση πολύ μεγάλη για να θεωρηθεί κάποιος θρύλος και ούτε κατά διάννοια δεν προσεγγίζει τις 200 καλύτερες κούρσες όλων των εποχών.
Επίσης, οι επικριτές του τονίζουν πως τις χαμηλότερες επιδόσεις τους τις κάνει στο υψηλότερο επίπεδο, δηλαδή στους μαραθώνιους που γίνονται στο Τόκιο, στην Βοστώνη, στο Βερολίνο, στο Σικάγο, στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη (φυσικά, την Βοστώνη μόλις την «κατέκτησε» οπότε το επικριτικό επιχείρημα «αδυνατίζει» εν μέρει), ενώ δεν έχει καταφέρει κάτι αξιομνημόνευτο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Ο Καβαούτσι είναι ένα φαινόμενο για την εποχή του. Δεν είναι μόνο τα όσα έχει πετύχει αλλά και το πως
Όλες αυτές οι επικρίσεις φυσικά βασίζονται πάνω στους ψυχρούς αριθμούς, οι οποίοι μπορεί να μην είναι με το μέρος του Καβαούτσι αλλά όπως και να έχει αφαιρούν από το κάδρο της προσέγγισης για τον ίδιο τον βιωματικό παράγοντα.
Και ο βιωματικός παράγοντας δεν λέει ψέμματα: ο Καβαούτσι είναι ένα φαινόμενο για την εποχή του. Δεν είναι μόνο τα όσα έχει πετύχει αλλά και το πως. Δεν είναι μόνο το εύρος των επιτυχιών του αλλά και η ποσότητά τους. Δεν είναι μόνο το επίπεδό του αλλά και η ανεπανάληπτη συχνότητα με την οποία συμμετέχει σε αγώνες.
Ίσως να του λείπει μια πραγματικά μεγάλη στιγμή για να πείσει και τον πιο άπιστο. Ίσως οι Ολυμπιακοί Αγώνες που θα γίνουν στο Τόκιο το 2020 να είναι ό,τι πρέπει για αυτή τη στιγμή. Και ίσως και το ιδανικό κλείσιμο μιας «καριέρας» (σε εισαγωγικά μιας και πρόκειται για φανατικό ερασιτέχνη…).
Ακολουθήστε το Run 'n Fun στο Google News
